Het drukke leven van een watermecanicien in India

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Al vroeg in de ochtend gaat de telefoon bij Uttam, wanneer mensen naar hun pomp gaan en uitvinden dat die niet werkt. Vandaag heeft hij al twee telefoontjes gehad van de watercomités die om zijn hulp vragen. De eerste oproep komt van de penningmeester van het watercomité in het gehucht Gheri in zijn thuisbasis Digambarpur. Zoals altijd is het eerste dat hij vraagt of de penningmeester geld bij de hand heeft om zijn transport en servicekosten te dekken. De heer Samar Karan, de penningmeester, bevestigt dit. Zijn watercomité doet het al zeven jaar goed, en ze hebben genoeg in kas voor kleine reparaties.

Over IRC

De non-profitorganisatie IRC Wash is een internationale denk-en-doe tank die werkt met overheden, NGO's, bedrijven en mensen over de hele wereld om oplossingen te vinden voor de wereldwijde crisis in water, sanitatie en hygiëne. Hun missie is om de korte termijn interventies te vervangen door lange termijn water, sanitaire en hygiëne voorzieningen. Het IRC heeft 45 jaar ervaring met grootschalige programma's in zeven focuslanden in Afrika, Azië en Latijns-Amerika en doet projecten in meer dan 25 landen. 

Het tweede telefoontje komt uit een naburige Gram Panchayat, een soort gemeente. Daar zit men al dagen zonder water, maar het watercomité heeft geen geld in kas om de kosten te dekken. De Gram Panchayat heeft aangegeven dat zij garant staan voor de reparatiekosten en nou belt het watercomité om te melden dat het met deze garantie financieel toch lukt. Uttam Majundar besluit er ’s middags heen te gaan.

Te goed gewerkt
Op naar de eerste opdracht bij handpomp van Gheri. Hij doet zijn routinecheck, en al snel ontdekt hij het probleem. De koppeling van de zuigerstang is beschadigd en moet worden vervangen. Een klein klusje, en hij heeft de onderdelen bij de hand. Volgens zijn prijslijst, die is goedgekeurd door de Gram Panchayat, kan hij 200 roepie (iets meer dan €2,50) rekenen voor de reparatie. Maar de penningmeester wil er maar 150 roepie voor geven. Na onderhandelen komen ze uit op 175.

Dit is het eerste voorbeeld van waarom Uttam slachtoffer is van zijn succes. In de afgelopen jaren heeft hij preventief onderhoud uitgevoerd namens de Gram Panchayat van Digambarpur, en de meeste pompen werken nu prima. Hij heeft ook veel gedaan aan het verdiepen van de waterputten zodat ze niet droog vallen in de zomer. Dit werk gaf hem een netto jaarinkomen van ongeveer 80.000 roepie (ca. € 1150,-). Maar hij deed zijn werk zo goed dat vandaag de dag alleen kleine mankementen optreden en deze kleine reparaties leveren niet voldoende inkomsten op. Hij schat dat zijn netto-inkomen is gedaald met ongeveer de helft.

Hij heeft z'n werk zo goed gedaan, dat er alleen nog kleine mankementen zijn die weinig geld opleveren

Zijn werk is snel gedaan en hij heeft wat vrije tijd voordat hij naar de aangrenzende Gram Panchayat rijdt. Hij besluit even langs het ziekenhuis te rijden. Het net is aangesloten op het waterleidingnet dat wordt aangelegd in een deel van Digambarpur, en Uttam is aangenomen als loodgieter om de leidingen binnen het ziekenhuis aan te leggen. Nu hij wat tijd over heeft, besluit hij om twee uur te besteden aan deze opdracht. Zo breidt hij zijn dagelijkse werkzaamheden uit met zulk loodgieterswerk, want hij kan niet meer leven van alleen de kleine reparaties aan waterpompen.

Eerst garantie, dan pas repareren
Na twee uur werk en een goede vismaal als lunch, rijdt hij naar de naburige Gram Panchayat. Het is niet ver, maar omdat het een eilandgebied is moet hij met een pontje en dat kost tijd. Als hij bij het kapotte waterpunt aan komt beoordeelt hij de situatie. Het is redelijk ernstig, een duur onderdeel dat hij niet op voorraad heeft moet vervangen worden. “Als u mij het geld geeft, kan ik er een halen op de bouwmarkt”, zegt hij tegen het comité. Maar het comité vertrouwt hem niet. Hij heeft nog niet veel werk gedaan in deze Gram Panchayat, en de mensen kennen hem nog niet. “Ik zal zeggen wat er nodig is, zodat jullie het onderdeel zelf kunnen halen,” zegt hij. “Als jullie het eenmaal hebben kom ik terug voor de reparatie.”

Watermecanicien in India

Dit is het tweede probleem van Uttam’s succes. Vanwege de kwaliteit van zijn werk beginnen andere Gram Panchayats hem te bellen. Maar zij weten nog niet de details van hoe de reparaties en reserveonderdelen betaald moeten worden. Hij voert alleen de reparatie uit als het comité geld heeft of een garantie kan geven van de Gram Panchayat. Nu moet hij terugkomen zodra het comité het onderdeel heeft aangeschaft. En als hij pech heeft zelfs drie keer, om zijn geld op te halen bij de Gram Panchayat na de reparatie. Dit alles kost tijd, en zijn reiskosten worden niet gedekt. Werken in een ander gebied blijkt zo tijdverspilling. Of moet hij het zien als een investering in het opbouwen van een nieuwe klantenkring?

Op de terugweg stopt hij bij het gemeentekantoor van Digambarpur. Hij moet zijn geld ophalen als terugbetaling voor een aantal onderdelen dat hij heeft vervangen. Dit blijkt een efficiënte aangelegenheid: hij heeft een overzicht van zijn uitgaven van de vorige maand en heeft de gemeente van te voren geïnformeerd zodat de cheque klaarligt als hij komt.  

Een eiland van succes
De dag zit er op. Uttam kan naar huis gaan, zich afvragend waar zijn bedrijf hem zal brengen. Het uitbreiden van zijn werkterrein naar aangrenzende gebieden, waar grote reparaties gedaan moeten worden, zorgt er in elk geval voor dat hij zijn twee assistenten kan behouden.

Zoals elders in India zijn waterleidingen de toekomst en diverse nieuwe waternetwerken zijn gepland in Digambarpur. Natuurlijk zullen handpompen nog vele jaren gebruikt worden, en kan hij blijven werken aan kleine reparaties, met daarnaast inkomsten uit loodgieterswerkzaamheden. De tijd zal het leren. Voor nu is hij trots dat zijn succesvolle bedrijf ertoe heeft bijgedragen dat Digambarpur een van de eilanden van succes is. 

Het ondersteunen van JalabandhusSinds 2008 ondersteunt de non-profit Water For People een aantal Jalabandhus in het opzetten van hun eigen reparatiebedrijfjes. Door het aantrekken van een Jalabandhu als particuliere ondernemer, is de tijd dat het duurt voordat een pomp gerepareerd is aanzienlijk verminderd tot vaak niet meer dan een dagdeel. Als private ondernemers hebben de Jalabandhus natuurlijk er alle belang bij de reparatie zo snel mogelijk uit te voeren. Deze regeling kan een belangrijke les zijn voor andere landen. Allereerst moet men er voor zorgen dat er genoeg mecanicien zijn, maar niet teveel. Om de bedrijfjes levensvatbaar te laten zijn, hebben ze een bepaalde omvang van de markt (en dus het gebied) nodig. Het voorbeeld uit India laat zien dat voor grote reparaties er een bijdrage van de lokale overheid, in dit geval de Gram Panchayats, nodig is. Dat zijn kosten die watercomités zelf niet kunnen dekken, en voor een snelle afhandeling van reparaties is die overheidsbijdrage nodig. 

 

Bovenstaande blog is een vertaalde versie van de originele blog van IRC Wash. 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons