Verbinding
Tijdens haar studentenperiode deed de toen 26-jarige Araghian mee aan een competitie om twee parken die gescheiden werden door een snelweg met elkaar te verbinden. Ze ontwierp de Tabiat (natuur) brug. “Ik wilde niet alleen een brug ontwerpen die mensen van de ene naar de andere kant zou brengen”, vertelt Araghian aan The Guardian. “Het moest een plek worden waar mensen blijven hangen en nadenken, geen plek waaraan mensen gewoon voorbijlopen.” Dus heeft de 270 meter lange brug brede ingangen, meerdere routes en drie verdiepingen met restaurants, cafés en zithoeken. In het najaar van 2014 werd de brug geopend door de burgemeester van Teheran en is sindsdien uitgegroeid tot een populaire plek.
Geen plek waaraan mensen gewoon voorbijlopen. Foto: Mohammad Hassan Ettefagh
Sancties
Toch was de uitvoering van het project niet gemakkelijk voor de Iraanse. Ze richtte samen met een collega het bedrijf Diba Tensile Architecture op. Maar op een gegeven moment vertraagde een Australisch bedrijf het project door computersoftware die ze nodig hadden, niet te verstrekken. De reden was het nucleaire programma van Iran waardoor het land te maken heeft met internationale sancties. Deze sancties treffen ook de jonge architecte. Zo wordt ze niet toegelaten op het World Architecture Festival vanwege haar Iraanse identiteit. “Het is belachelijk”, vertelt ze tegen The Guardian. “Dit is een culturele activiteit en het heeft absoluut niets te maken met politiek.”
Leila Araghian op de door haar ontworpen Tabiat brug. Foto: Mohammad Hassan Ettefagh
Vertrouwen
Araghian is blij dat het stadsbestuur van Teheran het haar toevertrouwde om een brug te ontwerpen terwijl ze jong was en nog geen ervaring had. “Ik dacht vaak ‘het bestaat alleen maar op papier’. Ik kon niet geloven dat mijn idee op een dag werkelijkheid zou zijn.” Het geeft haar een goed gevoel om mensen te zien genieten op de door haar ontworpen brug. “Het geeft me meer vertrouwen voor mijn toekomstige projecten.”
