Achtergrond

Schaken op de Noordzee leidt tot patstelling Greenpeace en visserij

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Greenpeace ligt in de clinch met de visserijsector. Nadat Greenpeace afgelopen mei stenen op de bodem van de Noordzee plaatste, spande VISNED namens de visserijsector een zaak aan tegen de actieorganisatie. De vissers vrezen dat de stenen hun visnetten vernielen. Gisteren oordeelde de rechter echter dat Greenpeace niet onrechtmatig heeft gehandeld. Maar of hun actie ook doelmatig was betwijfelt Marloes Kraan. 

Gisteren deed de rechter uitspraak in de zaak die VISNED namens de visserijsector had aangespannen tegen Greenpeace. Greenpeace had in mei dit jaar stenen op de bodem van de Noordzee geplaatst in een gebied dat bekend is als de Klaverbank. Volgens Greenpeace had hun actie een tweeledig doel: 'als protest tegen het gebrek aan daadkracht van de Nederlandse regering om de Noordzeenatuur te beschermen, maar vooral ook om het gebied een handje te helpen'.

Massaal bakstenen naar antwoordnummer Greenpeace
De Nederlandse overheid was not amused en noemde de actie contraproductief, en de visserijsector was eensgezind in de boze reactie en reageerde op drie verschillende manieren. Ze begonnen een eigen stenenactie door massaal bakstenen op te sturen naar het antwoordnummer van Greenpeace. Ook deden ze aangifte en daagden Greenpeace voor het gerecht. En tot slot haalden ze demonstratief een deel van de stenen weg met een bergingsschip.

Van alle bakstenen die ze van de vissers hadden ontvangen vormde Greenpeace de woorden "Red de Noordzee"

Zo ontstond er de afgelopen maanden een schaakspelletje op de Noordzee tussen de visserijsector en Greenpeace. Greenpeace maakte bijvoorbeeld een foto van alle bakstenen die ze van de vissers hadden ontvangen en waarmee ze de woorden "Red de Noordzee" hadden gevormd. Het schaken werd nog aanschouwelijker tijdens het debat bij het televisieprogramma Pauw, waar Anja Keuter namens de visserijsector en Tom Grijsen namens Greenpeace aan tafel zaten. In de weken die volgden deden beide partijen hun uiterste best om te winnen met de beste "framing" van het probleem, en ze vielen elkaar daarop aan in de media en op social media.

Actie dan niet onrechtmatig, maar wel doelmatig?
Gisteren deed de rechter uitspraak in de zaak. Het oordeel van de rechter was dat Greenpeace niet onrechtmatig heeft gehandeld.

Maar of de actie doelmatig is geweest waag ik te betwijfelen

Maar of de actie doelmatig is geweest waag ik te betwijfelen. Greenpeace wil de overheid tot spoed manen om tot bescherming van de Noordzee te komen en wil tegelijkertijd dat de overheid "stevige maatregelen" neemt. De spoed is vooral gericht op eerder gevoerde processen (om tot bescherming te komen van de Klaverbank en Doggersbank); de oproep tot stevige maatregelen is gericht op een nieuw traject dat in 2014 startte op het Friese Front en de Centrale Oestergronden.

Deze processen duren onder meer zo lang omdat de overheid zich door verschillende belanghebbenden wil laten informeren, waaronder ngo's, de visserij en wetenschappers. Ook kosten de processen veel tijd omdat er veel onduidelijkheid is, er een gebrek aan wetenschappelijke informatie is en daarnaast zijn er ook juridische kaders (EU-wetgeving) waarbinnen geopereerd moet worden. Partijen moeten daarbij met hun achterban overleggen en informatie verzamelen. Bovendien gaat het niet (alleen) om nationale processen maar is er internationale afstemming nodig.

Greenpeace schept wantrouwen
Als zulke processen goed worden gevoerd ontstaat er een sfeer van vertrouwen tussen de partijen. Dat vertrouwen is nodig omdat de overheid twee belangrijke redenen heeft om zulke processen te voeren: ze heeft informatie nodig over de gebieden en ze wil het liefst tot breed gedragen beslissingen komen.

Partijen hebben vaak zeer uiteenlopende ideeën over de effecten van visserij, de doelen en middelen van natuurbescherming en visserijbeheer. Het vereist dan ook heel wat werk om tot breed gedragen beslissingen te komen. De acties van Greenpeace zetten de samenwerking onder druk en vergoten juist het wantrouwen tussen partijen. En zonder vertrouwen kom je niet tot het delen van kennis tussen partijen onderling. Mijn twijfel of Greenpeace’ stenenactie doelmatig is gaat dus hierover. Temeer daar Greenpeace sinds kort ook partij is in die (toch al trage) processen. Greenpeace en de visserij hebben de afgelopen maanden zitten schaken op het "actievoerders-bord", met als risico dat het leidt tot een patstelling op het "processen-bord". 

Het is de vraag hoe dit nu verder gaat.

Dit blog is op persoonlijke titel geschreven.

[[{“fid”:”38188″,”view_mode”:”default”,”fields”:{“format”:”default”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:””,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:””},”type”:”media”,”attributes”:{“style”:”height:72px; width:581px”,”class”:”file-default media-element”}}]]

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons