Met een filmpje waarin dansende drollen de hoofdrol spelen, aangevuld met echte toiletgeluiden en creperende kinderen van de maagpijn, probeert de VN kinderorganisatie Unicef de Indiërs naar de wc te krijgen. Want bijna de helft van de bevolking, zo’n 620 miljoen mensen, doet zijn behoefte buiten de deur. Samen laten ze 65 miljoen kilo poep per dag achter, wat een gevaar oplevert voor de gezondheidszorg.
Bezaaid met drollen
Los daarvan zijn al die drollen op straat ook smerig. Ik herinner me nog onze strandvakantie in Kerala. Om zes uur stonden we op voor een duik in de golven. We konden de zee niet eens fatsoenlijk bereiken zonder poep aan onze voeten te krijgen. Het hele strand lag bezaaid met drollen. In de vroege ochtend gebruikte het hele dorp het strand als openbaar toilet.
Dat gebeurt niet alleen in Kerala. In Mumbai voor de vijfsterren appartementen zien de bewoners ’s ochtends hoe de armen van de stad voor hun ramen hun broeken op het strand laten zakken. Een jonge vrouw vertelde me ooit hoe geschokt ze reageerde op de eerste dag dat ze ’s ochtends in haar nieuwe flatje wakker werd. Diezelfde dag nog probeerde ze van de woning af te komen.
Waarom?
Maar in deze discussie tot nu toe slaan we wel het belangrijkste onderdeel over; want waarom poepen Indiërs in het openbaar? Omdat ze geen toilet hebben. De overheid goochelt graag met cijfers omdat volgens het millenniumdoeleinde in 2015 75% een toilet zou moeten hebben. Het percentage staat op niet meer dan 30%.
En denk ook niet dat Indiërs die in het openbaar op hun hurken gaan zitten geen manieren hebben. Er is geen andere keuze. In de dorpen zoeken ze de bosjes op. In de stad zijn de treinrails de favoriete plek omdat het er uitgestorven is.
Privacy
Voor vrouwen levert geen toilet het grootste probleem op. Vraag eens aan een Indiase vrouw hoe haar leven zonder toilet eruit ziet. Ze staat ’s ochtends voor zonsopkomst op in de hoop dat ze voor de rest van de dag van het gepruttel in haar darmen af is. Als het nog donker is heeft ze tenminste haar privacy. De rest van de dag, ook al moet ze zo verschrikkelijk nodig, wacht ze tot om zes uur de zon weer ondergaat. Er zijn miljoenen vrouwen die door het ophouden van hun poep chronische maagklachten hebben ontwikkeld.
Doet de overheid dan niets? Jawel, maar 620 miljoen mensen van een toilet voorzien is een flinke opgave. De regering heeft te lang het probleem genegeerd. De wc is een taboe volgens het hindoeïstische geloof. Een toilet bestond ook eeuwen lang niet in het huis maar werd ergens buiten ver weg in de tuin weggemoffeld. De familie maakte deze poepdoos zelf niet schoon. Daar werden en worden nog steeds de kastelozen, de dalits, voor ingehuurd die de latrines, vaak niet eens met een gat in de grond of stromend water, met armzalige bezempjes of gewoon met hun handen reinigen.
Dus of het nieuwe Unicef filmpje nou echt meer Indiërs naar de wc zal krijgen, betwijfel ik ernstig. Kijk zelf maar eens:
[[{“fid”:”25629″,”view_mode”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:””,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:””},”type”:”media”,”attributes”:{“height”:”327″,”width”:”581″,”alt”:”Take The Poo To The Loo”,”class”:”media-element file-file-styles-artikel-volle-breedte”}}]]Het is te lang, te traag, niet spannend genoeg. Drie minuten dansende drollen boeien niet. Zeker niet in een land waarin men de klinische Bollywood films is gewend om vooral de armen even van de werkelijkheid af te leiden.
Toiletten bouwen
Een paar dansende drollen in een filmpje zet geen zoden aan de dijk. Het moet wel een boel geld hebben gekost. Daar had Unicef ook enkele openbare toiletten van kunnen bouwen. Zoals de oprichter van het Sulabh Internationaal Toilet Museum in Delhi, dr. Bindeshwar Pathak, dat wel doet. Een brahmaan, van de hoogste kaste, die zelf opgroeide met een stinkende pot buiten het huis. Van het opzetten van publieke toiletten door heel India heeft hij zijn levenswerk gemaakt.
Het is er ongelooflijk schoon van binnen. 50.000 vrijwilligers poetsen er de hele dag. Voor een paar roepies kunnen zelfs de armste Indiërs er naar het toilet en zich ook nog eens lekker wassen. In de buurten waar openbare wc’s zijn gekomen liggen geen drollen meer op straat en kunnen vrouwen gewoon naar het toilet. Wat een opluchting!
