Achtergrond

Trans vrouwen vertolken als parlementariërs de stem van de stemlozen

De Pakistaanse parlementsverkiezingen van 25 juli kennen voor het eerst in de geschiedenis vier transseksuele kandidaten. De trans vrouwen willen vanuit het machtscentrum gelijke rechten voor transseksuelen en andere minderheden bevechten.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Nayyab Ali (26) is een van de drie transvrouwen die hoopt gekozen te worden. Voordat ze in haar kiesdistrict op verkiezingscampagne gaat volgt ze vandaag een spoedcursus in het kantoor van de belangenorganisatie voor transseksuelen FDI in Islamabad. Daarin legt een politiek deskundige de transvrouwen uit hoe ze de kiezers voor zich moeten winnen. Gesluierd en helemaal in het wit gekleed zegt een enthousiaste Ali zichzelf een goede kans toe te dichten. Geboren en getogen op het platteland van de provincie Punjab, in het aardappelgebied Okara – dat bekendstaat als ‘klein Holland’, vanwege de Nederlandse pootaardappel die daar wordt gekweekt – heeft ze door de jaren heen een betrouwbare naam opgebouwd.

“Er wonen in en rond Okara zo’n drieduizend transseksuelen. Ze worden daar meer geaccepteerd dan in de rest van het land, omdat ik er een opvangtehuis en een school voor ze heb opgericht. Transseksuelen hangen hier niet als bedelaars op straat rond en verdienen hun geld niet in de prostitutie, wat de meeste transvrouwen doen, omdat ze worden gediscrimineerd en bijna niemand ze een fatsoenlijke baan wil geven. Ik beloof mijn kiezers dat ik me in het parlement volledig zal inzetten voor zowel sociale als economische verbetering. Dat doe ik niet alleen voor de transseksuelen maar voor alle minderheden in Pakistan”, klinkt het als een door de wol geverfde politica.

Campagnebeeld Nayyab Ali

Uit huis gezet

In de conservatieve provincie Khyber Pakhtunkhwa, langs de Afghaanse grens, werden in de afgelopen twee jaar meer dan zestig transvrouwen vermoord

Ali weet uit ervaring hoe je vanuit een achtergestelde positie met de juiste opvang en steun een heel eind in de samenleving kunt komen. “Op mijn dertiende werd ik door mijn ouders de deur uitgezet. Ze schaamden zich voor mijn seksuele identiteit. Ik kon blijven als ik me als een jongen kon gedragen. Ik besloot daarop te vertrekken. In Okara ontmoette ik een oudere transvrouw, die mij opving in haar huis en zich als een leermeester over mij ontfermde. Dankzij haar kon ik naar de universiteit waar ik plantenkunde heb gestudeerd. Uiteindelijk solliciteerde ik bij een Britse ngo waarvoor ik onderzoek deed naar de positie van vrouwen op het platteland. Van het geld dat ik verdiende heb ik het opvangtehuis en de school gesticht.”

Ali ontfermt zich momenteel over tientallen transvrouwen in Okara. In heel Pakistan wonen naar schatting zo’n half miljoen transseksuelen. Precieze aantallen zijn niet bekend. Sinds kort kent het land een wet die transgenders beschermt, en Pakistan is een van de eerste landen in de wereld waar transseksuelen officieel worden erkend als het ‘derde geslacht’. Toch blijven de cultuur en religie transseksuele vrouwen afwijzen. In een van de meest conservatieve provincies, Khyber Pakhtunkhwa, gelegen langs de Afghaanse grens, werden in de afgelopen twee jaar meer dan zestig transvrouwen vermoord.

Positie van achtergestelden verbeteren

Toen ik aangifte bij de politie deed, weigerde die mijn klacht officieel te registreren

Transvrouw Maria Khan (31) komt uit het gewelddadige Khyber Pakhtunkhwa. Zij stelt zich kandidaat voor het provinciale bestuur. Haar missie is niet zonder gevaar. Khan vertelt dat ze wordt bedreigd door de grootste nationale partijen, de Pakistaanse Moslim Liga (N) van ex-premier Nawaz Sharif en de Tehreek-e-Insaf, de Pakistaanse Beweging voor Gerechtigheid, van cricketlegende Imran Khan. “Ze eisen dat ik me terugtrek; zo niet dan willen ze mij vermoorden”, beschrijft de keurig opgemaakte en op en top vrouwelijk geklede Khan zonder enige emotie. “Om hun woorden kracht bij te zetten beschoten ze vorige week mijn huis. Toen ik aangifte bij de politie deed, weigerde die mijn klacht officieel te registreren. De partijen hadden mogelijk geld geboden. Ze zijn bang voor mij. Niet alleen transseksuelen maar eveneens veel armen hebben vertrouwen in mij. Ze weten waar ik vandaan kom. Hoe zwaar het was om mezelf op te werken tot wie ik ben. Met bloed, zweet en tranen heb ik een studie kunnen afmaken. Ik woonde al vroeg op mezelf. Net als de meeste transseksuelen werd ik op jonge leeftijd op straat gezet. Ik weet wat vechten is. Ik geef de minderbedeelden en de achtergestelden in mijn kiesdistrict hoop. Als ik in het provinciale parlement kom dan kan ik hun positie verbeteren.”
Maria Khan
“Geef mij een kans”, roept transvrouw Nadeem Kashish (35) haar aanhangers toe in het kiesdistrict Bari Imam. In deze achterbuurt van Islamabad woont de grootste transgendergemeenschap van de hoofdstad. Na de training van gisteren brengt ze wat ze heeft geleerd in de praktijk. Voor haar is de verkiezingscampagne een ‘thuiswedstrijd’. Iedereen kent haar in deze wijk, als presentator van het populaire radiostation FM power 99, waar ze als eerste transseksueel van Pakistan een eigen talkshow heeft. Ze gaat van deur tot deur en maakt met de bewoners een praatje. “Uw stem geeft niet alleen mij maar alle transseksuelen in Pakistan een eigen identiteit.”

Daarnaast belooft Kashish eenmaal in het parlement voor de armen te zorgen. “Mensen wonen in krotten. Islamabad is zestig jaar oud maar hun sloppenwijk is nog steeds illegaal. Er is geen riolering en geen stromend water.”

Stem van de stemlozen

Kashish droomt ervan om in het parlement de stem van de stemlozen te worden. “Ik vecht voor de gemarginaliseerde mensen in mijn land, voor vrouwen die alle rechten zijn ontnomen, worden verkracht en nergens hun recht kunnen halen. Ik strijd ook voor straatkinderen en minderheden.”

Het gaat de radiopresentatrice uiteindelijk niet om het winnen. “We hebben met steun van de overheid een kans gekregen ons kandidaat te stellen voor het nationale parlement. Dat is in de Islamitische republiek Pakistan al een grote stap in de richting van gelijke rechten voor iedereen.”

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons