De opslagplaatsen van CARE zijn nu allemaal leeg, iedere gift wordt direct gebruikt om meer hulpgoederen voor de slachtoffers in te slaan. Sinds het begin van de overstromingen hebben we hier tenten, hygiënekits, muskietennetten en keukengerei uitgedeeld. Het is niet waar dat de hulpgoederen niet daar aan komen waar ze het hardst nodig zijn. Het probleem is dat er niet genoeg goederen zijn!
Langs de hoofdweg vanuit Moltan zien we tenten, in lange rijen naast elkaar. Hoewel tenten? Dat is overdreven. Plastic doeken, omhoog gehouden door houten palen. De voor- en achterkant blijven open zodat er geen enkele privacy is voor de vluchtelingen, alleen bescherming tegen de felle zon. Een 70-jarige man zit alleen, hij staart in het niets. Om hem heen doen kinderen hetzelfde.
Wanneer we aankomen, worden we direct omringd door mensen. Iedereen wil wat zeggen. Uiteindelijk zeggen ze allemaal hetzelfde: "We hebben geen tenten. Kijk!" Ze wijzen naar een dorpje op minder dan 200 meter afstand, dat volledig overstroomd is. Je ziet alleen de daken nog. Wanneer ze terugkeren naar hun dorp zal afhangen van hoe lang de regen aanhoudt en hoe lang het zal duren voor het water zakt. Ze vertellen ons dat ze eten krijgen. Als we vragen van wie, antwoorden ze dat er iedere dag mensen vanuit Moltan voedsel komen brengen. Het zijn vreemden, maar ze kunnen erop vertrouwen. Vandaag, bij het begin van de vastenmaand van Ramadan, komen ze in de avond, na zonsondergang. Morgen viert Pakistan de onafhankelijkheid van het Britse Rijk. Het gaat hier niet om politiek of militairen, het gaat hier om mensen. Mensen helpen mensen in Pakistan. Dat is het echte Pakistan dat ik ken en dat ik waardeer.
Trouwens, Zahid- de kleine zieke jongen die ik ontmoette in Charsadda, liggend op de modderige vloer van zijn overstroomde huis, speelt weer in het deel van het dorp dat niet door de overstromingen is getroffen. Mijn collega Mujahid liet me dat zojuist weten in een e-mail. Zijn moeder heeft hem naar een ziekenhuis weten te brengen, nu is hij weer opgeknapt en speelt hij met zijn vrienden. Een veel door journalisten gestelde vraag schiet me te binnen: "Bereikt de hulp de mensen?" Het antwoord is ja, de hulp bereikt hen!
Bovenstaand verslag is een samenvatting van de blog van Thomas Schwarz van CARE Duitsland. Hij is op dit moment in Pakistan als contactpersoon voor de media en brengt een bezoek aan de getroffen gebieden.