Met het christelijke kerstfeest heeft de versiering in de twee grootste Iraakse steden dus weinig te maken, want hier wonen nu vooral moslims. Het gaat om het gebaar, zowel gericht aan de christenen als de buitenwereld. Kijk: wij zijn ISIS kwijt en pas op dat je ons niet over een kam scheert, want wij zijn wél verdraagzaam ten aanzien van andere geloven. In Mosul zeggen mensen zelfs hardop: we willen onze christenen graag terug.
Nostalgie viert hoogtij: opeens herinneren mensen zich dat ze het wel feestelijk vonden, die winterse gewoonte van hun christelijke buren en winkeliers. Het is een van de vele dingen die ze misten onder ISIS. En er gaat ook een soort verlate rebellie in schuil, die alles wat onder ISIS niet mocht opeens dubbel aantrekkelijk maakt: van roken tot en met het afdoen van je hoofddoek.
De boodschap van vrede die Kerstmis brengt is belangrijk in Irak, waar het geweld na de zoveelste comeback in steeds weer een andere vorm, voorlopig even tot zwijgen gebracht lijkt. Vrede op aarde, in de mensen een welbehagen – het is een mooie wens voor Irak. Die voor de christenen die onlangs wel terugkeerden naar hun christelijke steden op de Nineve Vlakte buiten Mosul, gelukkig al opgaat. Maar voor de duizenden die dat niet durven omdat ze de veiligheidssituatie niet vertrouwen, helaas nog niet.
“Vrede op aarde, in de mensen een welbehagen – het is een mooie wens voor Irak.
Maar ook elders zorgen de milities voor problemen. Buiten de oliestad Kirkuk verjoegen ze Koerden en plunderden en vernielden hun huizen. In reactie daarop hebben sommige Koerdische strijders in de regio zich verenigd in een militie die aanslagen uitvoert op de sjiitische strijders.
En de milities zijn voorlopig niet weg uit Irak, want de sjiitische ayatollah Sistani die hun oprichting in 2014 in de strijd tegen ISIS goedkeurde, zag er onlangs van af ze te demobiliseren. Wellicht dat hij zich realiseerde dat al die getrainde en bewapende jonge mannen werkeloos thuis alleen maar problemen zullen veroorzaken, maar diezelfde problemen dienen zich aan als ze straks geen nieuwe strijd te voeren hebben.
“In Irak zullen velen met mij vooral hopen dat de zaden van vrede de kans krijgen te ontkiemen
Kerst is de tijd om elkaar vrede op aarde toe te wensen. In Irak zullen velen met mij vooral hopen dat de zaden van vrede de kans krijgen te ontkiemen.
