Feminisme anno NU

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Mounir Samuel pleit voor een het zien van gender en seksualiteit al een continuüm. Door elkaar in de ogen te kijken, in plaats van naar elkaars geslacht. 

Wat zien wij als een nieuw leven wordt geboren?
Kijken we naar het gezicht of direct naar de aan- of afwezigheid van geslachtsdelen van voren?

Een zoon! roept vaders hart blij.
Moeder zucht, trots op hem maar heimelijk verlangend naar een zij.
Pappa droomt van voetballen en ravotten.
In de werkelijkheid zal zijn kind zich op 12-jarige leeftijd aftrekken bij hardcore-porno en zich op z’n kamer verstoppen.

Bij een dochter denken ouders niet aan wat ze met haar gaan doen,
maar hoe mooi ze er wel niet uit gaat zien.

Fantasieën over jurkjes en lang haar

Prinsesjes die maagdelijk beschermd moeten worden voor hun eigen seksualiteit en het grote mannelijke gevaar.

Feminisme was tot voor kort een woord dat betrekking had op witte zure taarten. Mannenhaters die woest sigaren-rokend kaarten.
Geen oog hadden voor kleur of diversiteit.
Zich verzetten tegen iedere vorm van vrouwelijk schoon, in een verwoede emancipatiestrijd.
Riepen zij: weg met dat glazen plafond!
De werkelijkheid toont dat hij gemaakt is van gewapend beton.

Er lijkt geen doorkomen aan – niet voor witte vrouwen, dus laat staan voor degene die ergens in het midden van het hele gender- en kleurenspectrum staan.

Ondertussen groeit zoonlief weinig braaf op, leert geen traan te laten,
ieder gevoel weg te stoppen, schunnig over geile wijven te praten.
Hij is een gevangen van een systeem, die de mens uit zichzelf ontwricht,
reduceert tot raderen van een gevoelloze machine, kapitalistische motor zonder menselijkheid noch gezicht.

Trump for president

je bent pas een kerel als je de codes van de locker room kent.
Ondertussen probeert de vrouw in haar ijver vooruit te gaan,
af te rekenen met haar hoegenaamd vrouwelijke eigenschappen en vooral dapper haar mannetje te staan.

Ik zou beide kooien – van man en vrouw, de één van staal, de ander van glas –
in één keer op willen blazen.
Laten ploffen met een knal.
Weg met Adam en Eva en die vloek van de zondeval.

Want dit is de echte emancipatiestrijd –
de terugkeer en acceptatie van femininteit.
Deze huist in ieder hart,
maar krijgt vanaf de eerst levensdag een valse start.
Masculiniteit wordt ver boven alles verheven.
Het dwingt een man zich als een gevoelloze motor of seksbeest te gedragen.
Het reduceert een vrouw tot een minderwaardig wezen,
die voor de kinderen zorg mag dragen.
Een vrouw die masculien is, heet een pot.
Een man die feminien durft te zijn, gaat door het leven als een mietje.

Dag Hans en Grietje

 

In werkelijkheid is gender en seksualiteit een continuüm dat vloeiend wil stromen,
vrij wil dromen,
maar dat niet kan, niet mag.
Nederland anno 2016 zit op slot.
Er is geen ruimte voor diversiteit, creativiteit en eigenwaarde.
Gereduceerd tot nummertjes, kosten en baten,
weten we allang niet meer hoe we moeten luisteren of over de kern moeten praten.
En deze is dames en heren
of iedereen die liever zonder die labels wil functioneren
– dat we niet man of vrouw zijn –
maar mens.
En dit is wat ik u allen wens.
Uw feminiteit met trots te dragen,
uw masculiniteit vrij te laten
en niet langer een rol te zijn of gevangene van een maatschappelijk regime,
maar uzelf en de ander eindelijk recht in de ogen te zien.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons