Achtergrond

Worst, kaas en Vespa’s

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

De zomer is weer bijna voorbij: de dagen worden korter en de scholen zijn weer begonnen. Om de zomerstemming erin te houden, brengt Kaleidos Research duurzaam onderzoek met een vakantiesausje!

Ieder jaar onderzoeken we hoe duurzaam Nederlanders zich gedragen, variërend van afvalrecycling tot vrijwilligerswerk tot het eten van vlees. Maar hoe brengen onze favoriete vakantielanden – Italie, Duitsland en Frankrijk – het ervan af? We deden een klein, selectief en zeker niet representatief onderzoek. 

Italië: waslijnen en Vespa’s.
Wapperende waslijnen in smalle steegjes: iedereen herkent dit beeld. Niet alleen zorgen noest werkende Italiaanse mama’s er zo voor dat hun lieftallige zonen weer frisgewassen kunnen flaneren, zij dragen daarbij ook bij aan een enorme bezuiniging op de Italiaanse energierekening.  Een wasdroger is namelijk één van de grootste energieslurpers in een huishouden. Dit apparaat neemt zo’n 7 procent van het totale huishoudelijke stroomverbruik voor zijn rekening. Een droogbeurt kost wel tot vier keer zoveel meer energie dan een wasbeurt. De Italiaanse waslijnen zorgen dus niet alleen voor mooie vakantiekiekjes, maar ook voor een fikse vermindering van het energieverbruik, en daarmee voor minder uitstoot van schadelijke stoffen. 

Helaas doet een ander o zo Italiaans straatbeeld deze inspanning weer deels teniet: scheurende scooters. Oude scooters zijn echte luchtvervuilers, vooral modellen met een zogenaamde ‘tweetaktmotor’. Per seconde stoten zij meer ultrafijn stof uit dan een vrachtwagen. Uitgerekend het geliefde Italiaanse modemerk Vespa is vaak zo’n vervuilend model. Voortaan maar een rondje fietsen om het Colosseum? 

Duitsland: worst en verpakkingsvrije supermarkt.
Geen zonovergoten stranden in Duitsland. Maar wel sappige braadworsten. Lekker als vette hap bij een grote kan bier. Duitsers eten met z’n allen zo’n 88 kilo vlees per jaar per persoon. Bovendien is het land de grootse zuivel- en vleesproducent van Europa. En dat maakt de Duitsers niet heel duurzaam. De  schaal waarop we vandaag de dag vlees eten en produceren is een van de grootste struikelblokken naar een duurzamere wereld. Het produceren van vlees zorgt onder andere voor veel schadelijke gassen in de lucht en een hoog waterverbuik. Zo is er in totaal zo'n 15.000 liter aan water nodig om 1 kilo vlees te produceren.

Ondanks hun voorliefde voor worst, behalen de Duitsers met hun 88 kilo vlees per jaar niet meer dan een 8e plek in vergelijking met andere Europeanen. Waarschijnlijk wordt het aantal vleesminnende Duitsers gecompenseerd door het aantal vegetariërs. Duitsland staat binnen Europa immers bekend om zijn ‘groene denken’, waarvan de zogenaamde “Energiewende” momenteel het paradepaardje is. Frankfurt mag zich dit jaar de duurzaamste wereldstad noemen, Berlijn volgt op een zesde plek. Hier huisvest ook Originell Unverpackt: één van Europa's eerste verpakkingsvrije supermarkten. Een goed initiatief in strijd tegen de enorme bergen aan afval. Wereldwijd zijn er jaarlijks 1 triljard plastic tasjes in omloop, en in Nederland alleen al zorgen we voor 2.748 miljoen kilo per jaar aan verpakkingsafval. Bovendien zorgt de aankoop van afgepaste hoeveelheden eten voor minder voedselverspilling. Een klassieke win-win dus. 

Frankrijk: kaas en zonnepanelen.
Denk je aan Frankrijk, dan denk je aan kaas. Jaarlijks verorberen de Fransen per persoon gemiddeld ruim 26 kilo kaas per jaar. Oftewel: twee camemberts per week. Daarmee zijn zij koploper in Europa. Niks aan de hand zou je zeggen: kaas is ten slotte geen vlees. Helaas doet een Franse kaas het qua milieubelasting niet heel veel beter dan een Duitse worst. De gemiddelde milieubelasting van kaas is vaak zelfs vergelijkbaar met die van de meeste vleessoorten. Voor het maken van 1 kilo kaas is tot 10 liter melk nodig. En die melk komt van koeien die – net als bij de productie van vlees – schadelijke gassen uitstoten en veel voer en drinken nodig hebben.

Om te compenseren voor deze overmatige kaasconsumptie, zou men kunnen overwegen om het dak van paleis Versailles (26 voetbalvelden groot) te bedekken met zonnepanelen. Dan zou Lodewijk XIV zijn naam als zonnekoning pas echt eer aan doen. Een snelle berekening leert dat er plaats is voor ruim 68.000 zonnepanelen. Dat het een Franse natuurkundige was die in 1839 ontdekte dat je met zonlicht elektriciteit kan opwekken, moet de doorgaans eervolle Fransen toch over de streep kunnen trekken. 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons