De wetenschap zal de inhoud van je bordje bepalen

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Hoe zit onze voedselwereld nu in elkaar?
De tentoonstelling begint met grappige ditjes en datjes: dat veredeling ervoor gezorgd heeft dat augurken en spruitjes tegenwoordig niet meer bitter smaken en dat één tomatenzaadje wel 20 kilo tomaten op kan leveren.

De wetenschap heeft volgens Fresco bepaald wat we tegenwoordig eten en zal dit ook voor de toekomst doen. Een voorbeeld is de uitvinding van margarine in de jaren dertig, wat we nu massaal eten. Het is het eerste product dat door middel van gaschromatografie een specifieke smaak bezit. Bepalend worden ook de ontwikkelingen rondom kweekvlees: vlees gemaakt door machines waardoor we een grote last van de boer en planeet zouden kunnen wegnemen. Ook worden de mogelijkheden van de 3D printer geïntroduceerd, zouden we in de toekomst dan onze eigen gezonde voedselbommetjes kunnen maken?

Eten met je neus
Het wordt ook duidelijk wat we van geuren kunnen verwachten, wie weet zitten we namelijk binnenkort wel allemaal aan een geurendiner. De ietwat chemisch ruikende geuren van chocolade, bacon, aardbei en mandarijn staan opgesteld zodat je er zelf even aan kan snuffelen. Allen hebben een fascinerende eigenschappen, zo zou je van de geur van mandarijn meer gaan kopen, kan de hartige geur van bacon ervoor zorgen dat we minder zout eten en kan de geur van aardbei, chocolade en andere complexe samenstellingen ervoor zorgen dat we eerder verzadigd zijn. Ook kun je ruiken hoe het toekomstige eten gaat ruiken als het daadwerkelijk verrijkt is met insecten of algen.

Louise O. Fresco

De toekomstvisie van Luise O. Fresco
De derde en laatste zaal is die van Louise O. Fresco. Zij vertelt hier hoe zij de toekomst van het voedsel ziet en welke producten hierin een belangrijke rol gaan spelen. De zaal is gevuld met een grote eettafel waar je als bezoeker aan plaats kan nemen. Naar het idee van een fastfood sushi-restaurant is de tafel uitgerust met lopende band waarop verschillende objecten langskomen. De onderwerpen die zij aansnijdt lijken vrij alledaags; insecten, appels, brood, aardappels, vee (met name varkens), vis, algen, de boer en de robot. Over ieder onderwerp vertelt zij hoe ze verwacht dat het ons gaat helpen om de huidige voedselproblematiek op te lossen.

We zullen volgens Luise O. Fresco minder dik worden in de toekomst. Ze volgt de volgende, nu nog vrij onwaarschijnlijk lijkende redenering: de keuze van voedingsmiddelen zal makkelijker worden omdat we dichter bij ons voedsel komen te staan en we over meer informatie beschikken. De stadsmens zal steeds meer waarde zal gaan zien in de achtergrond van zijn voedsel, waardoor de industrie die uitleg wel zal moeten bieden. We zullen in de toekomst bewuster met ons eten omgaan en meer genieten van wat we in onze mond stoppen. Hierdoor leren we mogelijk om te gaan met de overvloed die we in de westerse wereld kennen. 

Medicinale aardappel
Binnen ons voedingspatroon kunnen we volgens Louise O. Fresco niet al te veel verandering verwachten, wel zullen we insecten en algen aan ons menu toevoegen, zowel zichtbaar als verwerkt in andere producten. Maar dagelijks voedsel als brood, vis, aardappels, vlees en appels zullen heel belangrijk blijven, alleen iets beter dan nu. Zo zullen appels, vanwege hun genetische plasticiteit waardoor ze zich aan ieder milieu aanpassen, altijd zichzelf blijven vernieuwen. Mogelijk hebben we binnenkort wel een appel die minder suiker bevat, meer vitamines maar nog steeds even lekker is. Wat we ook kunnen verwachten is een aardappel die andere eiwitsamenstelling heeft en daardoor over een medicinale waarde beschikt.

Brood gaat koloniale tijden tegemoet. In ontwikkelingslanden zal het maispapje volgens Fresco worden ingeruild voor de bruine boterham. Door vernieuwende technieken wordt het namelijk steeds makkelijker om granen te verbouwen in drogere klimaten en als je de granen eenmaal hebt is het makkelijk om er brood van te maken. Daarnaast is brood gezonder dan het gemiddelde papje, het bevat vele vitamines en ijzer en is gemakkelijk te verrijken met foliumzuur en jodium, voedingsstoffen hard nodig in ontwikkelingslanden.

We zullen onze koeien, kippen en varkens volgens Louise O. Fresco niet langer laten lijden. Dit omdat de we ziektes beter onder controle kunnen houden en we ze zullen voorzien van meer gemakken. Maar dit ook vooral omdat de mens het gevoel met zijn eten terug gaat vinden. Het bewuste denken en de overvloed aan informatie zullen ervoor zorgen dat we met alles op ons bord een betere connectie hebben. Dan kunnen we het natuurlijk niet langer toestaan dat een kip zijn ruimte deelt met miljoenen anderen.

Door middel van alle korte filmpjes schetst Luise O. Fresco een toekomstvisie. Wij, als Nederland, zullen hier volgens haar een zeer belangrijke rol in spelen. Met onze grote variëteit aan zaden en actief onderzoek hebben we een zeer belangrijke positie ingenomen. Daarnaast moeten we vooral niet bang zijn voor de technologie maar deze met open armen ontvangen. Het is volgens Fresco helemaal niet erg als  informatisering en robots de werkdruk van boeren verlicht: nu is het boerenleven namelijk helemaal niet romantisch maar gewoon heel hard werken. Ook is het alleen maar fijn als we aan de hand van technologie kunnen bepalen hoe veilig het voedsel dat we eten daadwerkelijk is.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons