“En in die 4 weken heb je de Kilimanjaro beklommen natuurlijk?…Hmm….nee eigenlijk heb ik alleen vrijwiliggerswerk gedaan.” Deze situatie wil ik natuurlijk voorkomen zeker omdat ik nog een lange reis voor de boeg heb.
Voorbereiding
Het beklimmen van de Kilimanjaro duurt ongeveer een week, kost ruim 1.000 euro en je hebt verschillende routes waaruit je kunt kiezen. De meeste mensen gaan voor de Marangu route (ook wel bekend als de Coca Cola route) en de Machame route (Whisky route). Daarnaast kun je kiezen uit Rongai, Umbwe, Shira en Lemosho. Van de mensen die ik hier heb gesproken zei vrijwel iedereen dat Lemosho de mooiste route is dus daar ben ik voor gegaan. Keuze 2, via welk bedrijf ga ik het boeken? Via ‘bekenden’ in Moshi had ik wat prijzen gekregen maar die konden niet tippen aan de prijs die ik via mijn lokale maat Samy kreeg bij John Goodluck (met zo’n naam kan het natuurlijk niet mis!).
De klim naar 5895 meter
Smorgens opgehaald maar geen Samy die eigenlijk mee zou gaan als porter. John vertelde me dat hij ziek was dus nu waren we met John (gids), Isaac (kok) en 2 porters (dragers van spullen) Kevin en Jackson. Bij de Londerossi gate moest ik betalen en ontmoette ik 4 Amerikaanse gasten (22) en 3 Britse meiden (40) die beiden een heel Tanzaniaans leger aan porters bij zich hadden, wow! Zij deden de trip in 8 dagen maar ik had vernomen dat 6 dagen goed te doen was dus daar ging ik voor.
Op de eerste dag een toch van 4 uur door het regenwoud van West-Kilimanjaro waar zo links en rechts wat apen te zien waren. Ik bracht de nacht door op 2.800 m. Wat voor de Britten en de Amerikanen dag 2 en 3 was deed ik in 1 dag. Ruim 20 km lopen (9 uur excl. Lunch) door regenwoud en moorland (=lang gras, struiken, etc) en afwisselend naar boven en naar beneden..naar boven en naar… Shira 2 was het kamp waar ik samen met ‘de jongens’ kampeerde en verder niemand. In deze 20 km tot een hoogte van 3.900 m gekomen, het hoogst wat ik ooit geweest ben met een prachtig uitzicht op Kibo, de hoogste (besneeuwde) top van de Kilimanjaro.
De derde dag weer een hele klim via de Lava Tower naar Arrow Glacier hut op 4.870 m, wow! Het laatste stuk begint de hoogte echt mee te spelen en wordt het wat kouder. Ook begin ik lichte hoofdpijn te krijgen, de voortekenen van hoogteziekte, DE oorzaak waardoor de meeste mensen de top niet halen. Voorzichtig aan dus ‘Pole Pole kabisa’. Op deze dag zie je de omgeving veranderen en komt er steeds minder groenigheid voor en uitsluitend zand en rotsen. Ik heb erg het gevoel dat ik Frodo uit ‘The Lord of the Rings’ ben die steeds dichter bij Mordor komt om de ring te vernietigen. Alleen zijn er hier geen Hobbits, Orks, Uruk-Hai of andere enge figuren 🙂
In een Kilimanjaro boek van de Amerikanen had ik gelezen dat er een alternatieve route naar de top gaat genaamd ‘ The Western Breach’. John vertelde me dat dit erg steil is en dat je er extra voor moet betalen aangezien ‘de jongens’ bijna een km hoger moeten klimmen en de nacht doorbrengen wat niet niets is. De voordelen zijn (1) een uitdagende klim, (2) een dag rondkijken in de krater (wat anders niet kan), (3) de nacht doorbrengen op 5.730 m (normaal op 4.700 m) wat vrij uniek is! Na wat onderhandelingen over de prijs hebben we besloten dat ik mijn eigen tas pak (10 kg ipv 3 kg), de porters niet mee gaan, John en Isaac wel meegaan. De volgende ochtend was het zover, in 4 uur 3,5 km afgelegd en in totaal 1 km geklommen (gemiddelde helling van 25%=45 graden). Ik vond het geweldig maar je moet wel een goede conditie hebben en een beetje gek zijn.
Daar ben je dan, op 5.730 m in Afrika lopend op de sneeuw met gletsjers om je heen (zie <hyperlink naar reisblog>). Wat een onwerkelijke prachtige ervaring! Wel koud en dus na het (kleine beetje) eten naar bed. Dat klinkt makkelijk dan het is aangezien je op deze hoogte een zombie bent en je hersenen verre van optimaal werken. Na een snelle analyse kwam ik erachter dat je niet kan dromen of ergens aan kan denken… Vreemde ervaring waardoor we uiteindelijk maar 3 a 4 uur geslapen hebben.
Om 5.30 uur opgestaan en op naar het hoogste punt van Afrika. Omdat ik al erg hoog zat was de klim voor mij niet zo lang (40 min) maar erg steil en tussen 5.730 en 5.895 m kost alles erg veel moeite, geloof dat maar! Iets na zessen stond ik op Uhuru Peak om de zonsopgang te bezichtigen. Na wat foto’s afgedaald (wat ook erg zwaar was) naar 3.100 m om de dag en nacht door te brengen in Mweka Huts voordat ik terug kon naar Moshi.
Het leven tijdens de klim
Zoals beschreven bestaat het grootste gedeelte natuurlijk uit lopen en klimmen maar er is nog meer. Wat te denken van de porters en de kok, deze jongens tillen al jouw bagage voor een week, het eten, de borden, mokken, bestek, gasfles, 2 tenten, kookgerei etc. Ongelooflijk dat jij met het (max 5 kg zware) ‘day pack’ loopt en dat zijn 20 kg (of meer) op hun hoofd en schouders dragen. Ondanks dit zorgen ze ervoor dat ze sneller in het volgende kamp zijn en dat jouw tentje netjes staat en er een warm bakkie thee met popcorn op je staat te wachten. Voor de oplettenden houdt dit dus in dat ik vrijwel de gehele trip alleen met John gelopen heb.
Al met al 1 van de mooiste ervaringen (misschien wel DE mooiste) die ik tot nu toe in mijn leven mee heb mogen maken! Na 6 dagen zonder douche, nomale wc, en coca cola was het toch ook wel weer fijn om ‘thuis’ in Moshi te komen.
