In een leegstaande villa, omringd door 4.000 vierkante meter glooiend land op een heuvel in de Algarve, dansten honderdvijftig duurzame Dutchies (voornamelijk Amsterdammers) en een handjevol internationals erop los, leerden ze over het herstellen van het ecosysteem en ontdekten ze hoe ze met elke druppel water bewust kunnen omspringen.
Een klein jaar geleden werd het idee geboren om hier, in samenwerking met de lokale bevolking, aan een zelfvoorzienende gemeenschap te beginnen. De principes van permacultuur – zorgen voor mens en aarde, en samen delen – boden de leidraad en het festival luidde het begin van de gemeenschap in. KONIJN, een creatief collectief bekend van fantasierijke feestjes en festivals in Amsterdam, mobiliseerde hun enthousiaste achterban om op een heuvel naast het bergplaatsje Monchique het duurzame, zelflerende en knallende Saudade festival neer te zetten.
Duurzaam, zelflerend en knallend festival
Het collectief Toca do Coelho (letterlijk: rabbit hole) vloeide uit de driedaagse-festiviteit voort. Amanda Rubio, een van de organisatoren en Antropologie studente, legt uit hoe de onderlinge verbanden zijn. "Het zijn aparte collectieven die elkaar versterken en overlappen qua leden." Mede-initiatiefnemer en biologe Isabelle vult aan: "Collectief KONIJN is een Amsterdams gezelschap dat non-commerciële feestjes host op basis van zelforganisatie, terwijl Toca do Coelho echt het Portugalproject is waar we met z’n allen aan een permacultuur boerderij bouwen in de hoop dat sommigen daar op den duur kunnen blijven".
De heersende droogte maakte de festivalgangers extra vindingrijk om aan water te komen
Zuid-Portugal staat stijf van de droogte en dankzij een alles verterende brand was dit gebied overwoekerd geraakt met doornige bramenstruiken en waterslurpende eucalyptusbomen. Toch moest deze locatie binnen een maand een kleine honderd tentjes huizen en ieders dagelijkse behoefte composteren. In de loop van augustus stroomden al een vijftigtal Saudade festivalgangers binnen om de handen uit te mouwen te steken. En de heersende droogte maakte de duurzame feestgangers extra vindingrijk om iedereen van de dagelijkse dosis drinkwater, een waterbesparende wc en wasbeurt én een schoon serviessetje te voorzien.
Grotwater stilt de dorst
Vanwege de brandende zon was schoon drinkwater de voornaamste zorg. Waar haal je op een afgelegen heuveltop 2.500 liter water vandaan om een legio monden te drinken te geven? "Een nabijgelegen grot en reservoir boden uitkomst", vertelt chef Drinkwater en student Future Planet Studies Lucas van der Zee. Nadat de bron opnieuw was uitgegraven bleek er in de grot voldoende water voorhanden om tientallen vrijwilligers en honderdvijftig bezoekers dagenlang van helder, drinkbaar grondwater te voorzien. Het reservoir was door de jaren heen onder een laag klei komen te zitten. Dit water was niet bijzonder drinkbaar, maar wel goed voor de grote bende afwas.
Op dag twee van het festival, werd Lucas verrast door een snel zakkend waterpeil. Wat bleek: de grot had een toelopende vorm. Daarom daalde het peil eind augustus veel sneller dan aan het begin van de maand. Om eventueel gebrek te voorkomen kocht een aantal konijntjes, zoals de leden van KONIJN zichzelf noemen, een noodhoeveelheid water in. Op dag drie was de situatie weer onder controle en stilde het grotwater weer de dorst van de feestgangers.
Afwassen in de zon en douchen op de dansvloer
Omdat je ook niet aan een bult afwas ontkomt, werd met gaas en resthout een enorm afwasrek gebouwd. Na ontbijt, lunch en avondeten stond iedereen in de rij om met een minimale hoeveelheid water een maximaal aantal borden af te wassen. In de eerste bak werden de handen geboend, in bak twee werd het servies afgewassen met een natuurlijk zeepje van azijn en soda, bak drie was om te spoelen en bak vier bevatte een zelfgebrouwen desinfectiemiddel van water en een hoop citroenschillen. Maar onder de stralende zon en met zo nu en dan een a capella deuntje in de oren, was de afwas zeker geen straf te noemen.
En na een paar dagen timmeren, koken en dansen is een douche een welkome verfrissing. Dat vond David Boks ook toen hij half augustus op de heuvel terechtkwam. David, ofwel chef Douche, ging op zoek naar water en vond tussen de bomen achter de toekomstige dansvloer een kabbelend stroompje. Hij zocht de bron op, sloot een tuinslang aan en liet het water in een kuil stromen. Met een gieter aan de boom en een flinke portie inventiviteit konden nu tientallen vrijwilligers een bosdouche nemen.
Er was een heuse gebruiksaanwijzing bij het toilet: naar voren plassen en naar achter poepen
Tegen de tijd dat het festival losbarstte stond er op de dansvloer een houten stellage waar je middels omgekeerde jerrycans met een doorgeprikte dop gezamenlijk onder de douche kon. Hetzelfde stroompje vulde de vijver ter grootte van een badkuip. Chef Douche benadrukt dat het overtollige water weer netjes naar de bron werd teruggeleid. Het watergebruik op festival Saudade laat zien dat duurzaamheid en feestvieren hand in hand gaan: "Het water dat de vijver borg diende niet alleen de douche maar ook voor de koeling van het bier", aldus David.
Met je plas het land voeden
Een wc waar honderdvijftig mensen hun grote behoefte kunnen doen vraagt om een enorme capaciteit en zo min mogelijk complexiteit. Er was wel een heuse gebruiksaanwijzing voor nodig: naar voren plassen en naar achter poepen, want een zure plas moet van de uitwerpselen gescheiden worden voor een snelle compostering. Bovendien bevat plas een flinke dosis nitraat en fosfaat die essentieel zijn voor de bemesting van het land.
De mannen konden voor de kleine boodschap terecht bij een aantal strobalen. Voor de hurkende vrouw werd er een kleine plaslatrine gebouwd waar je op een rijtje de blaas kon legen en bij heldere nachten naar de sterren kon kijken. Na drie dagen dansen, werden de beplaste strobalen al over het terrein uitgestrooid om de grond te voeden.
Op weg naar een nieuwe editie
Een wisselende groep mensen heeft zich de afgelopen maanden ingezet om de villa te restaureren en het land te cultiveren. Op het moment zit de Britse Freddy Peat op de heuveltop. Freddy, trekker van een Engels feestjescollectief, liet afgelopen week per mail aan alle Saudade-gangers weten dat hij veel verschillende zaden heeft gekocht ter cultivering van het land. Ook legde hij zijn ideeën van een Food Forrest, een boomhuis en tropische kassen voor die door het Toca do Coelho collectief enthousiast werden ontvangen.
In de komende maand, die in de konijnenmond Fabuleus Fabruary heet, zal er een feestelijke crowdfunding campagne worden gevoerd voor de aanstaande lente wanneer weer een kleine tien Toca do Coelho-leden de heuvel beklimmen om onder meer zonnepanelen aan te leggen en noot- en fruitbomen te zaaien. Ook zal er een poging wordt gewaagd om het irrigatiesysteem – drie vijvers en een simpel buizennetwerk – dat afgelopen zomer is aangelegd verder uit te breiden. De tweede editie van het vindingrijke festival staat in de planning en wie weet welke watercapriolen dat weer oplevert.
Nog veel handen, materiaal en bijdrages zijn nodig en welkom om Toca do Coelho voorgoed om te toveren tot een duurzame, zelfvoorzienende gemeenschap.
Voel jij je geroepen? Like dan de Toca do Coelho Facebook-pagina en stuur een mailtje naar tocadocoelhofarm@gmail.com.
Bekijk onderstaande video voor een kleurrijke impressie van de zelforganisatie die in de aanloop naar het festival tot stand kwam.
[[{“fid”:”33162″,”view_mode”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:”Toca do Coelho”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:”Toca do Coelho”},”type”:”media”,”attributes”:{“alt”:”Toca do Coelho – The first month”,”style”:”height:327px; width:581px”,”class”:”file-file-styles-artikel-volle-breedte media-element”}}]]
