Tegen de achtergrond van het Nederlandse voorzitterschap van de raad van de EU, is Reinier Vriend voor OneWorld op zoek naar de Europese waarden van alledag. In de serie #ThisIsMyEurope spreekt hij Europeanen van allerlei pluimage om te ontdekken wat Europa voor ons betekent. Deze week ontmoet hij Lyzza uit Curaçao.
“Ik hou van Europa. Het is een plek waar ik zou kunnen wonen en deel van zou kunnen uitmaken. Ik verhuis van jongs af aan vaak; ik denk dat ik hier zou kunnen settelen.” Ik spreek in Amsterdam met Lyzza Bedoya (23) uit Curaçao. Ze woont sinds kort in Nederland, waar ze na de zomer begint met studeren. Lyzza is geboren in Colombia en groeide op in Curaçao.
“Tijdens de eerste jaren van mijn leven verhuisde ik heen en weer tussen mijn gescheiden ouders, die in verschillende steden woonden. Toen ik vijf was, besloot mijn moeder naar Curaçao te verhuizen. Daar heb ik mijn schooltijd doorgemaakt.” Op Curaçao leerde Lyzza Nederlands en kreeg ze een EU-paspoort. “Vanaf groep één is de voertaal op school Nederlands. Dus je zou kunnen zeggen dat ik vanaf dat moment langzaam Europeaan ben geworden.”
Geld en veiligheid, wat toerisme, maar cultureel gezien merk je niets
Lyzza lacht. Europa was een nieuw onderwerp. “In Colombia heb ik nooit iets geleerd over Europa. Maar op Curaçao is de connectie met Nederland en Europa erg duidelijk. We worden onderhouden door een land waar we deel van uitmaken; we hebben nog steeds het Nederlandse leger en het paspoort. Maar aan de andere kant is de invloed beperkt: geld en veiligheid, wat toerisme, maar cultureel gezien merk je niets.”
De relatie tussen Europa en Curaçao is gecompliceerd. “We horen dan misschien wel bij Nederland, maar op Curaçao zijn we veel dichter bij Latijns-Amerika dan Europa. We hebben verder ook niets met de EU van doen, we maken onze eigen wetten. Het is wel gek, het enige nieuws dat we over de EU horen komt van de Amerikaanse nieuwszenders.
We hebben er hetzelfde perspectief als de Amerikanen. En die zeggen dat het een chaos is in Europa, met het terrorisme en de vluchtelingen. Ik had eigenlijk een langere reis door Europa gepland, maar ik werd bang. Na de aanslagen in Parijs heb ik de reisplannen voor Griekenland, Turkije en Frankrijk laten vallen. Maar nu ik hier ben zie ik dat het ook anders kan zijn dan op het nieuws wordt verteld.”
Lyzza heeft de afgelopen jaren veel geleerd. “Toen ik begon met reizen op het Europese continent heb ik het voor het eerst echt leren kennen. In tegenstelling tot Curaçao is er openbaar vervoer en werkt alles hier goed. Hetzelfde geldt voor veiligheid, ik voel me een stuk veiliger hier. Het is jammer dat er op een eiland dat zoveel met Europa te maken heeft, nog zoveel middelmatig is. Op het eiland duurt het twee uur voordat de politie na een telefoontje ter plaatse is. In Utrecht was ik op een feestje, vijf minuten na twaalf hadden we de politie aan de deur. Het is beter georganiseerd hier, minder chaotisch.”
Ik heb veel in de VS gereisd zonder gedoe. Met een Colombiaans paspoort was dat onmogelijk geweest
Lyzza ervaart van haar Nederlandse identiteit vooral de voordelen die aan het reisdocument vastzitten. “Je kunt overal heen. ‘Oh, een NL-paspoort? Kom erin!’ Het maakt niemand wat uit. Dat is erg gemakkelijk en handig. Ik heb veel in de VS gereisd zonder gedoe. Met een Colombiaans paspoort was dat onmogelijk geweest. Net als hier in Nederland wonen en studeren, trouwens.”
De meeste van haar vrienden uit Curaçao wonen ook in Nederland. “Op het eiland zijn er maar weinig universiteiten, de meeste mensen komen hierheen om te studeren. En de meeste blijven hier. Op dit moment voel ik me niet Nederlands, ik voel me Caraïbisch. Maar de afgelopen maanden is de langste periode die ik ooit in Nederland heb doorgebracht. Ik ben van plan om drie jaar te blijven, dus wie weet dat mijn identiteitsgevoel door de tijd heen wel verandert.”
