Expeditie Juttersgeluk bevrijdt het strand van plastic

Stichting Juttersgeluk organiseert de expedities in samenwerking met KIMO (een vereniging voor Nederlandse en Belgische kustgemeenten) en de VNG (Vereniging Nederlandse Gemeenten). Tijdens de expedities wordt er ongeveer 10 tot 40 kilo plastic geraapt. “Dat lijkt niet erg veel,  maar alles wat er geraapt wordt telt mee. De boodschap die we zo uitdragen is belangrijker dan hoeveel we precies ophalen”,  zegt Suzanne Klaassen, initiatiefnemer van Expeditie Juttersgeluk. “Voor mij is het gesneden koek, maar sommige mensen hebben nog nooit van de plastic soep gehoord.”

Wegwaaiend plastic en een rennende wethouder

In IJmuiden blaast de wind de jutters bijna van het strand af, maar dat houdt ze niet tegen. Niet alleen flarden plastic, maar ook flinke stukken hout worden meegesleept. “Moet die boot ook mee?” vraagt een van de jutters. “En deze stoel? Maar die past niet in mijn emmer.” zegt een ander. De plastic stoel belandt uiteindelijk in een vuilcontainer.

Van dat soort containers zijn er genoeg te vinden op het strand. Toch gooien sommige mensen hun troep liever op de grond, waardoor voorzitter van KIMO en wethouder Robert te Beest nu achter een wegwaaiend stuk plastic aan moet rennen . “We proberen het strand zo goed mogelijk schoon te houden, maar er spoelt elke dag nieuw spul aan”, zegt hij vlak nadat hij het plastic te pakken kreeg . Zijn gemeente Velsen (waar IJmuiden onder valt) doet van begin af aan mee met Expeditie Juttersgeluk. “We zijn nog lang niet klaar met de bewustwording, maar je ziet dat mensen hun troep steeds  vaker  opruimen.” Te Beest ziet het liefst dat plastic helemaal uitgebannen wordt. “Het is echt funest voor de zee. In de toekomst kan het mogelijk vervangen worden door biologisch afbreekbaar materiaal, maar daarvoor moet nog veel gebeuren. Ook vanuit de industrie zelf.”

Klaassen kwam op het idee voor de jutterstochten toen zij in een stressvolle periode een rondje ging hardlopen op het strand. “Overal om me heen zag ik plastic liggen. Dat kon ik niet over mijn kant laten gaan, dus ben ik het gaan opruimen.” Aangemoedigd door andere mensen op het strand, sleepte Klaassen anderhalf uur lang met troep. Haar eerste jutterstocht eindigde op een terras, met een zeer voldaan gevoel. Ze besluit om vaker te jutten en stopt daar niet meer mee. “Ik ging drie maanden op reis met mijn gezin, we eindigden in Bali. Daar was een plek waar mijn man en ik dertien jaar geleden prachtig hebben gedoken en die wilde ik aan mijn kinderen laten zien. Maar er was niets meer van het mooie plekje over: er dreef ontzettend veel plastic. Ik kon wel janken en besloot om iets te doen.” Klaassen organiseerde ter plekke met toeristen en lokale bewoners een opruimactie. Terug in Nederland stopte ze met haar werk en zette ze Expeditie Juttersgeluk op touw.

De expeditie staat deels in het teken van de Sustainable Development Goals (SDG’s). Maria van der Harst van de VNG, legt uit waarom: “De werkwijze van Juttersgeluk brengt verschillende SDG’s samen. Een van de doelen is bijvoorbeeld gericht op een inclusieve samenleving, waarbij niemand buitengesloten wordt. Een ander doel is de bescherming van de zeeën en oceanen. De doelgroep van Expeditie Juttersgeluk en het doel van de expeditie, brengen deze twee SDG’s samen.”

Gemeentes zijn volgens van der Harst onmisbaar bij het realiseren van de SDG’s. “Het beleid van Nederland is voor een groot deel gedecentraliseerd, waardoor we gemeentes nodig hebben voor het realiseren van meer dan 60% van de targets. Daarnaast zijn er veel lokale en particuliere initiatieven van bijvoorbeeld kleine bedrijfjes die iets met duurzaamheid en het plasticsoep-probleem doen. Als je lokaal negeert, mis je een hele grote kans.” Om gemeentes meer te betrekken en te informeren over de SDG’s heeft VNG een campagne, gemeente4globalgoals, dat aandacht vestigt op de Sustainable Development Goals (SDG’s).

Met plastic flesjes kun je touwtje springen