Achtergrond

Doe-het-zelf in Argentinië

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Je steekt je pasje in een pinautomaat, toetst je code en het gewenste bedrag, maar komt geen geld uit. Vervolgens hoor je van omstanders dat de Nederlandse overheid die ochtend alle banktegoeden heeft bevroren. Niemand kan meer bij zijn geld. Onmiddellijk stijgen de prijzen van etenswaren, de supermarkten verkopen leeg. Wat doe je dan?

Nu het ene na het andere Europese land op het randje van bankroet balanceert, is het bovenstaande geen ondenkbaar scenario meer. In 2001 konden 40 miljoen Argentijnen niet meer pinnen. OneWorld verzamelde bij de Argentijnse crisisveteranen de top 5 survival tips in geldloze tijden.

 

1) Graciela Ulloque :”Laat je woede zien.”

[[{“type”:”media”,”view_mode”:”media_large”,”fid”:”19691″,”attributes”:{“height”:185,”width”:120,”style”:”width: 120px; height: 185px; float: right; margin: 10px;”,”class”:”media-image media-element file-media-large”}}]]

 

 

 

 

 

 

 

“Het allerbelangrijkste is dat je niet gaat zitten wachten tot politici met een oplossing komen”, zegt gordijnen naaister Graciela Ulloque. “Dus niet thuis gaan zitten sippen, maar onmiddelijk de straat opgaan en je laten horen.” Zo demonstreerde Ulloque in 2001 wekenlang samen met honderdduizenden Argentijnen, al slaande met potten en pannen. “We vormden een machtsblok en zetten de overheid onder druk om met échte oplossingen te komen.” Binnen een week traden opeenvolgend vier presidenten aan-en weer af.

 

2) Arminda Palacidio: “Start een buurtcomité”

 

[[{“type”:”media”,”view_mode”:”media_large”,”fid”:”19692″,”attributes”:{“height”:186,”width”:124,”style”:”width: 120px; height: 180px; float: left; margin: 10px;”,”class”:”media-image media-element file-media-large”}}]]

 

 

 

 

 

 

 

“Organiseer je samen met andere gedupeerden”, zegt Arminda Palacidio, schoonmaakster in een hotel in Buenos Aires. “Start een buurtcomité zodat je gezamelijk de benodigde voedsel goedkoper kunt inkopen.” Een dergelijke groep kan ook voor de nodige psychologische ondersteuning zorgen, voegt Palacio toe. “Met z’n allen is het makkelijker de moed erin te houden dan wanneer ieder voor zich gaat.”

 

3) Adriana Perwozki: “Begin opnieuw!”

 

[[{“type”:”media”,”view_mode”:”media_large”,”fid”:”19693″,”attributes”:{“height”:262,”width”:171,”style”:”width: 120px; float: right; height: 180px; margin: 10px;”,”class”:”media-image media-element file-media-large”}}]]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“Haal diep adem, verkoop alles wat je hebt, schrijf je droom op een stukje papier en ga ervoor,” zegt toneelregisseur Adriana Perewozki. “Inderdaad, je bent verraden door banken en politici, maar de enige oplossing hier weer goed uit te komen, is er iets positiefs mee te doen”, meent Perewozki. “Ik ken mensen die in 2001 hun bezittingen van de hand deden en met een pick-up truck het land doorkruisten, werkend voor eten, onderdak en benzine.” Voor sommigen was dit een heel gelukkige periode. “Geniet van de vrijheid!” Anderen hebben de ineenstorting van het systeem aangegrepen om radicaal anders te gaan leven, meent Perewozki. “Er zijn uit de crisis veel ecovillages en sustainable communities ontstaan.”

 

4) Marcelo Ruarte: “Vecht voor je baan.”

 

[[{“type”:”media”,”view_mode”:”media_large”,”fid”:”19714″,”attributes”:{“height”:419,”width”:300,”style”:”width: 120px; height: 180px; float: left; margin: 10px;”,”class”:”media-image media-element file-media-large”}}]]

 

 

 

 

 

 

 

Hotelmedewerker Marcelo Ruarte (70) stond plotsklaps op straat, samen met zijn 150 collega’s. Het hotel waar zij werkten was failliet verklaard en sloot zijn deuren. Maar Marcelo kraakte met andere ex-collega’s het hotelgebouw en begon het uit te baten. “Het enige dat we wilden was onze baan behouden”, herinnert Ruarte zich. “Het was een verschrikkelijk moeilijke periode, de politie dreigde ons constant met uitzetting, we werkten een jaar lang voor bijna niets, maar we overleefden.” Het zelfbestuurde hotel bestaat inmiddels tien jaar.

 

5) Pablo Chimenez: “Maak zelf producten thuis.”

[[{“type”:”media”,”view_mode”:”media_large”,”fid”:”19716″,”attributes”:{“height”:156,”width”:133,”style”:”width: 120px; height: 180px; margin: 10px; float: right;”,”class”:”media-image media-element file-media-large”}}]]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Pablo Chimenez (kok, 52): “Mensen zullen altijd bepaalde zaken nodig hebben. Zonder vaste lasten van een kantoor of personeel kun je thuis zelf spulletjes maken van schoenzolen tot kleding, tot schoonmaakspullen, babyvoeding en make up, en die op een markt verkopen of zelf gebruiken.”

Je kunt ook een ruilmarkt beginnen, suggereert Chimenez. “Dat is geen lange termijn oplossing maar kan je wel maanden zonder geld doorhelpen. Een pompoen voor een zak rijst, maar ook een uur bijles voor scholieren wegstrepen tegen een autoreparatie.”

Beeld op voorpagina: Irina Werning

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons