“Goedemorgen, wrede wereld”, roept Mario Salas (9) opgetogen als hij uit bed springt. Hij is de jongste zoon van de familie Salas uit Tlaquilpa, een indianengemeenschap in de bergen van Zuid-Mexico.
| Mexicaanse migranten in de Verenigde Staten maakten vorig jaar 25 miljard dollar over naar hun familie in het thuisland. De geldstroom van emigranten in de Verenigde Staten naar het thuisland is na de olie-export de grootste bron van inkomsten voor Mexico. Na India en China was Mexico in 2007 het land dat het meeste geld van migranten ontving. |
Als je aan Mario vraagt wat hij later wil worden, antwoordt hij vastbesloten: “Bouwvakker in Amerika”. Net als zijn broers.
Ruim elf miljoen Mexicaanse migranten wonen op dit moment in de Verenigde Staten, de meesten illegaal. Het belangrijkste motief om te vertrekken is werk. Jongens vanaf vijftien jaar emigreren om geld te verdienen voor hun familie. Het geld dat zij naar huis sturen, is een onmisbare inkomstenbron geworden.
Zo ook voor de familie Salas. Vijf van de negen kinderen van het gezin zijn naar de Verenigde Staten geëmigreerd. Ze werken in de bouw. Hun afwezigheid heeft grote invloed op het dagelijks leven van de achtergebleven familieleden.
Dollars
Deze familie is geen uitzondering. Tlaquilpa had vorig jaar 1600 inwoners, vijf jaar geleden waren dat er nog ruim drieduizend. Honderden mannen uit het dorp zijn de afgelopen jaren naar de VS vertrokken. Vrouwen en kinderen domineren nu het straatbeeld in Tlaquilpa.
 |
| Mario wil geen Nahautl spreken. Foto: Floortje Gunst |
Mario zit in groep vijf van de lagere school. “Als ik mijn school heb afgemaakt ga ik naar de Verenigde Staten. Mijn broers wonen daar ook. Ze zeggen dat je daar veel geld verdient en dat je alles kunt kopen”, zegt Mario.
Hij wijst trots op zijn T-shirt waar in grote letters Nike op staat. Dat hebben zijn broers voor hem meegenomen. Mario legt nog wat hout op het vuur en rent dan naar buiten. Met een dollarbiljet in zijn hand komt hij het houten huisje weer ingerend. “Hiermee word je rijk”, zegt hij stralend.
Toekomst
Politicus en socioloog David Gonzalez doet onderzoek naar de gevolgen van migratie. Volgens hem groeien veel kinderen uit Tlaquilpa net zoals Mario op met het idee dat er in hun eigen dorp geen toekomst is. Gonzalez: “Het voorbeeld dat de kinderen hebben, is dat van hun broers en vader die geëmigreerd zijn. Ze horen van jongs af aan dat er in het dorp geen werk is. Veel jongens maken daarom de middelbare school niet af. Ze zien er het nut niet van in, omdat ze toch al weten dat ze gaan emigreren als ze wat ouder zijn.
| Mexicaanse migranten in de VS werken voornamelijk in de bouw. Afgelopen jaar was er minder werk in deze sector als gevolg van de hypotheekcrisis in Amerika. Desondanks staken vorig jaar ruim een half miljoen Mexicanen illegaal de grens over. Men verwacht dat dit aantal de komende tijd zal afnemen als gevolg van het Amerikaanse migratiebeleid. Werkgevers moeten voortaan de papieren van hun werknemers hebben. Zwart werken wordt zo onmogelijk gemaakt. |
Daardoor blijven de kinderen uit het dorp laagopgeleid. Ze verkleinen zo hun kans op het vinden van werk en zijn ze wel gedwongen om te emigreren. Het is een vicieuze cirkel.”
Hij vertelt dat in Tlaquilpa per jaar zo’n tien jongens van 15 tot 18 jaar van school gaan om naar de Verenigde Staten te vertrekken. De armoede in hun dorp en de vooruitgang die de migratie met zich meebrengt, zijn redenen om deze beslissing te nemen.
Verloren tradities
Gonzalez: “Veel van de tradities van de Indiaanse gemeenschap gaan hierdoor verloren. Kinderen associëren die met armoede. Het verlangen om deel uit te maken van de Amerikaanse cultuur wordt steeds sterker.” De jongens die emigreren en na een paar jaar tijdelijk naar Tlaquilpa terugkeren, brengen bovendien andere opvattingen en gebruiken met zich mee. Die willen ze in hun dorp uitdragen. Ze zetten zich daarbij vaak af tegen de eigen tradities. Dat leidt in veel gevallen tot conflicten binnen de familie.
Traditionele kleding taboe
Margarita Salas (44), de moeder van Mario, vertelt dat haar oudste zoon vorig jaar na drie jaar terugkwam uit de Verenigde Staten. Hij verbood zijn vrouw nog langer de traditionele kleding te dragen.
Margarita: “Dat vond hij armoedig. Maar hij vergeet dat het een deel van onze identiteit is. Ik merk dat de jongens in het noorden met heel andere gewoontes in aanraking komen. Die verkiezen ze na een tijdje vaak boven onze eigen tradities. Ik ben bang dat we die daardoor langzamerhand kwijtraken.”
Dit artikel is, met toestemming, gedeeltelijk overgenomen van Trouw. Lees hier de rest van het artikel.
