Inmiddels heeft iedereen met toegang tot een computer en internet waarschijnlijk wel gehoord van de Kony 2012 campagne en van de opschudding die deze campagne heeft veroorzaakt. Wat echter nog niet veel besproken is, heeft minder te maken met de juistheid van de feiten die in de video gepresenteerd worden of de fondsenwerving van de organisatie, maar meer met onze rol als media consument.
Ik heb veel reacties van mensen gezien die stelden: “Nu weten we het en kunnen we iets doen.” Sommigen zeggen dat bewustwording op zichzelf een doel is en dat we na deze ‘shock therapie’ meer geneigd zijn actie te ondernemen. Critici brengen daar tegenin dat we door de gesimplificeerde informatie misschien misleidende en ineffectieve pogingen steunen, of de situatie zelfs verslechteren. Slacktivisme, wordt dit ook wel genoemd. Het is net zoiets als een pak hagelslag kopen dat vermeldt iets goeds voor de ontwikkelingswereld te doen, zonder te weten wat het doel precies is, of hoe jij als consument hieraan bijdraagt.
Ik wil niet zeggen dat bewustwording slecht is. Het conflict in Oeganda en de Centraal Afrikaanse Republiek was bij de meeste van ons tot voor kort waarschijnlijk niet eens bekend. De LRA stond niet hoog genoeg op de agenda van welke krant dan ook de laatste tijd. Nu weten we het. De vraag is dus: wat doen we met deze informatie? Het is niet genoeg om deze video te verzenden naar iedereen die we kennen of om een armbandje te kopen. Als we echt geïnteresseerd zijn in deze zaak dan moeten we ons realiseren dat de Kony 2012 campagne een startpunt is, geen doel op zich.
Iedere media consument die belang hecht aan gerechtigheid moet zich realiseren dat we geen passieve actoren zijn aan wie verteld wordt wat te doen, wat te kopen en hoe te helpen. Het bekijken van de video is de eerste stap. De tweede stap zou moeten zijn onszelf te informeren en een eigen mening te vormen over deze zaak. Ik zit nog midden in dat proces. Ik ben begonnen met lezen over de complexe situatie in Oeganda en de CAR en na te denken over de consequenties van mijn steun voor de organisatie die de campagne lanceerde of de critici. Ik moet toegeven dat het moeilijk is om een keuze te maken.
Wat de Kony 2012 campagne me geleerd heeft, is dat ik informatie die me wordt aangereikt tot me kan nemen en er over na kan denken. Ik kan naar twee kanten van de zaak luisteren. Internet is hier een geweldig medium voor. Ik kan er dan voor kiezen om het onderwerp verder te onderzoeken en mijn mening te vormen. En dan kan ik aan het debat bijdragen op een manier die niet overhaast is en misschien zelfs iets toevoegt. Als media consument ben ik geen passieve actor. Ik heb de macht om zelf te kiezen wat ik met mijn stem wil doen.
Alba I. Leon
