10. President Zine Al-Abidine Ben Ali van Tunesië
21 jaar aan de macht
President Zine Al-Abidine werd in 1987 minister-president onder president Bourguiba. Al na vijf weken als minister-president zette hij Bourguiba af onder het voorwendsel dat die medisch niet in staat was zijn ambt uit te oefenen. Op 7 november 1987 nam hij het ambt van president over. Hoewel zijn buitenlandse politiek pro-westers is en Ben Ali de economie vlot heeft getrokken na jaren van stagnatie is zijn binnenlands beleid er een van regeren met ijzeren hand. In 1999 won hij de presidentsverkiezingen van twee onbekende, door hem goedgekeurde, opponenten met meer dan 99 procent van de stemmen en in 2004 wederom met bijna 95 procent. Bij zijn 21-jarig jubileum liet Ben Ali 44 politieke gevangenen vrij.
9. President Blaise Compaoré van Burkina Faso
21 jaar aan de macht
Nadat Compaoré’s voorganger Thomas Sankara in oktober 1987 door een groep soldaten werd neergeschoten nam Compaoré het stokje over. Hoewel het land sedert 1991 een democratie is, regeert president Compaoré met harde hand en voor al teveel oppositie is er geen plaats, evenmin voor een vrije pers. Compaoré heeft drie verkiezingen gewonnen. Bij de laatste verkiezingen in 2005 won hij 80 procent van de stemmen.
8. Koning Mswati III van Swaziland
 |
| Mswati III |
23 jaar aan de macht
Koning Mswati was de 67ste zoon van zijn vader Sobhuza. Koning Sobhuza overleed in 1982 toen Mswati, de aangewezen troonopvolger, minderjarig was, in april 1986 werd hij gekroond. Mswati III werd niet zomaar koning, hij werd absoluut monarch, dat wil zeggen: alleenheerser. Hij regeert zonder grondwet en ontslaat en benoemt ministers naar believen. Vrije verkiezingen zijn ook niet echt zijn ding. De inwoners van Swaziland mogen voor het parlement stemmen, maar politieke partijen zijn verboden. Mswati heeft 24 kinderen bij dertien vrouwen.
7. President Yoweri Museveni van Oeganda
23 jaar aan de macht
Museveni voerde vijf jaar lang een jungleoorlog tegen het schrikbewind van Milton Obote. Hij gebruikte als één van de eersten op grootschalige basis kindsoldaten. In januari 1986 kwam hij aan de macht. Eenmaal aan de macht vestigde hij een systeem waarin geen politieke partijen waren toegelaten. In tegenstelling tot de meeste Afrikaanse leiders bond Museveni de strijd aan met de aidsepidemie door zijn onderdanen het gebruik van condooms aan te bevelen. In 2005 koos een meerderheid van de Oegandese bevolking voor invoering van een meerpartijstelsel. Onlangs heeft Museveni de grondwet aangepast, zodat een president gekozen kan worden voor meer dan twee termijnen. De laatste verkiezingen heeft hij gewonnen en hij is nu voor de derde ambtsperiode president.
6. President Paul Biya van Kameroen
26 jaar aan de macht
In november 1982 droeg Ahmadou Ahidjo, Kameroens eerste president sinds de onafhankelijkheid, om onduidelijke redenen de macht over aan zijn premier Paul Biya. Eind jaren ’80 stemde Biya onder zware druk van het Westen in om democratische hervormingen door te voeren. In 1991 werd het eenpartijstelsel afgeschaft en werden oppositiepartijen toegestaan. Ook werd het premierschap hersteld. Bij de verkiezingen van 1992, 1997 en 2002 werd Biya herkozen als president. Volgens zijn tegenstanders is dat niet verwonderlijk omdat de stemmen altijd geteld worden door leden van zijn eigen partij.
5. President Hosni Moebarak van Egypte
27 jaar aan de macht
Nadat president Sadat in oktober 1981 door islamitische militanten werd vermoord, nam vice-president Hosni Moebarak diens rol over. Tot voor kort werd aangenomen dat hij zijn zoon zou klaarstomen voor het presidentschap maar op 26 februari 2005 deelde hij – mede onder druk van de Verenigde Staten die meer democratie in het Midden-Oosten wensen – mee dat iedereen aan de komende presidentsverkiezingen zou mogen deelnemen. Die verkiezingen vonden plaats op 7 september 2005 en Moebarak werd herkozen met 88 procent van de stemmen. Opmerkelijk was dat er voor het eerst meerdere kandidaten mee mochten doen, al waren hier beperkingen aan opgelegd. Moebaraks partij blijft op alle niveaus – politiek, ambtenarij, media – het land controleren. In het voorjaar van 2006 werden groepen tegenstanders en andere dissidenten opgepakt.
4. President Robert Mugabe van Zimbabwe
 |
| Robert Mugabe |
29 jaar aan de macht
Robert Mugabe is sinds 1980 staatshoofd van Zimbabwe, eerst als premier en sinds 1987 als president van de Republiek Zimbabwe. Toen hij aantrad in het zojuist onafhankelijk geworden Zimbabwe werd dat wereldwijd met gejuich ontvangen. Voerde hij aanvankelijk nog een gematigd verzoenend beleid, in de loop van zijn presidentschap is Mugabe zich meer en meer als een dictator gaan ontpoppen die met behulp van terreur de macht vasthoudt. Was het voormalige Rhodesië ooit nog de graanschuur van Afrika, Mugabe’s Zimbabwe is sinds begin eenentwintigste eeuw een land in ernstig economisch verval, met een ongekende hyperinflatie; een groot deel van de bevolking is werkloos en lijdt honger terwijl Mugabe en de zijnen in grote weelde leven.
3. President Jose Eduardo dos Santos van Angola
Bijna 30 jaar aan de macht
Na het overlijden van Angola`s eerste president Agostinho Neto, in 1979, werd Dos Santos tot president van de in die tijd enige toegestane MPLA-Partij gekozen. De eerste jaren van zijn ambtsperiode worden voornamelijk gekenmerkt door oorlogen. Tot eind jaren tachtig was Angola verwikkeld in een langdurige strijd met het apartheidregime van Zuid-Afrika. Hoewel in 1988 vrede werd gesloten met Zuid-Afrika, hielden onrusten in Angola aan. Tot aan 1994 werd het land verscheurd door een burgeroorlog tussen het regeringsleger en de bevrijdingsbeweging Unita. Verlamd door het aanhoudende geweld, kwam er pas in de jaren negentig ruimte voor politieke hervormingen. In 1992 werd het eenpartijenstelsel van de MPLA-PT afgeschaft. Bij de eerste democratische verkiezingen van 1992 werden de MPLA en president Dos Santos herkozen, en sindsdien is er weinig aan deze situatie veranderd. Er gaan steeds meer stemmen op voor presidentverkiezingen, maar hiervoor worden geen concrete acties ondernomen.
2. Teodoro Obiang Nguema Mbasogo, president van Equatoriaal-Guinea
Bijna dertig jaar aan de macht
President Nguema Mbasogo kwam in 1979 aan de macht met een militaire staatsgreep op zijn oom, de dictator Fransisco Macías Nguema. De eerste jaren van zijn ambtsperiodes waren veelbelovend. Nadat Mbasogo zijn oom wegens machtsmisbruik terecht had laten stellen keerden veel van de naar het buitenland gevluchte Equatoriaal-Guineeërs terug. Ook werden bijna al zijn politiek gevangen vrijgelaten. Maar zoals vaker in dit soort klassieke machtsverhalen, ontpopte Mbasogo zich al snel tot een alleenheerser. Oppositiepartijen zijn toegestaan, maar moeten zich aan zoveel regels houden dat van werkelijke oppositie geen sprake is. Zo wint de president al jaren met een ‘overweldigende’ meerderheid, 97%, van de verkiezingsstemmen. Ondanks de opbrengsten uit Guinea’s oliebronnen, leeft 60% van de bevolking van minder dan een dollar per dag. De presidentiële familie ontbreekt het echter aan helemaal niets.
1. President Moammar Khadaffi van Libië
 |
| Moammar Khadaffi |
39 jaar aan de macht
Op nummer één, de onbetwiste koning der politiek dinosauriërs, Moammar Khadaffi. In September 1969 leidde Khadaffi een coup van jonge officieren waarmee hij de monarchie voor een republiek verwisselde. In de nieuwe republiek vestigde Khadaffi zijn geheel eigen politieke filosofie, het Arabisch en islamitisch socialisme. Vanuit deze leer, opgetekend in zijn beruchte ‘Groene Boekje’ streeft de Libiër naar een combinatie van de sharia en socialistische staatselementen. In de begintijd van zijn regeerperiode werd Khadaffi nog veelvuldig in relatie gebracht met Anti-westerse aanslagen en terroristische groepen, zoals de IRA en het Democratisch Volksfront voor de Bevrijding van Palestina. Met de jaren lijkt Khadaffi echter een gematigdere koers te zijn gaan varen. Vanaf eind jaren negentig zet Libië zich in voor een Verenigd Afrika en steekt het land veel geld in Afrikaanse ontwikkelingsprojecten. Gematigde koers of niet, de excentrieke Khadaffi blijft een van Afrika’s meest bekende en beruchte dictators, en is vanaf nu dus ook de langstzittende.
