Column

Participatie, wil of wet?

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Afgelopen dinsdag ging de Eerste Kamer akkoord met de invoering van de participatieverklaring. Alle asielzoekers en migranten die naar Nederland komen voor gezinsvorming en –hereniging, dienen voortaan een verklaring te ondertekenen waarin staat dat ze de Nederlandse normen en waarden volledig respecteren. Nieuwkomers die weigeren de verklaring te ondertekenen, kunnen een boete van maximaal 340 euro krijgen. Babah Tarawally vindt het een dom politiek besluit. “Met dwang kun je deze nieuwe migranten niet aan de Nederlandse normen en waarden binden.” 

Het is alsof de ene partij ze verkracht en de andere partij ze daarna uithuwelijkt in gemeenschap van goederen

Ze vluchten niet voor de lol!

Een vluchteling kiest niet maar wordt gedwongen om halsoverkop zijn of haar land te verlaten. Hoe kun je een vluchteling dan dwingen om de normen en waarden van dat nieuwe land klakkeloos te accepteren? Waarom moeten vluchtelingen verplicht een verklaring tekenen voor normen en waarden waarvoor ze zelf niet democratisch hebben gekozen? Het is alsof de ene partij ze verkracht en de andere partij ze daarna uithuwelijkt in gemeenschap van goederen. Natuurlijk wil een asielzoeker graag meedoen in de samenleving, daar is geen participatieverklaring voor nodig; maar hij of zij wil ook door de ander gezien worden.

Nederlands complot

Ik moet ineens terugdenken aan mijn prille tijd in het asielzoekerscentrum in Drachten. Het was 1996 en Els Borst was destijds nog minister van Volksgezondheid. Op een dag kregen we een formulier ter ondertekening uit naam van de minister. 
‘Wilt u orgaandonor worden?  Ja/nee’
De meesten van ons waren getraumatiseerd. We waren ontsnapt aan de dood en aan de gruwelijke oorlog in eigen land en nu werden we geconfronteerd met een nieuw dilemma; een minister in ons gastland vroeg of we onze organen wilden afstaan na onze dood. Het voelde als een complot. Uiteraard waren we dankbaar voor de bescherming, mar niet tegen elke prijs! Wij reageerden verontwaardigd en onthutst. Gelukkig begreep men onze schok, en zijn de brieven ingetrokken. Een donorverklaring laten ondertekenen door ontwrichte vluchtelingen is gewoon ‘too much’!

De term asielzoeker lijkt tegenwoordig gelijk te staan aan ‘vrijwillig op safari gaan naar het Westen

Asielzoekers als lijdend voorwerp

Asielzoekers lijken soms een obstakel voor de westerse democratie. Asielzoekers veroorzaken verkiezingen, er vallen kabinetten over, of ze hinderen een formatie. We vergeten continu dat asielzoekers individuen zijn die de bescherming van een land inroepen omdat hun leven gevaar loopt. De term asielzoeker lijkt tegenwoordig gelijk te staan aan ‘vrijwillig op safari gaan naar het Westen’, ‘plagen die azen op westerse welvaart’, ‘gelukzoekers’, ‘geluktoeristen die weinig te besteden hebben’, of ‘mensen die zich vervelen in eigen land en vluchten voor de lol’. Sommige politici papagaaien deze onwaarheden en helpen daarmee het stigma te verankeren. Ik vind het prima dat politici naast het volk trachten te staan, maar platweg meningen van het volk overnemen is niets anders dan populisme en heeft in mijn mening niets met politiek te maken.

Asielzoeker versus migrant

De termen ‘asielzoeker’ en ‘migrant’ worden door elkaar gebruikt: kennelijk denken veel mensen dat ze uitwisselbaar zijn. Ten onrechte! Terwijl een migrant vrijwillig kiest om zich elders te vestigen, doet een asielzoeker dit omdat hij niet anders kan: die rent voor zijn leven. Blijkbaar zijn de 150 leden van de Tweede Kamer en de 75 leden van de Eerste Kamer niet op de hoogte van dat verschil. Zij moeten beter weten, maar doen liever een oogje dicht om deze nieuwe wet toch door te voeren. Iedereen weet dat deze wet een kapstok is om een ander doelgroep aan te pakken: namelijk de gevestigde Nederlanders met Marokkaanse en Turkse afkomst die hun eigen normen en waarden op de eerste plaats zetten. Alleen worden de asielzoekers daarvoor nu misbruikt. Ik wacht nu met argusogen op de eerste rechtszaak wegens overtreding van de Nederlandse normen en waarden.

Terwijl een migrant vrijwillig kiest om zich elders te vestigen, doet een asielzoeker dit omdat hij niet anders kan: die rent voor zijn leven

Schaken in een nieuw jasje

Schaken met asielzoekers is een oud spel in nieuw jasje. Terwijl politieke leiders en bestuurders zich vroeger verschansten achter fatsoen en ethiek, worden de asielzoekers nu openlijk aangewezen als de groep die alles spaak laat lopen. Daarom vind ik de participatieverklaring een dom politiek besluit dat erop is gericht om kiezers af te leiden via de meest kwetsbare groep, asielzoekers. Wie gelooft nu echt dat je respect kunt afdwingen door het ondertekenen van een verklaring over onbekende normen en waarden? Met dwang kun je deze nieuwe migranten niet aan de Nederlandse normen en waarden binden. Als ingeburgerde nieuwkomer die de directheid van de Nederlandse normen en waarden heeft overgenomen, zeg ik tegen de wetgevers; respect moet je verdienen.  Dat geldt ook voor een land dat elk fatsoen en elke ethiek dreigt te verliezen. 

Hoofdfoto: Heuvel, Thea van den 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons