In Japan doen ze het op Valentijnsdag precies andersom, weet Mai-Mari (19) ons te vertellen. “Een meisje geeft aan een jongen die ze leuk vindt, zelfgemaakte chocolaatjes. Als de jongen haar gevoelens beantwoordt, zal hij precies een maand later op ‘white day’ iets teruggeven.” Zelf is Mai-Mari niet zo gediend van deze traditie: gewoon elkaar wat geven lijkt haar een stuk prettiger. Maar daar hoeft ze niet op te rekenen: manlief vindt Valentijnsdag “uitgevonden door kaartenfabrikant Hallmark”.
Hallmark
Gayatri Parameswaran uit Mumbai (25) denkt er net zo over. Strijdbaar zegt zij: “Ik wil niet dat Hallmark bepaalt wanneer ik een leuke dag met mijn liefje heb. Ze zullen mij niet zomaar hun idee van romantiek door de strot kunnen duwen.” Bovendien heeft deze dame uit Mumbai het veel te druk met werken, op zo’n dag als Valentijnsdag. Maar hoe stoer Gayatri ook is, haar leven wordt wel leuker door “de lieve briefjes die haar vriendje op de koelkast achter laat”. Dat is romantiek voor haar.
Liefde is lijden
Voor de Poolse Agnieszka (31) is het eigenlijk elke dag Valentijnsdag. Dat ligt volgens haar verankerd in de Slavische cultuur: “Het gaat om lijden. Verlangen naar liefde, nostalgie, ervoor moeten vechten, wanhoop en leegte. Dat alles overbrugd door passie. Grote liefde wordt vooral geassocieerd met dramatische liefde: je moet veel meemaken om het te hebben.” In Polen scheiden koppels dan ook niet zomaar, zegt ze. Dat komt ook door het christelijke geloof. “Wat god bij elkaar brengt, moet de mens niet meer scheiden.” Agnieszka: “Sommige koppels blijven tegen beter weten in bij elkaar. Voor anderen maakt dit idee van doorzetten de relatie sterker, in slechte en goede momenten.”
Agnieszka viert dus naar eigen zeggen elke dag Valentijnsdag, (met ook dagelijkse lieve briefjes, op de koffietafel deze keer. Zij en haar man zijn bezig elkaars taal te leren) maar verwacht ook wel het een en ander van haar man. Vorig jaar stuurde hij haar rozen en chocola toen ze niet bij elkaar konden zijn. Dit jaar neemt hij haar mee naar een concert van Marc Anthony, een artiest waar hij “zich totaal niet op zijn gemak bij voelt”.
Single
Geen commerciële onzin dus, maar “misschien wel lastig als je single bent”, zegt de dolgelukkige Poolse voorzichtig. Zoals Irinah Shannahan uit Uganda. Zij heeft niet bepaald de keus om Valentijnsdag over te slaan, aangezien het een soort algemene feestdag is in haar land. En dus heeft ze voor zichzelf een film gehuurd en een fles wijn, voor na het werk. Ze wil niet veel, zegt ze, maar “een etentje in een Chinees restaurant” zou wel leuk zijn. In andere tijden nam haar vriend haar mee naar Zanzibar, dat was wel het meest romantische ooit. Ze sluit haar verhaal met een hartelijk “Happy Valentinesday!” aan de gehele redactie.
P.S.
Dit sterke staaltje vertelkunst willen we je niet ontzeggen: het verhaal van de eerste kus van Agnieszka en haar man: “Na onze eerste date zaten we allebei in de metro. Ik moest er op een andere halte uit en stapte uit met een zwak: ‘Dag, tot snel.’ Ik had meteen spijt dat ik niet een volgende afspraak had voorgesteld en stond een beetje te balen op de roltrap, ik dacht dat het hem niets kon schelen. Toen ik van de trap afstapte hoorde ik voetstappen achter me, hij was het. Hij duwde me tegen de muur en kuste me. Het was de meeste romantische kus die ik ooit heb gehad. Ik verloor mijn evenwicht door de vertigo, zoals in oude films.”
