Bammetjes met een missie

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

De winkels, zowel in Nederland als in Afrika, zijn gesticht door Renee Pater. Renee viel voor Afrika nadat ze er na haar eindexamen een tijdje woonde. Renee, van nature een echte ondernemer, besloot een eigen, ambachtelijke maar toch eigentijdse, bakkerij op te richten, waar alleen brood wordt gebakken op basis van zuurdesem. In 2008 opende de eerste BBROOD-winkel op de Amsterdamse Zeedijk, en dat werden er snel meer. Renee: “Toen de BBROOD-zaken in Amsterdam goed liepen, dacht ik: in Uganda is een markt voor ons. In Kampala, de hoofdstad, wonen veel expats, en die willen ook wel eens goed brood. Ze eten daar voornamelijk zoet, cake-achtig brood. Ik had één bakker gevonden waar ze bruin brood verkochten, maar dat viel al uit elkaar als je ernaar keek.”

In de Amsterdamse bakkerijen is de Afrikaanse invloed duidelijk aanwezig. Wie op het juiste moment komt, kan bijvoorbeeld de uit Uganda overgevlogen bakkers deeg zien kneden in de winkel aan het Christiaan Huygensplein. Ook worden er voor zes euro Afrikaanse draagtassen verkocht, gemaakt van oude meelzakken. De opbrengst van deze tassen gaan naar een Afrikaans project van de moeder van Renee: Bake for Life. Ook het geld dat bij het toiletbezoek moet worden betaald, wordt hier aan besteed.

De moeder van Renee, Marleen Pater, trouwde 34 jaar geleden met een man uit een bakkersfamilie die al drie generaties terug ging. Door het opzetten van bakkerijen in Ghana wilde ze gehandicapten, wezen, kindsoldaten en alleenstaande moeders van werk voorzien en hen hiermee perspectief bieden. Om voor dit project geld in te zamelen richtte ze de stichting Bake for Life op.

Inmiddels heeft deze stichting zes bakkerijen: vier in Uganda, één in Ghana en één in Kenia. Deze bakkerijen staan los van BBROOD, en worden gerund door lokale organisaties. Marleen: “Het is fantastisch om in de bakkerijen met lichamelijk beperkten te werken. Gehandicapten hebben daar geen enkele kans. Ze lopen kreupel of hebben maar één hand. Het is zogenaamd 'een straf van God' dat ze zo zijn. Ze worden genegeerd en hun ouders schamen zich. Door onze bakkerijen en projecten hebben ze een baan en salaris. De jongens krijgen zelfs verkering omdat de meisjes een jongen willen met perspectief.”

Patrick Bwire (25), opperbakker in Kampala, Oeganda
“Ik start mijn dag met lichamelijke oefeningen, die maken me wakker. Dan ga ik naar mijn werk. Ik houd van brood bakken. Het is iets waar ik goed in ben en ik vind het leuk dat mensen iets eten wat ik zelf heb gemaakt. Als ik het deeg aan het kneden en rollen ben, denk ik alleen maar aan het produceren van een mooi en goed product. Ik ben twee keer voor drie maanden in Nederland geweest, daar leerde ik dat het geheim van goed brood tijd is. Hoe meer tijd je in het bakproces stopt, hoe lekkerder het brood smaakt. Mijn favoriete brood om te maken is meergranenbrood. Wij zijn de enige in heel Uganda die dit brood kunnen maken. Als ik even pauze neem, klim ik naar het dak van de bakkerij en kijk ik naar de mensen beneden op straat. Sommigen zijn rijk, sommigen zijn arm. Als ik naar de mensen kijk dan herinner ik mezelf eraan dat als je hard werkt, je alles kan bereiken wat je maar wilt.”

Opperbakker Eric, werkzaam bij BBROOD op de NDSM-werf in Amsterdam heeft de Ugandese bakkers Patrick, Mozes en Freddy al een aantal keren in de bakkerij gehad om ze de fijne kneepjes van het vak te leren. 

Eric ging ook in Kampala op bezoek en vond de reis erg emotioneel en mooi. “Ik heb wel een traantje weg gepinkt hoor. Als je gaat kijken wat die mensen daar hebben, dan schrik je je het apelazerus. Toen we een bakkerij van Bake for Life binnen kwamen zagen we een hele lange werktafel waaraan een jongen zat. Die jongen had geen benen, alleen een romp. Je moet niet denken dat ze daar een goede rolstoel hebben.  Als ze Bake for Life niet hadden, dan zouden ze door hun ouders achterin de tuin in een schuurtje worden gezet en dan zouden ze nooit meer daglicht zien. De jongens die daar werken, dat geldt ook voor de mensen in de BBROOD-winkels, krijgen allemaal meer betaald dan een normale werknemer in het land. Ze hebben een baan in een modern bedrijf. Het is goed geregeld en er wordt geen misbruik van ze gemaakt.”

Omdat ze veel zoet brood eten in Uganda, verkopen de bakkerijen daar naast desembrood ook brood waar een klein beetje suiker aan toegevoegd is en worden er ook andere lokale specialiteiten verkocht. Alhoewel er in het begin alleen expats kwamen, is de helft van de klanten inmiddels local. Het aantal Bake for Life-projecten groeit. Zo heeft de stichting twee jaar geleden een bakkersschool opgericht. Deze moet er voor zorgen dat de toekomstige bakkers niet alleen weten hoe ze brood moeten bakken, maar ook kennis hebben van grondstoffen, kostprijsberekeningen, boekhouding en hygiëne. In de bakkerijen van Bake for Life wordt op dit moment geïnvesteerd in elektrische ovens, die de oude met hout gestookte ovens, moeten vervangen.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons