Nu de Millenniumdoelstellingen (MDG's) hun einddatum in december naderen, rijst de vraag waarom sommige Afrikaanse landen vooruitgang hebben geboekt op sommige punten, maar de meeste andere doelen niet wisten te halen.
De nieuwe studie 'Assessing Progress in Africa Towards the Millennium Development Goals' legt de oorzaak bij slechte implementatiemechanismen en excessieve afhankelijkheid van ontwikkelingshulp. Die zouden de economische duurzaamheid van verschillende van de acht MDG's, inclusief het uitroeien en verminderen van extreme armoede en honger, hebben ondermijnd.
Het rapport is een gezamenlijke productie van de Economische Commissie voor Africa (ECA), de Afrikaanse Unie (AU), de Afrikaanse Ontwikkelingsbank (AfDB) en het VN-Ontwikkelingsprogramma. De auteurs zien in de nieuwe Duurzame Ontwikkelingsdoelen, de SDG's, een kans om "bestaande uitdagingen aan te pakken en een doorbraak op het gebied van ontwikkeling te bereiken."
De zeventien SDG's, die afgelopen week zijn aangenomen tijdens een top van wereldleiders, hebben 2030 als einddatum om honger en armoede wereldwijd uit te roeien.
De officiële ontwikkelingshulp aan Afrika in de periode 2015-2018 zal waarschijnlijk laag blijven, met gemiddeld 47 miljard dollar per jaar. Daarom moet de aandacht uitgaan naar het aanjagen en diversifiëren van economieën, het mobiliseren van binnenlandse middelen en nieuwe partners, het aanspreken van het economische potentieel van vrouwen en het tegengaan van illegale geldstromen, staat in het rapport.
Regelgeving
Volgens Abdoulaye Mar Dieye, directeur van het Regionale Bureau voor Afrika van de UNDP, is gebrek aan financiële middelen een van de grootste beperkingen geweest voor het halen van de MDG's.
De officiële ontwikkelingshulp lijkt een plafond bereikt te hebben, zegt hij. "Daarom moeten landen binnenlandse middelen mobiliseren, financiële infrastructuur opbouwen en de juiste regelgeving en goed functionerende instituten garanderen." Het mobiliseren van middelen is niet genoeg, zegt hij. Dit moet samengaan met beleid dat garandeert dat de middelen effectief ingezet worden.
Een substantieel deel van de officiële ontwikkelingshulp moet volgens hem gebruikt worden voor het ontwikkelen van institutionele capaciteit om binnenlandse middelen te mobiliseren in de Minst Ontwikkelde Landen (LDC's). Daarnaast moeten andere geldbronnen aangeboord worden, zoals geld dat migranten naar huis sturen, de private sector, Zuid-Zuidsamenwerking en financiering vanuit de mijnbouw en andere sectoren.
Baanbrekend
Hoewel de armoede volgens de meest recente cijfers nog steeds rond 48 procent ligt, hebben de meeste landen vooruitgang geboekt op minstens één millenniumdoel. Gambia wist tussen 1990 en 2010 de armoede terug te brengen met 32 procent. In Ethiopië nam de armoede met een derde af, met name door beleid gericht op de landbouw en het platteland.
Sommige initiatieven zijn baanbrekend geweest, staat in het rapport. In Niger bijvoorbeeld, werd een School voor Echtgenoten opgericht, waar mannen leren hoe ze zich verantwoordelijk kunnen gedragen op het gebied van seksuele gezondheid en gezinsplanning. De school wil ook een gedragsverandering aanleren op het gebied van gendergelijkheid. Kaapverdië plantte miljoenen bomen aan en zag het percentage bosaeraal met meer dan 6 punten stijgen.
De studie constateert echter dat er nog veel moet gebeuren om de levensstandaard van Afrikanen te verbeteren. "Hoewel de economische groei relatief sterk is geweest, is die niet snel genoeg of inclusief genoeg om banen te creëren. Zo is in veel landen ook de toegang tot het basisonderwijs verbeterd, maar er spelen nog steeds vragen op het gebied van kwaliteit en gelijkheid."
Economische groei
Vooruitblikkend naar de toekomst concluderen de onderzoekers dat duurzame ontwikkeling in Afrika alleen bereikt kan worden als landen zich veerkrachtig tonen, kunnen anticiperen en in staat zijn zich aan te passen aan de vele schokken en uitdagingen waar ze mee te maken krijgen. Tot die uitdagingen behoren de klimaatverandering, gezondheidscrises zoals de Ebola-epidemie in West-Afrika en conflicten en instabiliteit. Investeringen in preventie en goed voorbereid zijn minimaliseert de risico's en eventuele toekomstige kosten.
Afrika kent een accelaratie van economische groei, zette ambitieuze sociale vangnetten op en ontwikkelde beleid om onderwijs te stimuleren en hiv en andere ziekten te bestrijden. Ook kwamen er vrouwenquota in parlementen, waarmee het continent voorop loopt, en werd met succes gewerkt aan gelijke kansen voor jongens en meisjes in het basisonderwijs.
