Ama van Dantzig heeft een Ghanese moeder en een Nederlandse vader, die zich al in 1963 in Ghana vestigde: de historicus Albert van Dantzig, onder historici dé kenner van de handelsforten langs de Afrikaanse kust, de bekendste en beruchtste is het Nederlandse fort Elmina.
Verdwaald
Ze kwam als 13-jarige naar Nederland omdat haar vader ernstig ziek werd: Alzheimer, verplegen ging moeilijk in Ghana. Vier jaar later overleed hij, nog maar 63. Haar Ghanese moeder ging snel terug: "Ze voelde zich verdwaald in Nederland."
Ama bleef, ze ging naar de internationale middelbare school, daarna naar University College in Utrecht. De belangrijkste drijfveer om naar Ghana terug te keren was de overtuiging: "Als je echt iets wilt veranderen, kun je beter hier zijn."
Slapende gasten
Ze woont nu met haar moeder en dochtertje van bijna twee jaar met een keur aan familieleden in het grote huis dat haar vader had laten bouwen, maar waar hij zelf nooit heeft gewoond. Het staat in de universiteitswijk van hoofdstad Accra, en is kleurrijk en levendig: een tante kookt en verkoopt maaltijden vanuit huis, elke nacht ligt het huis vol met slapende gasten, van wie Ama soms geen idee heeft wie het zijn.
Aapje
Ama werkt voor Philips aan betekenisvolle innovatie voor de opkomende middenklasse in Afrika, met een Indiase organisatie aan verandering in de landbouw- en gezondheidssector, ontwikkelde een straatkunstenfestival met exposities en is gespreksleider bij debatten in Nederland en Ghana. Ze doet dat met haar bedrijf Dr. Monk (genoemd naar een aapje van haar broers toen ze nog kinderen waren) dat ze samen met Lynn Zebeda in 2011 begon. Lynn Zebeda runt het Amsterdamse kantoor. "Dr. Monks veld is sociale en duurzame innovatie. Gebaseerd op de overtuiging dat alles wat we nodig hebben voor een groene, diverse en rechtvaardige wereld al in ons zit."
Slavenhandel
Een van haar grote droomprojecten is een historisch-cultureel centrum, gericht op kinderen, het liefst in het oude, verwaarloosde Ussher Fort – voormalig fort Crèveceour, gebouwd door Nederland in 1649 – aan de kust in Accra.
Ze ziet het voor zich: in het Fort kunnen exposities en performances worden gehouden, films gedraaid. Met permanente aandacht voor de geschiedenis van Ghana en de slavenhandel, vanuit een Ghanees perspectief. En exposities over duurzaamheid, innovatie en de toekomst. "Het moet een ruimte zijn waarin jonge mensen zelf uitdagingen ontdekken en zelf oplossingen bedenken."
Of ze de rest van haar leven in Ghana blijft? Dat is een lange tijd en moeilijk te voorspellen.
Lees het volledige artikel op het Afrikablog van de Volkskrant.
