Ze schiet tussen een groep jongens door die flirten met prostituees. Een vaste klant wacht op haar bij de receptie van een kroeg. Voor 120 Keniaanse Shillings (ongeveer 1,20 euro) huurt Mary een kamer en ze verdwijnt voor vijftien minuten uit het straatbeeld. “Dit is een goede klant. Soms willen klanten niet betalen en moet ik de beveiliging roepen”, vertelt ze als ze de kleine kamer weer uitloopt. “De eerste keer dat ik seks had voor geld, voelde ik me een slecht mens. Maar ik had een baby en geen echtgenoot of een baan, dus ik had geen andere optie”, zegt de jonge moeder. Haar vijftien jaar oude dochter woont net buiten Nairobi op de school van een non.
Prostitutie als overlevingsstrategie
In Kenia leeft volgens de Wereldbank 42 procent van de bevolking onder de armoedegrens. Prostitutie is een heersende overlevingsstrategie, ondanks dat dit illegaal is. In het land werken meer dan 200.000 mensen in de seksindustrie. Nairobi heeft al meer dan 40.000 prostituees. Het gebrek aan wetgeving in deze sector leidt tot systematische schending van de rechten van vrouwen. Er is sprake van geweld door klanten of politie, ongerechtvaardigde arrestaties en andere voorvallen met ernstige lichamelijke en geestelijke gevolgen.
Mary zegt niet graag dat ze een prostituee is, ze noemt zichzelf liever ‘sekswerker’. Sinds twee jaar werkt ze voor de organisatie Bar Hostess Empowerment & Support Programme (BHESP). Hier heeft ze geleerd op te komen voor haar rechten en die van andere prostituees. “Mijn dochter en mijn moeder weten dat ik werk voor de rechten van sekswerkers. Wat ze niet weten is dat ik zelf ook prostituee ben. Met dit werk kan ik veel geld verdienen en het is te laat om nog te stoppen”, legt ze uit.
Downtown Nairobi. Foto:Gemma Solés i Coll
Zoals Mary paraderen er honderden jonge vrouwen door clubs, bordelen en straten van het centrum van Nairobi. Het is zaterdagavond en Relaxing Inn en de Eureka Club zitten bom vol. “We vragen maar 300 Keniaanse Shillings (zo’n 3 euro) voor een pijpbeurt”, roept één van de meisjes naar een groep jongens die langs de River Road struint op zoek naar seks. Ze heeft pech, de jongens lopen door. “Vandaag gaat het niet zo goed als normaal, maar op een goede avond verdien ik soms wel 4000 Keniaanse Shillings (40 euro)”, klaagt ze.
Op het eerste gezicht lijken het sterke meisjes, maar de meeste van hen zijn slachtoffer geweest van geweld tijdens hun werk. Dronken klanten, meedogenloze macho’s en andere misbruikers verstoppen zich in de menigte van stamgasten in de bordelen in Nairobi. Juist om deze reden is BHESP in 1998 opgericht.
“We besloten een collectief te vormen van mishandelde vrouwen, prostituees en bar werknemers, omdat die allen misbruikt worden door klanten en de politie”, zegt Peninah Mwangi, directeur van BHESP, afgestudeerd in Sociologie en Ondernemend leiderschap.
Dit is het eerste deel van een driedelige webserie over Mary Mwangi, sekswerker in Nairobi. Volgende week publiceert OneWorld Love het tweede deel van de serie.
Vertaling: Paul van de Calseijde
