Achtergrond, Column

Fiets gestolen door het Boze Oog

Éen voor één hadden we de rij fietsen bekeken. Haar fiets konden we herkennen aan het zwarte krat die ze liefdevol op haar fiets had geplaatst. Het leek een eeuwigheid te duren voordat we accepteerden wat er was gebeurd. “Nog geen uur geleden stond hij hier nog!”, zei ze gefrustreerd. Nog geen uur geleden was mijn vriendin de trotse eigenaar van een Cortina fiets. “Stomme kut Bos en Lommer”, riep ze terwijl we de Bos en Lommerweg uitliepen. “Je kan niemand vertrouwen hier, op klaarlichte dag ook nog!”

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Ik ben geen fietser, dat ben ik nooit geweest. Ik ben wel altijd de trotse eigenaar geweest van een fiets, een witte Gazelle. Ik voelde alsnog haar pijn. Het leek wel gisteren dat mijn Gazelle was gestolen, ook in Bos en Lommer. Nog altijd kijk ik een tweede keer als ik een witte Gazelle zie in de buurt. Sindsdien heb ik geen fiets meer. Ook al fietste ik niet veel, mijn Gazelle was bijzonder. Ik fietste ermee op Museumnacht, op de weinige nachten dat ik uitging en ik had de zieke collega van mijn vader ermee opgezocht. In Purmerend.

Hij zat lekker, hij reed lekker en hij zag er ook nog eens goed uit. Wat wil je nou nog meer?

Elke maand heb ik het voornemen om een fiets te halen. Toen mijn vriendin met een Cortina aankwam, leek de motivatie terug te komen. Ze was lovend over haar fiets. Hij zat lekker, hij reed lekker en hij zag er ook nog eens goed uit. Wat wil je nou nog meer?

Ze was heel even de eigenaar van een Cortina. De junk die haar de Cortina had verkocht had geen Cortina in de aanbieding op dat moment. Ze moet even wachten. Nu hoor ik bij elke Cortina die we tegenkomen op weg naar de tramhalte haar gejammer. “Ooit had ik ook een Cortina”, zegt ze er dan bij. “Morgen ga ik weer naar de junk”, zegt ze vaak erna. We vragen ons af waarom de Cortina zo snel uit haar leven was gestolen. Er was maar één duidelijke verklaring: het boze oog.

Ze heeft geen mashallah gezegd tegen haar fiets

De fiets had geen muska, een minibundel aan koranteksten om boze geesten en fietsstelers te weren. Het had geen kraaltjes in de vorm van ogen aan zijn stuur voor extra bescherming. Het belangrijkste is wat mijn vriendin niet heeft gezegd. Ze heeft geen mashallah gezegd tegen haar fiets. Mashallah zeg je na complimentjes. Je zegt het na bewondering. Je zegt het tegen mooie babies, wonderen van de natuur en andere creaties. Creaties die beschermd moeten worden voor het boze oog, op een islamitisch verantwoorde manier. Haar Cortina was een van die creaties. Al die goede kenmerken zijn uiteindelijk voor haar gaan tegenwerken.

Ik heb ook geen mashallah gezegd. Hoewel ik dit wegschuif als islamitisch bijgeloof, kan ik het niet laten om mij enigszins schuldig te voelen. Op die zonnige middag in Bos en Lommer was haar fiets de aantrekkelijkste om te stelen. Het doet mij denken aan mijn Gazelle. Heb ik wel mashallah gezegd? Heeft zij het wel gezegd? Ik kan het mij niet herinneren. Mijn volgende fiets zal het elke dag te horen krijgen.

Waarschijnlijk is het iemand die niks weet van het Boze Oog

Morgen gaat ze naar de junk. Ze gaat naar hem toe en zal een nieuwe Cortina bestellen. De Cortina zal vervolgens worden opgehaald van een willekeurige straat in Amsterdam. Waarschijnlijk zal nog iemand in Amsterdam die dag haar Cortina missen. We kunnen het altijd goedpraten. Waarschijnlijk is het iemand die niks weet van het Boze Oog. En wie geen mashallah zegt, moet de gevolgen daarvan accepteren.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons