Hoe wij al een week plasticvrij leven

OneWorld-stagiaires Anneroos, Jantine en Marit gaan een maand lang plasticvrij leven. Zo kwamen zij de eerste week door. 

Weekoverzicht van Anneroos. Dag 1: Aard(bei)ig van start
Ha! Zo moeilijk hoeft het niet te zijn, dacht ik toen ik afgelopen zondag voor het eerst sinds de start van mijn ´plastic dieet´ boodschappen ging doen. Met mijn schattige opvouwbare aardbei-tasje van stof verlaat ik de markt plasticloos alsof het een koud kunstje is. Alhoewel Marit me heeft laten weten dat ik deze week eigenlijk alleen hoef te letten op het niet meer gebruiken van plastic tasjes, houd ik altijd van radicale cold-turkey techniek om dingen af te leren. Daarom heb ik besloten ook andere plastic troep zoveel mogelijk te vermijden de komende tijd.

Dag 2: Complete mislukking
Ooit van een kant-en-klare maaltijdsalade zonder plastic verpakking gehoord? Juist ja, ik ook niet. En ik heb me er schuldig aan gemaakt. Eigenlijk een beetje zoals dat gaat bij elk dieet hé? Op een gegeven moment loop je tegen je oude, muurvast geroeste gebruiken aan waarvan je dacht die wel eventjes af te leren. Niet dus. Eén keer je lunch vergeten en je ziet je genoodzaakt die plastic-hel genaamd de AH To Go te betreden. Misschien was rustig opbouwen toch een goed idee?

Dag 3: Geen mu-mu-muesli meer?
En dan is het ochtend, daar sta je dan met je wakkere hoofd terwijl je een kartonnen pak muesli denkt open te trekken. En dan zie je het hoor, de muesli zit in plastic zak in een kartonnen pak. Dubbel verpakkingsmateriaal, dat is wel sluw. Doe ik het nu dan extra verkeerd? Maar waar koop ik in hemelsnaam verpakkingsvrije muesli? Ik woon per slot van rekening ook maar in een dorp! Of is dit weer een smoes omdat ik mezelf eigenlijk nog niet zo hard in de keuken mijn eigen muesli zie bakken…

Dag 4: Drie op de vijf
Dat de mens goed is in het verbruiken (of zeg in sommige gevallen maar gerust verwoesten) van zijn leefomgeving moge duidelijk zijn. Maar de onevenwichtigheid van het materiaal van al dat afval begint me nu wel op te vallen. Wij scheiden alles netjes thuis (wel weer jammer dat plastic niet wordt opgehaald bij ons en we het dus iedere keer met de vervuilende auto weg moeten brengen) en verdelen het netjes in groen, plastic, glas en restafval. Maar de plasticbak is zeker twee keer zo snel vol. Voor elke bak met restafval en groenbak die één keer per week geleegd wordt brengen we zeker drie grote zakken plastic weg.

Dag 5: Doorgeslagen?
Niet doen! Schreeuw ik alsof mijn moeder zojuist een misdaad begaan heeft. Wat? Ze kijkt me niet-begrijpend aan. Ik ben op dieet, plastic dieet, dat weet je toch? Mijn moeder staart naar de pot pindakaas dat net bijna in het boodschappenmandje is verdwenen. Ze lift een wenkbrauw en rolt met haar ogen, ´eerst vegetarisch, toen veganistisch, toen geen palmolie, wat nu weer?´ vraagt ze. ´De dop, mam, de dop´ zeg ik terwijl ik mijn ogen samenknijp en haar toefluister alsof het een scheldwoord is: ´plastic…´

Jantine: Op naar de markt

Op de eerste dag van de challenge zijn we (manlief Nick en ik) naar de markt geweest, met onze eigen zakjes en linnen tassen mee. De marktkoopmannen keken er niet gek van op: er zijn meer mensen die hun eigen (linnen) tassen meenamen. Verder bakken we zelf ons brood, dus dat is makkelijk: de broodmix kopen we in een papieren zak en verder hoeft er alleen nog water bij. 

Dit hebben we op de markt gekocht. De sla en kamille (hebben we thee van gemaakt) komen uit eigen tuin. Om de bakjes aardbeien zat trouwens wel een papieren zakje. Das was misschien maar goed ook, want eenmaal thuis bleek dat de aardbeien goed rijp waren.

Op dag twee hebben we bananen gekocht met een plastic rand. Maar we hebben wel bewust voor deze gekozen omdat ze biologisch en fairtrade zijn. De andere bananen hadden geen plastic, maar ook geen keurmerk. 

Marit. Week 1: Failed!

Ik moet eerlijk zijn: ik was niet al te enthousiast toen ik me bedacht dat ik vanaf nu een maand lang plasticvrij moet leven. Hoe moet het nu als ik chocolade en ander snoepgoed wil kopen?, schoot het meteen door mijn hoofd. Ik zie mezelf niet zo snel mijn eigen lekkernijen bakken en klaarmaken. Ik moet er maar aan geloven: mijn suikerverslaving moet tot een halt geroepen worden deze maand.

Gelukkig was het deze week nog niet zo ver. De plastic tasjes worden volgens Plasticdieet het eerst gemeden, zo kan je het namelijk langzaam afbouwen. Toch begon ik elke dag met een goede start door al mijn eten in een broodtrommel mee te nemen, wat meestal bestaat uit een paar boterhammen met kaas en een stuk komkommer die ik dan in plakjes snijd. Ook nam ik snoeptomaatjes en bosbessen mee in een bakje. Van plastic, dat wel, maar het wordt tenminste hergebruikt. De week start dan wel met het plastic tasjes-dieet, maar toch wil ik net zoals Anneroos het meteen proberen zo min mogelijk plastic te gebruiken.

Gisteren was het wel raak: ik had een extreem foute maaltijdsalade gekocht die in zijn geheel verpakt zat in plastic, met daarin óók nog eens in plastic verpakte saus en croutons. Mijn medecollega’s wezen meteen met een straffende vinger naar mijn lunch. ‘Dat kán toch niet!’.

Tja, plasticvrij leven is toch moeilijker dan ik dacht.