Achtergrond

Afval of goudmijn?

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
December 2008, Kumasi (Ghana) –

’s Ochtends beginnen we onze dag met een stuk vers brood en een kop thee. Ik heb dan direct wat te lezen want het brood is bijna altijd verpakt in Nederlandse kranten. Soms heb ik pech en moet ik het met een Duitse krant doen, maar over het algemeen blijf ik goed op de hoogte van het Nederlandse nieuws van november 2008, en dan met name het lokale nieuws. Het Amsterdams Stadsblad, het Brabants Dagblad, de Gelderlander, het Dagblad van het Noorden, noem maar op. Op straat en op de markt wordt veel meer oud papier verkocht. De eerste keer dat ik het zag trok ik de verkoopster bijna de stapel uit haar handen; ‘Wat? Verkoop je de Volkskrant?!’ Toen ik beter keek, bleek het een krant uit begin 2008 te zijn en begreep ik dat het om oud papier ging wat in Nederland braaf apart wordt gelegd om gerecycled te worden, maar in werkelijkheid naar Ghana wordt verscheept.

Na het ontbijt besluit ik de stad in te gaan en wel met de bekende tro-tro, het belangrijkste openbare vervoersmiddel in Kumasi. Tro-tro’s zijn omgebouwde bestelbusjes met zitplaatsen voor ongeveer 15 personen. Aan de teksten op de zijkanten kan je precies zien waar ze vandaan komen; ‘Schilder- en renovatiebedrijf de Vries’, ‘Voor al uw onderhoud, bel 020-….’, ‘de beste Banketbakker in Almere’… Soms staan er zo goed leesbare telefoonnummers en adressen op dat ik de neiging krijg te bellen om te kijken of het bedrijf nog steeds bestaat. Tro-tro’s zijn er in alle soorten en maten; van redelijk fatsoenlijk tot klaar voor de sloop, met en zonder sluitende deuren en ramen, met en zonder rokende motorkap, enz. Niks geen gedoe met de APK; zolang ze rijden, rijden ze.

In de stad besluit ik op zoek te gaan naar een leuke rok. Dat is niet heel moeilijk want op elke hoek van de straat wordt tweedehandskleding verkocht. H&M, Vera Moda, Mango, en jawel.. Vroom en Dreesman! De kleding wordt in bulk naar Kumasi vervoerd en dan per grote zak verkocht. De marktkoopvrouwen kopen een zak kleding zonder te kunnen zien wat er precies inzit, het spul wordt dan met de hand gewassen en geselecteerd en vervolgens op de markt verkocht. De rok die ik heb gekocht is van Clockhouse (C&A), kostte omgerekend € 1.20 euro en ziet er keurig uit.

Als ik terugkom van de stad staat er een grote vrachtwagen met container op de binnenplaats van het priestergebouw. Father Raphael staat er als een kind zo blij naast, hij wachtte al maanden op deze vracht. De container zit vol met oude computers en randapparatuur wat in Duitsland is ingezameld en als gift naar zijn pastoraat verstuurd is. Deze week gaan een paar mannetjes alle apparaten in- en uit elkaar halen en testen om er zoveel mogelijk werkende desk-tops van te maken. Father Raph wil al heel lang gratis computer- en internetlessen verzorgen voor zijn digibete kerkgangers en dit kan nu eindelijk beginnen, reden genoeg voor een feestje vanavond… Kan ik mooi mijn nieuwe rok aan!

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons