De kruistocht tegen masturbatie

“Haha, geen wonder dat die FvD’ers zo boos en gefrustreerd zijn”, zei een (linkse) vriend eerder deze week tegen me. “Ze mogen niet rukken van Thierry!” Aanleiding was een artikel in de Vlaamse krant De Morgen, dat de aversie van alt-right jegens masturbatie onderzocht. Ook Baudet werd daarin aangehaald: hij had eerder in de Story verteld dat hij gestopt was met masturberen om zich te ‘sparen’ voor z’n nieuwe geliefde.

Dat Baudet weinig opheeft met masturberen is niet nieuw. In zijn boek Oikofobie (2013) – ironisch genoeg een aanklacht tegen de ‘angst voor het eigene’ – is hij al kritisch over seksen met jezelf. Hij schrijft zelfs dat hij masturbatie in de context van een liefdesrelatie als overspel ziet. Want ja, seks heb je natuurlijk met z’n tweeën, niet met meer, niet met minder.

Op online fora wedijveren mannen hoe lang ze zonder ‘PMO’ (porn masturbation orgasm) kunnen. Zo houden mannen op Reddit bij hoeveel dagen ze van zichzelf hebben weten af te blijven. Een echte man heeft controle over zijn basale seksuele oerdriften, menen ze.

Wie niet masturbeert, is sterk, zelfverzekerd, en barst van de seksuele energie. Wie dat wel doet, verspilt zijn testosteron aan iets onproductiefs. Het zaad moet worden opgespaard voor seks met ‘echte’ vrouwen, want dat mag kennelijk wel. Kortgezegd is dit de redenering: ballen = zaad = testosteron = mannelijkheid. Het zaad maakt de man, dus.

Dit soort jongens krijgt uit alt-rechtse kringen mee dat ze zich diep moeten schamen als ze masturberen. Door links worden ze geridiculiseerd omdat ze het niét zouden doen. Ondertussen verandert er niets aan de schaamte over seksualiteit, waarmee tieners toch al ruimschoots worstelen. Sterker: daar wordt nog een schepje bovenop gedaan. En het beperkende beeld van mannelijkheid blijft in deze retoriek de boventoon voeren.

Alsof het een natuurwet is die mannen met veel testosteron onvermijdelijk tot bepaald gedrag aanzet. Niet-masturberen mag dan voor de alt-right een teken van controle over de seksuele oerdriften zijn, ze onthouden zich er óók van omdat ze geloven dat onthouding hun testosteron en daarmee hun seksuele energie en libido doet stijgen.

Ze willen dus maar wat graag testosteronbommen worden. Dat ze mannelijke vluchtelingen buiten de deur willen houden juist omdát het testosteronbommen zouden zijn die ‘onze vrouwen’ in gevaar brengen, vergeten ze voor het gemak.

Ten eerste reproduceren we hiermee de onzin dat er überhaupt zoiets bestaat als het opsparen van sperma. En dat te lang wachten zou zorgen voor een ondraaglijke zaadopstuwing, de zogeheten blue balls – een mythe die mannen een excuus geeft om van hun sekspartner recht op seks, inclusief orgasme, te eisen. Niets meer dan een middel voor manipulerende mannen om grenzen te overschrijden dus.

Daarnaast leggen we met zo’n idee de volle verantwoordelijkheid voor de seksuele ontlading van de man bij de vrouw, en geven we prioriteit aan de piemel. En dat is niet voor het eerst. Vrouwen die seks hebben met mannen trekken aan het kortste eind als het gaat om klaarkomen met een partner, blijkt keer op keer uit onderzoek.

Reden genoeg om de meetlat voor mannelijkheid niet te baseren op biologisch-deterministische nonsens dus. Zullen we dat dan alsjeblieft ook aan al die jonge Baudet-fans uitleggen?