Achtergrond

Beloofd is beloofd, desnoods halen we de vluchtelingen zelf

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Pasen. Dit jaar, 2016. Met een groep vrienden besloten we om zelf te gaan kijken. We lazen er al lange tijd ontzettend veel over en iedereen vond er wel wat van. Maar als het echt zo erg was als we dachten, dan wilden we dat zelf ervaren. Al was het maar omdat we het verhaal dan beter konden verspreiden.
Twee nachten verbleven we in het tentenkamp in Idomeni aan de Grieks-Macedonische grens. We hadden mazzel want het was droog en de zon kwam vaak door. Maar ondanks dat heb ik het nooit in mijn leven zó koud gehad 's nachts als in mijn koepeltentje daar tussen de mensen die er toen al maanden – ondertussen ruim een jaar – sliepen. We zagen hoe de grond bestond uit opgedroogde modder. Hoe een paar duizend mensen – vluchtelingen, meestal uit Syrië – moedeloos naar de met prikkeldraad afgezette grens staarden.

[[{“fid”:”52669″,”view_mode”:”file_styles_artikel_volle_paginabreedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_volle_paginabreedte”,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:””,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:””},”type”:”media”,”attributes”:{“alt”:”Pasen in Idomeni”,”style”:”height:327px; width:976px”,”class”:”file-file-styles-artikel-volle-paginabreedte media-element”}}]]

De meesten hadden recht op asiel in Europa. Velen hadden al familie in bijvoorbeeld Duitsland of Nederland. Maar de grenzen waren gesloten en de enige manier om uberhaupt deel te kunnen nemen aan een re-lokatie programma was een enkele skypeverbinding die een uurtje per week was geopend. Éen vluchteling was er door gekomen. Hij was de held van het kamp.
Niet dat dat betekende dat hij dan direct zijn spullen mocht pakken hoor. Re-lokatie betekent nog steeds dat je zeker 5 a 7 maanden moet wachten tot je op gesprek mag komen.

Maar 16 procent

En dat terwijl er toch een duidelijke afspraak was gemaakt in Europa. De vluchtelingen in Griekenland die in aanmerking komen voor re-lokatie (dit zijn dus échte vluchtelingen die al zijn geselecteerd) zouden binnen twee jaar worden herverdeeld binnen Europa. Nederland beloofde binnen deze tijd 3797 van deze mensen op te vangen.
Ondertussen zijn we ruim een jaar verder sinds deze afspraak werd gemaakt. We hadden volgens schema deze maand op circa 65% van dit aantal moeten zitten. Maar de praktijk is dat we slechts 16% van de mensen die we beloofden op te vangen, ook daadwerkelijk een plaats hebben gegeven. 629 mensen om precies te zijn.

Er is ruimte in onze auto’s, in onze huizen en in ons hart.

 

Staatssecretaris Dijkhoff verdedigt dit door te zeggen dat het aantal vluchtelingen in Griekenland meevalt en dat het tempo van het registratiesysteem in Griekenland achterblijft. Ook stelt hij dat er geen capaciteit is in het Nederlandse asielsysteem. Onder andere gezinsherenigingen zouden door een versnelling onder druk komen te staan. Beide argumenten zijn eenvoudig te weerleggen.

Allereerst is het niet relevant hoeveel vluchtelingen er exact in Griekenland zijn. De staatssecretaris heeft zijn handtekening gezet onder het absolute aantal van 3797 mensen. Totdat er geen mensen meer over zijn om te herplaatsen, is dat dus het aantal om naar te streven. Bovendien gaat de registratie in Griekenland voorspoedig: dat proces is vijf tot zes maanden eerder klaar. De vertragende factor is de onwelwillende houding van de Europese lidstaten, waaronder Nederland. Hierdoor heeft de Griekse regering haar procedure al tweemaal stil moeten leggen en verblijven vluchtelingen noodgedwongen ondertussen hun tweede winter onder zeer erbarmelijke omstandigheden in een ijskoud tentenkamp.

Nog langer in de ellende

Het zijn daarnaast niet de hoeveelheid vluchtelingen, maar de staatssecretaris zelf door wie het Nederlandse asielsysteem onder druk staat: AZC's worden gesloten en er zijn ondertussen bijna 1000 mensen ontslagen.
Dat is de werkelijke reden dat gezinsherenigingen en re-lokaties onder druk komen te staan. Niet door het versnellen van de herplaatsingen, maar door de ontslagdrift van de staatssecretaris zitten mensen die zijn gevlucht uit een oorlog, nóg langer in de ellende.

We hebben zelf gezien hoe ellendig de situatie in Griekenland is. Maar belangrijker nog: er is een hele duidelijke afspraak gemaakt en we zien dat die niet wordt nagekomen.
Daarom hebben we besloten om de staatssecretaris onze hulp aan te bieden. Als híj het niet geregeld krijgt, dan gaan we ze zelf wel halen!

Op woensdag 30 november rijden we met een paar honderd auto's naar Den Haag waar we onszelf zullen aanbieden als hofchauffeurs. Beloofd is beloofd en we helpen graag om Nederland aan haar belofte te houden

Maar belangrijker nog is onze boodschap aan staatssecretaris Klaas Dijkhoff:

Beste staatssecretaris, houdt u aan uw belofte. Geef mensen, over wie nagenoeg de hele wereld het eens is dat zij vluchteling zijn en die recht hebben op internationale bescherming, een waardige plek waar zij zich echt beschermd kunnen voelen. En nee, een Grieks tentenkamp voldoet niet aan die voorwaarden, velen van ons hebben dat met eigen ogen gezien. Zorg dat u eind januari 2017 bent waar u moet zijn: op 67% van het totaal toegezegde aantal, in plaats van op 17%. Wij bieden u draagvlak en draagkracht. Er is ruimte in onze auto’s, in onze huizen en in ons hart. We kunnen ons niet voorstellen dat u dat aanbod afslaat.

Namens alle chauffeurs die zich via www.wegaanzehalen.nl hebben aangemeld,

Alfard Menninga
Rikko Voorberg
Suzan Doodeman
Johannes van den Akker
Linda Zwart
Katinka Simonse – TINKEBELL.

 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons