In veel staten is 50% van de zetels voor vrouwen gereserveerd
Die traditionele normen worden niet overal even streng nageleefd. Op het platteland in Rajasthan zien mannen er vaak streng op toe dat vrouwen zich goed aan de purdah-norm houden, ook al zijn ze compleet gesluierd. Hun positie is daarmee slechter dan die van de gemiddelde Indiase vrouw. In Karnataka zijn de normen waaraan plattelandsvrouwen zich moeten houden echter minder streng en hebben vrouwen een betere positie.
Vrouwen en masse de lokale politiek in
Door het instellen van vrouwenquota en de overheveling van macht naar het niveau van districten, regio’s en dorpen, zijn vrouwen voor het eerst en masse de lokale politiek ingegaan. Dat geldt zowel voor Rajasthan als Karnataka. Dit heeft een duidelijke positieve impact op verschillende vormen van ’empowerment’ van vrouwen. Zo hebben vrouwen die nu in politieke processen betrokken zijn meer zelfvertrouwen, meer zelfbeschikking binnens- en buitenshuis en zijn ze beter in staat om collectief actie te ondernemen. Er is echter één grote ‘maar’: de vrouwen hebben meestal niet meer controle over anderen gekregen. Ze hebben vaak niet de macht om effectief besluiten te beïnvloeden en uit te (laten) voeren en anderen dus te laten doen wat zij willen.
Belemmeringen op hun weg naar macht
Vrouwen die de moed hebben om de geldende norm te overtreden en zich met publieke, politieke besluitvorming te bemoeien, worden door de gemeenschap vaak negatief beoordeeld, gediscrimineerd of zelfs aangevallen. Dat geldt ook voor hun families. Daarnaast worden de besluiten die door vrouwen zijn genomen in veel gevallen overruled door mannen in machtige traditionele, ondemocratische dorpsraden. Bovendien worden er relatief vaak moties van wantrouwen tegen vrouwen ingediend.
Vrouwen hebben ook een grote achterstand ten opzichte van mannen. Ze hebben minder lees- en schrijfvaardigheden, kennis, politieke ervaring, tijd en financiële hulpbronnen dan mannen. Doordat de meeste vrouwen minder onderwijs hebben gevolgd dan mannen, weten ze minder over politieke processen en kunnen ze de besluiten waarover wordt gedebatteerd minder goed lezen en begrijpen dan mannen. Ook hebben ze vanwege hun werk in het huishouden vaak weinig tijd en geld. Dat belemmert ze in het voeren van politieke campagnes.
Een ongekozen familielid neemt vaak het werk van de vrouw over
Het gevolg van al deze belemmeringen is dat in veel gevallen een ongekozen familielid of kennis van de verkozen vrouw, het politieke werk van de vrouw overneemt. Ook sporen mannen zelfs juist onervaren en weinig assertieve vrouwen aan om zich kandidaat te stellen. Ondanks belangrijke succesverhalen zijn mannen – vooral in Rajasthan – op die manier nog vaak in staat om vrouwen in de politiek te marginaliseren. Door de decentralisering van bevoegdheden hebben mannen in sommige gevallen zelfs méér macht dan voorheen.
Stille revolutie
Toch zijn vrouwen in de lokale Indiase politiek allesbehalve ‘excuustruusen’. Ze zijn het levende bewijs van een stille revolutie in India. Vrouwen zijn nu fysiek aanwezig en betrokken bij publieke besluitvormingsprocessen en de vrouwen die politiek actief zijn hebben ook meer zelfvertrouwen gekregen en meer te vertellen in en buiten huis. Decentralisering, gekoppeld aan vrouwenquota, blijkt dus wel degelijk een effectieve manier om op grote schaal en in relatief korte tijd de positie van vrouwen te versterken en diepgewortelde, discriminerende normen te doorbreken.
Overheid moet vrouwen niet slechts in het politieke systeem integreren maar ook ondersteunende programma’s aanbieden
Het zijn echter geen quick fixes om ongelijkheid tussen mannen en vrouwen tegen te gaan. Om vrouwen in staat te stellen ook daadwerkelijk macht over anderen uit te oefenen, moet de Indiase overheid vrouwen niet alleen in het politieke systeem integreren maar ook ondersteunende programma’s aanbieden. Zowel mannen als vrouwen zouden deze programma’s moeten volgen waarin verschillende onderwerpen aan bod komen zoals genderkwesties, mensenrechten, politieke processen, campagne voeren en schrijf- en leesvaardigheden. Daarnaast moet de overheid een aantal artikelen in de verkiezingswet herzien en moeten besluiten van traditionele instituties niet langer door democratische instituties worden geaccepteerd.
De Indiase overheid wordt zich hier meer en meer van bewust en heeft samen met United Nations Women en maatschappelijke organisaties programma’s opgezet. Om echt effectief te zijn moet de overheid deze programma’s verder uitdiepen en uitbreiden. Pas dan kan de positie van Indiase vrouwen structureel verbeteren.
Anouk deed onderzoek tijdens haar stage bij United Nations Women in New Delhi. Daar werkte ze mee aan de implementatie van een Government of India-UN Women-The Hunger Project-programma om de politieke participatie van vrouwen te vergroten. Dat programma wordt onder andere in een aantal districten in Rajasthan en Karnataka geïmplementeerd. Ze interviewde overheidsambtenaren op verschillende niveaus, medewerkers van ngo’s en UN Women en academici. Tijdens haar veldwerk in Luhara Gram Panchayat in Rajasthan observeerde ze dorpsbijeenkomsten. Ook analyseerde ze overheidsdocumenten, documenten van ngo’s en wetenschappelijke literatuur over India, decentralisering en empowerment.
Dit is een artikel in de scriptiereeks. OneWorld geeft afgestudeerden die een scriptie over duurzame ontwikkeling hebben geschreven de gelegenheid een artikel te schrijven op basis van de scriptie. Het artikel wordt in overleg met de schrijver geredigeerd. Voorwaarde is dat de scriptie met minimaal een 8 is gewaardeerd.
