Achtergrond

Is dit de vrijheid waar de verzetsstrijder voor stierf?

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Deze week staat in het teken van 70 jaar vrijheid. Vrijheid is voor mijn generatie de normaalste zaak van de wereld. Oorlog, armoede en/of natuurgeweld komen alleen via de media in de huiskamer binnen. We hebben Giro 555 om ons medeleven te betuigen. Een leven in vrijheid is voor ons gemeengoed geworden, iets vanzelfsprekends. Net zoals we op 4 mei stilstaan bij de Dodenherdenking. 

Een leven in vrijheid is voor ons gemeengoed geworden, iets vanzelfsprekends. 

Voor mij betekent dit dat ik rond 4 mei het graf van verzetsstrijder Cornelis Schijf bezoek. Ik zorg er dan voor dat zijn graf er weer netjes uitziet en leg er een 'rood, wit, blauw en oranje' bloemstuk bij, in de hoop dat mensen even stil blijven staan bij zijn graf. Cornelis Schijf werd samen met Reinder Klaas van der Ploeg vlak voor de bevrijding van Nederland, op 3 maart 1945, doodgeschoten op het dak van een pand waar hij, samen met andere verzetsstrijders, een inval wilde doen. Hij behoorde tot de verzetsgroep LO (De Landelijke Organisatie voor Hulp aan Onderduikers) Beks-Radersma. Cornelis is 24 jaar oud geworden.

Gevallen voor het vaderland
Hij en vele anderen hebben hun leven voor het vaderland gegeven. Op de grafsteen van Cornelis staat 'Gevallen voor het vaderland'. Gevallen voor de vrijheid, die nu voor Nederland al tientallen jaren vanzelfsprekend is.

Als voorzitter van de KVMO heb ik 4 mei, in uniform, een krans gelegd tijdens de Dodenherdenking op het Bernardplein in Den Helder. Hiermee gedenkt mijn vereniging alle marinemensen die, tijdens de Tweede Wereldoorlog, hun leven hebben gegeven voor veiligheid op en vanaf zee.

Helaas moet ik vaststellen dat onze vrijheid aan verval onderhevig is.

Op 5 mei vieren we met zijn allen het feest van de bevrijding van Nederland. Een lustrum: dit jaar is dat 70 jaar geleden. Helaas moet ik vaststellen dat deze vrijheid aan verval onderhevig is. In het openbaar mogen militairen hun uniform niet meer dragen, omdat het vandaag de dag te gevaarlijk is om je als militair 'herkenbaar' in het openbaar te begeven. Er gaat geen week voorbij zonder dat er in de media incidenten richting gezagdragers worden gemeld. Conducteurs die in elkaar worden geslagen door mensen die niet willen betalen voor hun treinreis. Ambulancepersoneel dat wordt gehinderd als het hulp wil bieden aan slachtoffers. Brandweerpersoneel dat wordt lastig gevallen bij het blussen of de politieagent die wordt aangevallen op het moment dat er assistentie wordt gevraagd. 

Vervaging van normen en waarden
Ook dat is kennelijk 70 jaar vrijheid in Nederland: vervaging van normen en waarden. Veel mensen fronsen hun wenkbrauwen bij deze incidenten en keuren het ongetwijfeld af. Maar er tegen optreden, ingrijpen, durft men niet. Uiteindelijk wordt het vaak afgedaan met "het hoort nu eenmaal bij deze tijd".

Ik vraag me af of dit de vrijheid is die Cornelis voor ogen had, toen hij besloot in verzet te komen tegen de bezetter. Om te vechten voor de vrijheid die zijn landgenoten toen ontnomen was. De vrijheid waarvoor hij het ultieme offer heeft gebracht. Voor Cornelis was vrijheid geen vanzelfsprekendheid. Vrijheid moeten we dan ook koesteren en indien noodzakelijk als samenleving handhaven.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons