Advocaat Bilal Anwar Kasi was maandagochtend al vroeg op weg naar zijn werk toen hij door onbekenden werd doodgeschoten. De moord op de president van de Vereniging van Advocaten bracht een enorme schok in deze bloemenstad op de heuvels teweeg. Als een vuurtje deed de moord de ronde. In alle haast spoedden Kasi’s collega’s zich na het ziekenhuis waar zijn lichaam naar toe was gebracht. Door alle emoties realiseerde zich niemand dat ze regelrecht in de val van terroristen waren gelopen.
Aanslag PakistanEen splinterbeweging van de Taliban, wiens topleiders met hun familie al jarenlang ongestoord van het leger en de geheime dienst in het heuvelachtige Quetta mogen wonen, heeft de aanslag opgeeist. In de oorlog van deze terreurgroep tegen de staat worden advocaten als de verdedigers van de democratie beschouwd. Democratie past niet in hun opvattingen over een Islamitische Staat. Juristen lopen naast journalisten groot gevaar.
Premier Nawaz Sharif riep gisteren in een spoedbijeenkomst dat de veiligheidstroepen nu echt het terrorisme gaan uitroeien. Niemand gelooft hem nog sinds het leger extremistische organisaties steunt. ‘Onze harten bloeden opnieuw. Hoe lang moeten we nog lijden onder het juk van de terreur?’, vragen de meeste Pakistanen zich diep bedroefd af.
Hoofdredacteur Adnan Aamir van Balochistan Voices begrijpt niet waarom na de moord op deze advocaat het leger en de politie niet ogenblikkelijk een kordon om het ziekenhuis legden om de toegesnelde raadsmannen te beschermen. Deze bloedige strategie wordt wel vaker door militante organisaties gebruikt. Ze schieten eerst een leider dood die als lokaas naar een kliniek wordt gebracht. De extremistische beweging weet maar al te goed dat zijn volgelingen, vrienden en familie allemaal zullen toesnellen. Een zelfmoordenaar mag met de hele groep afrekenen. Vooral ziekenhuizen zijn voor terreurbewegingen een ‘geliefd’ doelwit.
Voorvechters rechtvaardigheid
De Pakistanen vooral in de provincie Balochistan zijn in diepe rouw. De dood van zestig advocaten is een ongekende aderlating. Niet eerder kwamen er wereldwijd zoveel juristen tegelijkertijd om. Wie neemt hun taken over? Deze humanisten vochten voor rechtvaardigheid in deze opstandige provincie waar de inwoners al jarenlang onder de voet worden gelopen door het leger en rebellenbewegingen. Die voeren een smerige oorlog.
Balochistan, gelegen in het zuid-westen van Pakistan. Foto: Wikimedia
Tal van guerrillaorganisaties strijden al jaren voor onafhankelijkheid. Balochistan herbergt een grote hoeveelheid aan rijke bodemstoffen als olie, gas, goud, kolen en koper. Toch is de armoede in Pakistan bijna nergens zo groot als hier. Sinds de regering steeds meer Chinese investeerders toe laat om die rijke mineralen uit de bodem te halen, worden de aanslagen van de rebellen steeds venijniger. De winst gaat door naar Islamabad. Dorpen en steden worden nauwelijks ontwikkeld, net zoals scholen. Werk is er voor de jeugd evenmin. De meeste mensen hebben niet eens stromend water.
Onmogelijk werken
Voor journalisten is het bijna niet meer te doen om hier verhalen te maken. Volgens Amnesty International is Balochistan de dodelijkste provincie voor lokale journalisten. Buitenlandse correspondenten mogen helemaal niet komen. Die worden door de geheime dienst bij binnenkomst ogenblikkelijk op het vliegtuig het land uitgezet. Advocaten waren de enige activisten die de schijnwerpers op de onrechtvaardigheid en de corruptie durfden te plaatsten.
We hebben niet alleen juridische leiders verloren, maar ook onze beschermheren
“We hebben niet alleen de leiders van onze hechte juridische gemeenschap verloren, maar ook onze beschermheren”, zegt Attaullah Langov, voormalig secretaris van de Balochistan Vereniging van Advocaten. “Het verlies van zoveel advocaten laat een vacuüm achter dat niet zo maar weer kan worden opgevuld.”
Luizen in de pels
De aanslag moest duidelijk een gat slaan in deze ‘beweging van luizen in de pels’. Advocaten speelden eveneens de rol van activist. Zoals Sunghat Jamaldini van de onafhankelijke Mensenrechtencommissie van Pakistan. Hij probeerde als advocaat vermiste mensen, die veelal door de geheime dienst worden ontvoerd, op te sporen. Jamaldini beschuldigde de militairen van het systematisch laten verdwijnen van duizenden niet-militante separatisten. Hij vocht tevens voor de rechten van vrouwen in het oerconservatieve en patriarchale Pakistan.
Adnan Kasi, de president van de Vereniging van Advocaten die maandag als eerste werd vermoord, stelde het nepotisme en de corruptie in Balochistan veelvuldig en onophoudend aan de kaak.
Zijn collega, de raadsman, Abdul Rasheed Khokhar was een zeer populaire raadsman die vanuit Balochistan de advocatuur in 2007 de straat op kreeg toen generaal Musharraf tegen alle afspraken weigerde op te stappen en de noodtoestand uitriep. Advocaten spelen door de geschiedenis van Pakistan een belangrijke rol als waakhonden van de democratie. “Wat kan ik zeggen over mijn broer”, vertelt een geemotioneerde Abdul Hameed. “De hele stad is somber door het verlies van onze beschermheren. Wie zorgt er nu nog voor ons!”
