“Mijn naam is Sophia Loren”, zegt een stevig gebouwde transgender met een zwoele stem. Uitdagend gooit ze haar hoofd naar achter en poseert voor de foto. Met een pink in de lucht schikt ze met duim en wijsvinger grote goudkleurige oorbellen. Haar kortgeknipte nagels zijn oranje gelakt. Op de blote buik onder haar sari groeien stoppels van weggeschoren haren.
Sophia Loren
Sophia Loren, geboren als Suresh Ashok Kumar, staat op het plein voor de Koothandavar-tempel, in de Zuid-Indiase provincie Tamil Nadu. Vanavond begint hier het eindritueel van het jaarlijkse festival waar transgenders – hijra’s – uit heel India naartoe komen. De 44-jarige Sophia heeft haar mooiste sari aangetrokken, “Kijk, die heb ik van mijn man gekregen”, vertelt ze trots en laat de fijngestikte naden zien.
Het transgenderfestival vindt plaats in het dorpje Koovagam. Er komen duizenden bezoekers op af. Volgens de legende veranderde de god Krishna zich voor één nacht in een vrouw om te kunnen trouwen met de held Aravan (een andere naam voor Koothandavar). Aravan zou de dag erna op het slagveld sterven als offer en had als laatste wens om te trouwen. Tijdens het festival voeren transgenders een religieus ritueel uit waarmee zij voor één nacht trouwen met Aravan. De dag erna zijn ze weduwe omdat Aravan sterft.
Koninginnen
Groepen mannen, families met kinderen, en vooral de hijra’s feesten de hele nacht door. In het dagelijks leven worden de hijra’s doorgaans met minachting bekeken op de straathoeken waar zij bedelen of zegeningen uitdelen. Mensen geven geld uit angst voor het boze oog. Maar hier zijn zij de koninginnen van het festival. Stralend paraderen ze rond, de een nog uitbundiger uitgedost met sieraden, make-up en slingers van jasmijnbloemen dan de ander. Ze lopen pronkend rond met zijn tweeën of in groepen en groeten oude bekenden.
‘Ik kom hier elk jaar en altijd krijg ik complimenten dat ik nóg vrouwelijker ben geworden’, vertelt Silk Pratham (24). Met een verlegen oogopslag strijkt ze langs haar lange glanzende haar. Silk heeft de derde plaats gewonnen in de Miss Koovagam-verkiezing. Heeft ze gehoord van de vrouw met de baard die het Eurovisie Songfestival won? Nee, schudt ze, maar als ze haar foto ziet, slaat ze haar hand voor haar mond, “wow, wat een schoonheid!”
‘Derde sekse’
Dit jaar is het dubbel feest in Koovagam. Het Indiase Hooggerechtshof heeft recentelijk besloten dat transgenders voortaan een officiële derde sekse zijn. Zij mogen ‘derde sekse’ in hun paspoort zetten en hebben als minderheid recht op bepaalde sociale voorzieningen. Ook zullen er quota voor overheidsbanen voor ze worden ingesteld. Het is een belangrijke verbetering voor de transgenders, die laag op de maatschappelijke ladder staan in India.
De meesten werden verstoten door hun familie toen zij vrouwenkleren begonnen te dragen. Meestal moeten ze bedelen of in de prostitutie werken om te kunnen overleven. Shanaya Gaudara (24) is blij met de uitspraak van het Hooggerechtshof. “We zijn zó gelukkig dat we eindelijk ook rechten hebben!” Maar tegelijkertijd zou ze liever ‘vrouw’ in haar paspoort hebben staan. Ze voelt zich immers een vrouw, en geen derde sekse.
Wild dansen
Op de ochtend na de trouwceremonies is het druk rondom de tempel. Harde muziek klinkt uit luidsprekers, duizenden mensen lopen over de zandwegen. Families met ballonnen lachen vrolijk naar transgenders die hand in hand lopen met besnorde mannen.
Een groepje hijra’s zit op de trap voor een groengeschilderd huis. Ze hebben de hele nacht doorgefeest, er lopen witte strepen make-up over hun bezwete gezichten maar ze hebben nog steeds volop energie. Tegenover het huis staat een bus geparkeerd. Mannen hangen door de openstaande ramen en leunen tegen de bus in geruite lungi-rokken, Bollywood-muziek schalt door de luidsprekers. Dan komt een groep trommelaars aangelopen, een opzwepend geroffel overstemt de muziek.
Weer een jaar wachten
Leila (39) staat op van de trap en baant zich een weg naar de trommelaars. Haar vriendinnen zijn al wild aan het dansen. Een van hen werpt uitdagende blikken naar de mannen die in een kring rondom de dansende hijra’s staan, sommige fluitend. De hijra’s dansen alsof hun leven ervan afhangt. Morgen is het allemaal weer voorbij, dan moet er weer gebedeld en overleefd worden. Dan moeten de hijra’s weer een jaar wachten om voor een nacht getrouwd te zijn.
