Het idee was om in een week bij een weeshuis in Tanzania een bibliotheek te bouwen. Met veertien blanke meisjes en een donker meisje reisde Pippa Biddle vanuit New York naar Afrika. Voor 3000 dollar kregen ze een week bij het weeshuis en daarna nog een week safari. Pippa dacht dat ze de arme Tanzanianen ermee hielp.
Nu, in retrospect, ziet ze dat heel anders. Het gegeven dat een groepje jongeren uit een privé internaat wel even die bibliotheek komen bouwen klopt volgens haar bij lange na niet. Iedere dag bouwden ze muurtjes en iedere nacht, leerde ze later, braken de mannen van het dorp het weer af. Om het vervolgens goed op te bouwen.
Het zette haar aan het denken: waarom gaan wij, als blanken, de Afrikanen helpen met iets waar ze blijkbaar zelf beter kunnen? Er zijn genoeg dingen die nog moeten gebeuren op het continent. Maar het probleem, zo denkt ze, is niet dat het werk verkeerd is, maar dat wij, de blanken, het wel even komen oplossen.
Zo zegt ze: "Ik ben geen leraar, dokter, timmerman, wetenschapper, ingenieur of iemand met een ander beroep die concrete ondersteuning en langdurige oplossingen aan ontwikkelingslanden kan leveren. Ik ben een 1,63 meter lang, blank meisje. Ik kan tassen van gemiddeld gewicht dragen, ravotten met kinderen, proberen les te geven, een verhaal vertellen over hoe ik mezelf heb gevonden (inclusief powerpointpresentatie) aan een paar duizend mensen. Maar niet veel meer dan dat."
Pippa's advies is dan ook: als je deze zomer ergens ter wereld een vrijwilligersreis gaat maken, bedenk dan eerst goed of je wel de vaardigheden hebt om de reis succesvol te laten zijn. Voor de lokale bevolking.
Afbeelding: Volunteer Abroad UBELONG
