Het is gemakkelijke en kortzichtige kritiek die er totaal aan voorbijgaat dat nietsdoen bij klimaatverandering veel meer geld kost, vindt Talitha Muusse. OneWorld sprak de duurzame spreker, dagvoorzitter en inspirator over de positieve kanten van het akkoord. Namens haar organisatie KEK (Klimaat en Energie Koepel) zaten er young professionals uit het bedrijfsleven aan elke klimaattafel, op verzoek van de Sociaal-Economische Raad (SER).
Lieve media. Nu we ons 2 dagen volledig gericht hebben op de kosten van de klimaatopgave voor de burger; kunnen we dan nu wat media aandacht voor de opbrengsten, banen, innovaties & kosten besparingen? Graag ook dan op nieuwsuur, Jinek en in alle kranten. Dank. #Klimaatakkoord
— Talitha Muusse (@talithamuusse) July 12, 2018
“We moeten iets doen aan de klimaatopgave, dat staat voorop. Natuurlijk ben ik ook niet over alles jubelend. De zware industrie komt er nu heel makkelijk vanaf. Maar in de media is het frame ‘wat kost het de burger?’ allesbepalend geworden. Dan vergeet je dat niets doen geen optie is. En dat er bovendien allerlei kansen voor het bedrijfsleven in het verschiet liggen als het voorop gaat lopen in duurzaamheid.”
“Ze vonden het zonder uitzondering een fascinerende ervaring, het niveau van de tafels was hoog en er werd keihard gewerkt. Ze vergaderden tot aan drie keer per week. De werkdruk was zo hoog dat hun reguliere baan eronder leed, maar dat hadden ze er graag voor over.
Er klinkt nu ook kritiek dat dit akkoord over de burger wordt uitgestort, en de burger nergens inspraak had. Dat is niet waar. Er zaten grote organisaties aan tafel die heel veel burgers vertegenwoordigen, zoals de ANWB en de Consumentenbond. En ook nieuwe organisaties zoals de NVDE, lokale energiecoöperaties en VandeBron zijn bij dit akkoord stevig vertegenwoordigd ten opzichte van het Energieakkoord.”
“De van oudsher conservatieve bouwwereld beseft nu de urgentie
“Ik vind dat er aan de tafel ‘gebouwde omgeving’ veel is gebeurd. De van oudsher conservatieve bouwwereld beseft nu de urgentie. Door schaalvergroting moeten de kosten voor verduurzaming van woonhuizen en kantoren omlaag, dat realiseren ze zich. En wat de bouw kan, moet de zware industrie ook kunnen: over het eigen kortetermijnbelang heenstappen en naar de lange termijn kijken.
Daarnaast vind ik het heel mooi dat aan de energietafel het plan is ontstaan om de omwonenden eigenaar te maken van de helft van de windprojecten op het land. Daarmee werk je aan het draagvlak voor die lastige vorm van duurzame energie.”
Wat is de KEK-agenda voor de verdere invulling van het Klimaatakkoord?
“De komende maanden zijn voor de doorrekening en de verdere uitwerking. Als er in december of januari een eindpakket ligt, moeten we daar onze handtekening onder kunnen zetten. We blijven hameren op een eerlijke verdeling van de kosten tussen burgers en industrie, en aandacht vragen voor het personeelstekort in de duurzame energiesector. We zullen ook blijven ijveren voor kruisbestuiving tussen verschillende tafels. Nu is het bepaald nog geen integraal akkoord, maar een samenraapsel van verschillende tafels.
We denken als young professionals dat we nog een rol kunnen hebben bij het ‘borgen’ van het akkoord, zorgen dat er draagvlak voor komt. Er komen straks regionale energieplannen en er zijn ambassadeurs nodig die daarvoor de boer op gaan.”
“Ook de tegenstanders van het klimaatbeleid roeren zich meer dan ooit
“We komen niet ineens voorop te liggen qua aandeel duurzame energie, maar we hebben straks wel een mooie combinatie van klimaatakkoord en klimaatwet. De klimaatwet is wel wat afgezwakt, met 49 procent reductie in 2030 als streven, maar het is nog steeds een ambitieuze wet, en ze is bestendig tegen regeringswisselingen.
Mij valt op dat qua klimaatbeleid zowel de steun als de tegenstand sterk is gegroeid. Duurzaamheid is niet meer voor de ‘milieugekkies’, en ook binnen het MKB is men er enthousiast mee bezig. Aan de andere kant roeren de tegenstanders zich ook meer, onder aanvoering van De Telegraaf en publicisten als Leon de Winter, omdat ze doorhebben dat het klimaatbeleid menens is. Ook de VVD, die nooit publiekelijk enthousiast is geweest voor stevig klimaatbeleid, doet nu mee – terwijl haar achterban behoorlijk verdeeld is.
Ook ik ben verrast. Het klimaatakkoord van Parijs was nog behoorlijk vaag, maar ineens heeft onze regering zich verbonden aan harde CO₂-doelstellingen. Ook de milieubeweging zal dat ondanks al haar kritiek moeten toegeven: we voeren nu een heel andere discussie dan vijf jaar geleden.”
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand
