Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld.
Word abonnee
“Ik had veel vriendjes met wie ik voetbalde. We woonden in een middenklassewijk in Bagdad. Het was heel gebruikelijk dat je de hele dag buiten speelde. Je hoefde je nergens zorgen om te maken: je kende alle kinderen…” Zo begint het nieuwe aangrijpende boek van Ernest van der Kwast,
Jouw toekomst is mijn toekomst (2017). Omdat persoonlijke herinneringen zomaar kunnen oplossen en verdwijnen, tekende Ernest van der Kwast vier verhalen op van vier jonge mensen die gedwongen hun land moesten verlaten. Hij laat Omar, Mohamad, Heba en Pouya aan het woord, want zij hebben “zuivere herinneringen aan de verlaten geboorteplekken”, aan de warmte, een zonnige stad, een olijfbomengaard, school en voetballen met vriendjes. Pas later nam hun leven een tragische wending en moesten zij met hun familie besluiten hun thuis te verlaten.
Het is een indrukwekkend boek, dat de lezer uitnodigt zowel mee te voelen met het leed dat mensen moeten dragen als om de kracht te zien die mensen hebben om door te gaan en een toekomst op te bouwen.
“
Iedereen die naar een ander continent gaat heeft moed, hoop. Maar het is ontzettend moeilijk om ergens te beginnen waar je als bedreiging wordt gezien
Luisteren in plaats van de ramptoerist zijn
Van der Kwast wilde dit boek schrijven als tegengif voor een tijd waarin vluchtelingen als bedreiging worden gezien. “In het nieuws komen cijfers zo centraal te staan. Die zijn onpersoonlijk en negatief. Ik denk dat veel mensen die bang zijn, deze verhalen niet kennen. En ik denk dat iedereen in gesprek moet gaan en moet gaan luisteren; kijken wie er achter die cijfers schuilen.”
Daarom vraagt hij de lezer zich niet als ramptoerist op te stellen, en benadrukt hij dat de verhalen van Heba, Omar, Mohamad en Pouya niet alleen uit ellende en verdriet bestaan. Je wordt weliswaar als lezer enorm meegenomen in de verschrikking van fysiek en psychisch geweld, zodat tranen en buikpijn niet uitblijven, maar bovenal ervaar je de moed en de hoop die ondanks alles zegeviert. “Iedereen die naar een ander continent gaat, heeft moed en hoop. Maar het is ontzettend moeilijk om ergens te beginnen waar je als bedreiging wordt gezien.”
Van arts naar afwasser
Van der Kwast wil laten zien dat ondanks de imposante hoop die mensen hebben, het belangrijk is dat ze daadwerkelijk kansen krijgen om een leven op te bouwen. Hij zegt: “Als een arts uit Syrië als afwasser in een keuken moet gaan werken, wordt alle moed en hoop wel kapot geslagen. Door rechts beleid wordt de tijd en mogelijkheden die nodig zijn afgeschaft.” Maar die ruimte is volgens hem juist enorm belangrijk.
Het boekje is een prachtige emotionele getuigenis van vier dappere mensen. Deze verhalen brengen mensen dichterbij elkaar brengen en laat zien dat ieders toekomst onderling verbonden is.
Ernest van der Kwast: Jouw toekomst is mijn toekomst. (2017) De Bezige Bij
