De hypocrisie van de politie tijdens Pride

Bedrijven, die zich normaal niet laten zien als voorvechters van LHBTI-rechten, liften op deze belangrijke dag mee op het activisme van de LHBTQIA+gemeenschap. De suggestie wordt gewekt dat zij dit evenement mogelijk maken met hun gulle donaties, en daarom een grote rol krijgen tijdens het feest.

Hiermee wordt het gevecht van de queer gemeenschap gebagatelliseerd en verandert iets wat ooit een protest was, en een manier om zichtbaarheid te vragen voor diversiteit, in een feestje wat niet onderdoet aan Koningsdag. Van de ballonnenverkopers op elke straathoek tot aan het reserveren van een goed plekje: bij Pride betaal je wel een flink bedrag.

“Er is zeker geen Pride in de pinkwashing van grote bedrijven zoals W-hotel, Google, Uber, Philips, PwC en Cordaan. Dit zijn bedrijven die zich schuldig maken aan uitsluiting en uitbuiting op basis van klasse, racisme, seksisme, transfobie en validisme.”

Dit heeft niks meer te maken met de intersectionele vrijheidsstrijd die Pride ooit was. De activisten die in 1969 de eerste Pride in het leven riepen, waren niet de mensen die makkelijk konden opgaan in de maatschappij. Het waren mensen van kleur, arme mensen, trans mensen, vrouwen, sekswerkers. Het waren mensen die zich durfden af te zetten tegen de witte, cis-hetero-normatieve onderdrukking van de instituten zoals de politie.

En ook in 2018 ontkomen wij niet aan deze instituten, die nog net zo wit en cis-hetero-normatief zijn als vijftig jaar geleden. Ondanks dat feit was tijdens Pride Amsterdam ook de politieboot een belangrijk onderdeel van de parade. Een klap in het gezicht voor alle mensen die slachtoffer zijn geworden van de discriminatie en het machtsmisbruik van de politie.

LHBTI’ers, en vooral zij met een bi-culturele achtergrond, kunnen zich niet altijd veilig voelen. Het erotiseren van lesbische vrouwen bewerkstelligt dat queer vrouwen en femmes regelmatig te maken krijgen met grensoverschrijdend seksueel gedrag. Het racisme in de relatief witte LHBT-uitgaansscene leidt ertoe dat LHBTI’ers van kleur in het nachtleven vaak in onveilige situaties belanden, of ervoor kiezen om ver uit de buurt te blijven van de plekken die wel voor LHBTQIA+ mensen zijn bedoeld. Door de giftige masculiniteit zijn feminiene mannen en trans vrouwen doelwit voor fysiek geweld en bedreigingen. Een afschuwelijk gegeven.

Door de politie wordt zogenaamd homo-gerelateerd geweld, ondanks dit alles, amper serieus genomen. Het afgelopen jaar zijn er slechts acht mensen voor LHBTI-gerelateerd geweld veroordeeld, terwijl dit voor velen de dagelijkse realiteit is. Zelfs tijdens Pride, waar seksuele en gendervrijheid juist zou moeten worden gevierd.

Het enige moment tijdens deze Pride, waar de politie volledig aandacht leek te hebben voor LHBTQIA+ mensen, was toen We Reclaim Our Pride samenkwam voor het protest. Vanaf het begin werden de activisten in de gaten gehouden door de politie, geïntimideerd, van de ene naar de andere plek gestuurd en grondig bekeken – op de minst subtiele manier denkbaar.

Waar andere bezoekers vrolijk langs de kade stonden, of op hun luxe duurbetaalde plekje vanaf de boot toekeken en meedansten op de muziek, gaf de politie de deelnemers aan het protest geen moment de tijd om het naar de zin te hebben.

Op een onverwacht moment werden de onschuldige opblaasbare eenhoorns, die de groep had volgeschreven met leuzen, hardhandig in beslag genomen door de politie. Het ging zo ver dat een van de demonstranten, die de eenhoorn nog rond diens middel had, door twee agenten tegen de grond werd geduwd. De eenhoorn namen ze bruut af.

Een hard symbool van de werkelijkheid. De queer activisten, die voor een inclusieve, intersectionele Pride strijden, werden door de politie van hun vrijheid, rechten en bezittingen beroofd, juist op de dag die in het teken staat van queer activisme.

Slechts minuten daarna kwam de politieboot in zicht, met de tekst “Proud To Be Your Friend” op beide zijden, vol vrolijk dansende mensen in politie-uniform. De politie, de organisatie die al vijftig jaar een belangrijke reden is om Pride te blijven vieren, stond daar groot in de spotlights, terwijl de LHBTQIA+ activisten op hun eigen Pride zich niet mochten laten horen of zien. Dezelfde onderdrukking waartegen werd gevochten, wordt nu gecamoufleerd met homovriendelijkheid, slechts één dag per jaar.

Dan zijn ze trots om onze vrienden te zijn, zodat hun imago weer goed genoeg is om de rest van het jaar de ogen te sluiten voor de angsten en behoeftes van de gemeenschap. Dat is geen Pride. Dat is hypocrisie. De politie is níét mijn vriend en zou geen onderdeel mogen zijn van Pride.