Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld.
Word abonnee
Niet dankzij de #metoo-campagne – want die kreeg in Pakistan nauwelijks aandacht – maar onder druk van haar kinderen heeft Sarah besloten haar man te verlaten. De mishandelingen die ze al twintig jaar ondergaat, accepteert ze niet meer. Vandaag is de laatste dag die ze met haar echtgenoot doorbrengt. Morgen, als hij naar zijn kantoor is vertrokken en zijn moeder nog slaapt, slaat ze de deur van dit huis – een villa in een van de duurste wijken van Islamabad – hopelijk voorgoed achter zich dicht.
Samen met haar drie kinderen, tieners in de leeftijd van 12 tot 18 jaar, heeft ze hun vlucht voorbereid. Al weken verzamelden ze hun lievelingsspullen in kleine dozen en tassen, die ze beetje bij beetje naar het huis van Sarahs vader en grootvader brachten. Want daar kunnen ze gelukkig terecht.
“
90 procent van alle Pakistaanse vrouwen heeft te maken met huiselijk geweld
Geen cent om van te leven
Er kan niet veel mee. Dat is niet erg. Sarah en haar kinderen snakken na jaren van geweld naar rust, liefde en geborgenheid. Als morgen iedereen over is, inclusief de poes, gaat Sarahs advocaat naar het kantoor van haar echtgenoot om te vertellen dat zijn vrouw wil scheiden en hem nooit meer wil zien. Een grote stap: Sarah heeft geen cent om van te leven. Alles staat op zijn naam. “De rechter moet straks beslissen wat hij ons maandelijks moet betalen”, zegt Sarahs zoon van 18 jaar. Hij was het die zijn moeder jarenlang smeekte om bij zijn gewelddadige vader weg te gaan. Al bepaalt de rechter een maandelijks bedrag, bijna geen enkele gescheiden man in Pakistan blijft voor zijn ex-vrouw en de kinderen zorgen.
Getraumatiseerd
Ik ken Sarah via een vriendin van mij. Ze is een mooie, vriendelijke, intelligente vrouw met een prachtige lach. Ik had nooit kunnen bedenken hoeveel leed achter die lach verborgen ging. “Ze werd net zoals wij allemaal na haar universitaire studie uitgehuwelijkt”, vertelt mijn vriendin Samia. Zij ontworstelde zich aan haar conservatieve milieu en heeft een goede baan. Sarah moest van haar man en schoonfamilie thuisblijven.
Sarah vertelde me tijdens een ontmoeting dat haar man hoog in de top zit van een Britse oliemaatschappij en daar carrière maakt. Ze reisden met het gezin de hele wereld over en woonden in de meest luxe huizen. Maar dat is allemaal geen garantie tegen huiselijk geweld. Na de geboorte van haar oudste zoon begonnen de mishandelingen. “Elke avond als hij thuiskomt, drinkt hij. Daarna begint het geweld.” De kinderen hebben te vaak gezien hoe hun vader hun moeder toetakelde. De zoon smeekte zijn moeder uiteindelijk om weg te gaan. Zijn zusjes zijn getraumatiseerd.
“
Bijna 1.000 vrouwen pleegden uit wanhoop zelfmoord of deden een poging daartoe
Zelfmoord
Is Sarah een uitzondering? Was dat maar waar. Volgens een onderzoek van de Mensenrechten Commissie van Pakistan heeft 90 procent van alle Pakistaanse vrouwen te maken met huiselijk geweld. De organisatie registreerde het afgelopen jaar 3.000 geweldszaken, inclusief verkrachtingen en moorden. Bijna 1.000 vrouwen pleegden uit wanhoop zelfmoord of deden een poging daartoe. De meeste vrouwen durven geen aangifte te doen. De Britse Thomson Reuters Foundation heeft Pakistan niet voor niets uitgeroepen als een van de drie landen waar vrouwen gevaar het meeste gevaar ter wereld lopen.
De #metoo-campagne die over de hele wereld vrouwen de moed gaf om op te staan en zich uit te spreken tegen hun belagers, is in Pakistan niet echt van de grond gekomen. De media berichten er nauwelijks over. Huiselijk geweld is hier zo’n ingeburgerd onderdeel van de cultuur. Een vrouw wordt beschouwd als het eigendom van haar man. Zodra ze na het huwelijk in zijn huis komt, moet ze hem bedienen, ook in bed.
Geen solidariteit
Als haar zoon haar niet had overtuigd, was Sarah gebleven. Waar moet ze heen? Geen ouder die zijn gescheiden kind terugneemt. Geweld wordt ontkend. Wat zal de buurt denken? Haar schoonmoeder wist heus wel dat haar zoon zijn vrouw mishandelde. Allah lost de problemen in ieder huwelijk op, is haar opvatting.
Een nieuwe wet tegen huiselijk geweld is al lange tijd in voorbereiding om de rechten van vrouwen in Pakistan beter te beschermen. Maar wat heb je aan een wet als er geen respect voor vrouwen is en onderlinge solidariteit ontbreekt?
