Vechten tegen vet

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Het is allang geen westers verschijnsel meer: overgewicht. Overal ter wereld vliegen de kilo’s eraan, en overal verzinnen mensen van alles om die weer kwijt te raken. Met of zonder succes.

 

Volgende week begin ik

Rita[highlight]Libanon[/highlight]
Rita bezdjan (24), serveerster in Beirut, denkt aan een liposuctiebehandeling.

“Omdat ik laat opsta, sla ik mijn ontbijt over. Rond drie uur begint het snacken en dan houd ik niet meer op. Vandaag heb ik al twee stukken taart op. Ik heb altijd zin in lekkere dingen. Een familiezak chips eet ik in een paar minuten leeg en ik eet met gemak vier of vijf chocoladerepen per dag.
Ook alcohol is een probleem. Na het werk gaan we vaak nog iets drinken. Als ik een paar drankjes op heb, krijg ik meteen weer zin in eten. Gezonde dingen vind ik niet lekker. Ongezonde dingen smaken gewoon beter. Als je kijkt naar wat ik eet, valt het nog mee hoe dik ik ben. Ik ben 1 meter 54 en weeg 73 kilo. Ik loop veel tijdens mijn werk. Zou ik op een kantoor zitten, dan was ik nu vast 120 kilo.
In Libanon is dun zijn en er goed uitzien belangrijk. Kom je twee kilo aan, dan krijg je meteen commentaar van vrienden en familie. Ik heb verschillende diëten geprobeerd. Maar ik kan niet zonder chocoladetaart en drank. Vorige maand ben ik naar een dokter gegaan om me te laten voorlichten over liposuctie. Dat overweeg ik te gaan doen, maar mijn moeder protesteert. Ze wil dat ik het eerst nog een keer met een diëtiste ga proberen. Volgende week begin ik met een speciaal dieet. Ontbijt, lunch en avondeten worden dan elke dag thuis afgeleverd. Ik ga het twee maanden proberen en als dat niet werkt, ga ik echt een liposuctie laten doen.”

Van dieten word ik chagrijnig

Mohammed[highlight]Pakistan[/highlight]
Mohammad Quereshi (45) handelaar in auto-onderdelen, Lahore, heeft geen tijd om te fitnessen.

“Ik houd van traditioneel Pakistaans eten. Veel vlees, vooral schaap, gestoofd in een dikke saus, is mijn lievelingsgerecht. Ik ben meer dan twintig kilo te zwaar, maar lekker eten is voor mij belangrijk. Ik kan pakora’s en samosa’s (snacks van met aardappelen en uien gevuld deeg, in veel olie bereid) en jelibi (suikerballen in suikersiroop) niet weerstaan.
Als handelaar heb ik een zittend bestaan. Ik rijd in de auto naar mijn zaak en kom nauwelijks van mijn stoel af. Ik zou naar een fitnesscentrum kunnen gaan, maar ik heb er geen tijd voor. Ik werk zes dagen en ‘s zondags slaap ik en speel ik met mijn kinderen. Mijn vrouw had een afspraak gemaakt met een diëtiste. Ik mocht niet vaker dan drie keer per dag eten. Kleine porties, vooral groente en fruit. Ze adviseerde me meer te bewegen. Ik werd er chagrijnig van.
Hier om de hoek zit zo’n afslankcentrum waar je ook vet kunt laten wegzuigen. Ik heb het geld niet voor zo’n behandeling en ik ben bang voor slangen en spuitjes. Naast veel eten ben ik ook verslaafd aan roken. Ik las dat hart- en vaatziekten samen met diabetes doodsoorzaak nummer een zijn in Pakistan. Ik heb de discipline niet om mijn eetgedrag te veranderen. Dan maar een paar jaartjes eerder dood, denk ik soms stiekem.”

Overgewicht is gevaarlijk, weet ik nu
 

Olive[highlight]Uganda[/highlight]Olive kharunda (26) marktonderzoekster in kampala, sport flink en is al 7 kilo afgevallen.

“Ik was altijd slank, ook al zit dik worden in de familie. Maar toen ik ging werken, ben ik in drie jaar tijd dertig kilo aangekomen. Na een lange werkdag zette ik ‘s avonds altijd de tv aan. Nu weeg ik 92 kilo. Mijn vriend, die rugbycoach is, vond me lui en zei: ga toch hardlopen. Maar als vrouw met bewegende borsten over straat rennen, dat doe je hier niet.
Toen ik hartproblemen kreeg, ging de knop om. Ik ben gestopt met kookbananen, zoete aardappel en pompoen eten, en begonnen met zwemmen, wandelen en naar de sportschool gaan. Sinds een maand komt mijn vriend me elke ochtend ophalen en joggen we samen. Ook drink ik meer water. Nu ben ik al 7 kilo afgevallen. Ik doe het bewust rustig aan. Een vriendin heeft een pillenkuur gedaan en viel tientallen kilo’s af. Maar nu heeft ze de huid van een oude vrouw.
De overheid doet niets aan voorlichting over de gevaren van dik zijn, en bovendien houden Ugandezen van gezette vrouwen. Maar sinds ik door de dokter ben voorgelicht weet ik dat dik zijn gevaarlijk is en ziektes veroorzaakt. ‘Moet ik straks alle ziekenhuisrekeningen gaan betalen?’ , vroeg mijn vriend laatst streng. Vooral door een andere levenshouding zal ik afvallen, maar ik gebruik ook slankheidskruiden. Die neem ik in aan het einde van de dag. Tot ik vijfenzeventig kilo weeg.”

Wie dik is, is mislukt

Eduardo[highlight]Brazilië[/highlight]
Eduardo de Soveral (50) architect in São Paulo, slikt hongeronderdrukkers

“Een paar jaar geleden woog ik 138 kilo. Niemand die er iets over zei. Hooguit werden er grappen gemaakt. In de magerheidsdictatuur waarin Brazilianen leven, ligt overgewicht te gevoelig om het er serieus over te hebben. Dik zijn wordt gezien als
mislukking. Als kind was ik mager. We aten gewoon: rijst, bonen, vlees en salade. Maar rond mijn dertigste veranderde mijn stofwisseling. Of eerder nog mijn geestesgesteldheid. Ik raakte onzeker, opgejaagd. ’s Avonds ging ik steeds vaker uit eten. En São Paulo is een stad van restaurants, van vlees- en pizzatenten waar je onbeperkt kunt eten.
Ik ben hulp gaan zoeken, omdat ik bang was diabetespatiënt te worden. De arts van mijn vader, die normaal 300 euro per consult rekent, wilde me gratis helpen. Hij heeft hongeronderdrukkers voorgeschreven. Die pillen zijn omstreden omdat ze elders tot hartproblemen hebben geleid. Maar onder doktersbegeleiding is het wel te doen. Andere middelen en diëten die ik op internet en tv zie, wijst mijn dokter af als onwetenschappelijk. En een maagverkleining is meer voor obesitaspatiënten.
Ik weeg nu 112 kilo. Mijn streefgewicht is 90 kilo. Maar een echt goede leerling ben ik niet. Eigenlijk wil ik vooral veel geld verdienen. Ben je eenmaal rijk, dan kun je je dik zijn compenseren. Rijke dikke Brazilianen kopen hun frustratie af met een reisje naar Parijs.”
 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons