‘Weet waar je het over gaat hebben’

Frank (36) uit het Limburgse Koningsbosch werkte in 2012 bij een zorginstelling, als verzorgende individuele gezondheidszorg. “Voor de cliënten in de zorgflat deed ik een aantal huishoudelijke taken en hun lichamelijke verzorging.” Op een gegeven moment moet hij zich diverse keren ziek melden, vanwege vage lichamelijke klachten. Frank weet niet wat er aan de hand is, totdat blijkt dat hij hiv heeft.

“Dat was een flinke schok. Ik wist er niet goed mee om te gaan. En ik twijfelde enorm of ik het wel of niet op mijn werk zou vertellen. Ik besloot dat wel te doen. Ik wilde een verklaring geven voor mijn ziekteverzuim, en vervolgens gewoon weer aan het werk gaan.” Die kans krijgt Frank echter niet. Zijn leidinggevende meldt Frank per direct volledig arbeidsongeschikt. “Hij zei dat hij eerst wilde uitzoeken of ik überhaupt nog zou mogen werken. Dat was zo kort na mijn diagnose een enorme klap in mijn gezicht.”

In de tussentijd is Frank vrijwilliger geworden bij de Hiv Vereniging; hij post daarover op social media. “Dat was een van de redenen om in het sollicitatiegesprek open te zijn over mijn hiv-status. Ze zouden dat uiteindelijk toch wel zien op Instagram en Facebook, schatte ik in. En ik wilde voorkomen dat het net zo zou lopen als op mijn vorige werk. Bovendien stond ik veel steviger in mijn schoenen: ik wist veel meer over hiv en over werken met hiv dan die eerste keer.”

Bij zijn nieuwe werkgever gaat Frank aan de slag als coördinator zorg en diensten. Naast de lichamelijke verzorging van cliënten krijgt hij een aantal coördinerende taken in de zorg voor de cliënt op zich. “Ik ben gewoon weer lekker aan het werk gegaan. De collega’s die ik in het sollicitatiegesprek had gesproken, vroegen er nog wel eens naar; bij de andere collega’s bracht ik het niet ter sprake.” Maar langzamerhand leren alle collega’s hem beter kennen en zien ook zij op social media dat hij vrijwilligerswerk doet voor de Hiv Vereniging. “Als ze daarnaar vroegen, was dat voor mij een goed moment om het te vertellen.”

Frank is blij dat hij nu open is over zijn status. “Ik kan gewoon mezelf zijn, ook op mijn werk. Daardoor heb ik minder last van spanning en werk ik met plezier. En ik zeg altijd tegen mijn collega’s dat ze niet óver me moeten praten, maar mét me. Als ze vragen hebben, moeten ze die gewoon aan mij stellen.” Frank heeft er wel voor gekozen het niet te vertellen aan de cliënten en hun familieleden. “Voor mijn dementerende cliënten en hun familieleden heeft het geen meerwaarde om het te weten.”