Wat Jort Kelder over Nederlandse verkrachtingscultuur verraadt

Kelders uitspraken in zijn NPO1-radioprogramma over ‘vrouwen die verkracht willen worden’, staan symbool voor iets groters: onbegrip over grensoverschrijding.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
“Vrouwen dringen bij mij aan om verkracht te worden”, sprak Kelder in zijn nieuwe radioprogramma op NPO 1. Rosanne Hertzberger en Marieke de Hoon, de vrouwelijke gasten in het programma, reageerden ontzet en vroegen door. “Ja, niet verkracht in de zin van rapper Boef ofzo”, reageerde Kelder.

Niemand weet precies wat Kelder daarmee bedoelde: hij lijkt te impliceren dat artiest Soufiane Boussaadia, eerder in opspraak wegens uitspraken over ‘kechs’ (hoeren), iets te maken heeft met verkrachting. Een man van kleur zonder fundering onder de bus gooien, omdat die nou eenmaal vrouwonvriendelijker zijn wegens hun moslimheid enzovoorts, het siert Kelder niet bepaald. Maar Kelder is geen moslim. Ook heeft hij geen tintje. En dus mocht hij later rekenen op vergoelijkend commentaar van een van de gasten. Stomme opmerking, geen misdrijf, die dingen gebeuren. Kelder staat niet voor een massa witte mannen die het bij elke misstap ‘voor de rest verpesten’, wiens religie en cultuur daarom tot ‘achterlijk’ wordt verklaard, die vooral moeten oprotten naar een ander land.

Onze dolle Jort

Jort, dat is onze dolle Hollandse Jort. Jort met dat grappige accentje, met zijn lollige vriend Thierry. Met die naar achter gekamde, gelikte blonde haren. Met die overdreven pakken. Jort zal het wel niet zo bedoelen. Jort maakte een onhandige opmerking. We vergeven het Jort. Boycot? Nou nou. We hebben belangrijker zaken aan ons hoofd. Zoals die bekrompen rapper Boef aanpakken.

Het cliché van de opdringerige vrouw is met name gebaseerd op het ideaal van de ingetogen, seksueel beheerste vrouw

Maar wat Kelder zei, was veelzeggend. Ten eerste karakteriseert hij seksueel pro-actieve vrouwen (vrouwen die zelf initiatief durven nemen) als ‘opdringerig’. Het cliché van de opdringerige vrouw is met name gebaseerd op het ideaal van de ingetogen, seksueel beheerste vrouw. De vrouw die zich opstelt als de gatekeeper van haar seksualiteit. Alleen na herhaald aandringen mag zij de assertieve man toegang geven. Dat maakt haar tot een echte dame. Classy, chique, vrouwelijk. Ze mag niet zelf actie ondernemen, niet laten merken dat ze zin heeft in seks. Dan dringt ze zich op. Goedkoop, wanhopig, too much.

Later bood Kelder nog excuses aan voor zijn verkrachtingsuitspraak en verduidelijkte hij in het programma wat zijn initiële punt was: “Maar ik heb het gevoel, en ik hoor het ook in mijn omgeving van zowel mannen als vrouwen, dat hoogopgeleide vrouwen seksueel actiever zijn. Ik word er weleens bang van.” Eng hoor, die seksuele emancipatie van de vrouwtjes.

Een tegenstelling: verkracht willen worden

Ten tweede associeert hij dit aspect van eigen wil met het tegenovergestelde van eigen wil: verkrachting. Verkrachting gebeurt per definitie tégen de zin van het slachtoffer in. Het is misbruik. Niemand wíl verkracht worden: dat is een tegenstrijdigheid. Wel kunnen vrouwen verkrachtingsfantasieën hebben, of houden van seks waarin zij een gehoorzame rol aannemen (uiteraard staan die twee los van elkaar) maar het sleutelwoord hierbij is dat ze alsnog controle hebben. Ze kunnen nee zeggen wanneer ze dat willen, en alles geschiedt met hun toestemming. Dat onderscheidt seks nu juist van seksueel geweld.

Maar het gemak waarmee Kelder met zijn machtspositie deze zaken door elkaar haalt, en het platform waarop hij dat doet, toont een breder probleem aan. Namelijk het onbegrip over grensoverschrijding en toestemming geven behelst. Jort Kelder weet als man van middelbare leeftijd niet wat verkrachting is. Ook snapt hij het verschil niet tussen initiatief nemen als vrouw en je ‘opdringen’ aan iemand. Vervolgens gooit hij een rapper van kleur onder de bus om zijn eigen fouten te bagatelliseren.

Kelder wentelt zich in wit privilege om te ontsnappen aan de verantwoordelijkheid voor zijn woorden

Kelder wentelt zich in wit privilege om te ontsnappen aan de verantwoordelijkheid voor zijn woorden. Hij kan nooit zo erg zijn als een islamitische rapper van Frans-Algerijnse afkomst. Maar tegelijkertijd draagt hij bij aan een cultuur die seksueel misbruik verwart met seks, die verkrachting en wederzijds plezier op een hoop gooit en de schuld geeft aan vrouwen: zij vragen er nou eenmaal om respectloos te worden behandeld, dringen zich steeds meer op. Dat doet denken aan de uitspraken van een vriend van Kelder die in de Kamer zetelt.

We boycotten rapper Boef die opmerkingen over ‘kechs’ maakt, spelen zijn nummers niet meer op radiostations en zeggen zijn optredens af. We belonen onze Jort met een radioprogramma op NPO1 en vergoelijkende opmerkingen. Terwijl mannen, ongeacht hun religie, huidskleur of afkomst eensgezind gecorrigeerd moeten worden op vrouwonvriendelijkheid. Zoals Oprah Winfrey het verwoordde in haar Golden Globes speech over vrouwonvriendelijke mannen: “Their time is up.” Laten we die timer niet selectief inzetten.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons