Terug naar de basis? Dit zijn de ingrediënten

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Marleen en Roderick zegden hun baan in Nederland op en reizen anderhalf jaar de wereld rond. Op zoek naar antwoord op de vraag: Is een simpeler leven, dichter bij de natuur, iets voor ons? En levert het een bijdrage aan een duurzamere en meer verbonden wereld? Op OneWorld lees je maandelijks over hun zoektocht.

Alweer 9 maanden geleden vertrokken wij met ons eigen camperbusje richting Azië. We ronden ons werk af, zegden onze huis op en trokken de wijde wereld in: de vrijheid tegemoet! Onderweg willen wij inspiratie vinden voor een antwoord op een belangrijke vraag: Hoe willen wij leven? Is een leven dichter bij de natuur en in een kleinere gemeenschap wat voor ons?  Wij hebben er een romantisch beeld bij en denken zelfs dat schaalverkleining zou kunnen bijdragen aan een oplossing voor de grootse wereldproblemen van dit moment. Op onze route bezochten wij diverse plekken: van een startende eco-community in Griekenland, een schaapsherder in Iran tot een afgelegen bergdorpje in Tadzjikistan. Iedere maand deelden wij onze ervaringen via OneWorld. Wat leerden wij van de zeven plekken die wij bezochten? Een heleboel! En onze droom? Die is er nog en begint steeds concreter te worden. In deze voorlopig laatste blog in de reeks delen wij graag de ingredienten van onze ideale plek.

Samenwerken!

Een zelfvoorzienend leven, dichter bij de natuur: dat doe je niet alleen. Dit is een van onze belangrijkste inzichten uit de afgelopen maanden. Een moestuin onderhouden, je eigen energie opwekken: als je er echt van wilt kunnen leven is het zowel voor je eigen inzet als het milieu niet efficient om dat met z'n tweeën te doen. De manier om dat op te lossen: samenwerken! En dat kan op verschillende niveaus. De lichtste vorm is om een netwerk te vormen met mensen in je omgeving die ook op een vergelijkbare manier leven. Het ruilen van jouw eieren tegen de melk van de koe van de buren, is daar een voorbeeld van.

In het afgelegen bergdorpje in Tadzjikistan ervaarden we hoe deze gemeenschap echt verantwoordelijkheid deelt.

In de bossen in Kirgizië zagen we hoe de mensen tijdens de walnootoogst op deze manier samenwerken. De meeste intensieve vorm is om gezamenlijk met mensen een plek te starten of een gemeenschap te vormen. In het afgelegen bergdorpje in Tadzjikistan ervaarden we hoe deze gemeenschap echt verantwoordelijkheden deelt: het werk werd naar rato verdeeld, op basis van het aantal koeien dat een familie bezit. De ziektekosten werden opgevangen, doordat zij gezamenlijk zorgden voor een financieel vangnet. Samenwerking geeft ruimte en flexibiliteit: een zelfvoorzienend leven vraagt namelijk altijd zorg en aandacht. Bij de familie in Armenie werd dat ook weer erg duidelijk: zij zouden graag ook reizen maken, maar het werk op het land hield dat tegen. Wat nu als je er even tussenuit wilt? Precies: dat is waarschijnlijk wel op te lossen in je netwerk of in de gemeenschap. Dat we gaan samenwerken staat voorop, hoe precies moet nog blijken.

Repareren

Leren door te doen

Hoe zorg je nu dat je al die kennis en vaardigheden vergaart die je nodig hebt om weer dichter bij de natuur te leven? Wij moeten eerlijk zeggen: we hebben weinig ervaring met het opzetten van een moestuin, en gelukkig wel iets meer in het winnen van je eigen energie. De belangrijkste tip die wij hierover kregen kwam uit Turkije: Mehmet nam de grote stap om vanuit de grote stad Istanbul te vertrekken naar een plek diep in de bossen, waar hij zijn eigen huis bouwde en eten verbouwde. Het meeste leerde hij door in het diepe te springen, te experimenteren: het gewoon te doen! Ook hiervoor is de samenwerking met andere mensen natuurlijk weer een grote plus: samen weet je meer.

En ook al zien we het nog steeds zitten om dichter bij de natuur te wonen, we willen in ieder geval toegang hebben tot internet: dit is zo'n enorme bron van informatie. Hier vind je creatieve oplossingen voor de uitdagingen die je tegenkomt. In onze zoektocht kwamen we bijvoorbeeld op het spoor van permacultuur, een werkwijze die eigenlijk zowel het gemeenschapsaspect als een leven dichter bij de natuur omvat. Wij gaan onze praktische basiskennis uitbreiden door de komende maanden op een aantal van deze plekken te helpen.

We zagen hoe de drie pioniers in Griekenland op zoek gingen naar een plek die bij hun droom paste.

Droomplek: win-win

Een belangrijke voorwaarde om te kunnen beginnen is natuurlijk het vinden van een plek om dat te doen. En hoe dan ook: zo'n plek kost geld. We zagen hoe de drie pioniers in Griekenland op zoek gingen naar een plek die bij hun droom paste. Na heel wat zoeken vonden zij een plek waar de eigenaar er belang bij had dat die weer tot leven zou komen. Hun droom en de wens van de eigenaar matchten en toen konden ze van start! Wij zijn ook op zoek naar een plek waarbij de hoge hypotheek ons niet de vrijheid ontneemt. Een stuk grond, waar we welicht zelf een huisje op bouwen: de tiny houses beweging is een mooi voorbeeld van hoe je de kosten beperkt kan houden. Verder kan je natuurlijk ook een verdienmodel bedenken bij je plek: bijzondere huisjes, die mensen kunnen huren om te overnachten – zoals de boomhutten die we zagen in Turkije. Of producten die je maakt van je zelf verbouwde groenten of fruit en verkoopt op de markt of via internet.

De volgende stap zetten

Na 9 maanden kunnen we concluderen dat onze droom nog staat! De reis langs moderne en traditionele gemeenschappen heeft ons een veel beter beeld gegeven van de ingrediënten die voor ons belangrijk zijn om onze ideale plek te realiseren. De belangrijkste drie: samenwerken, leren door te doen en op zoek gaan naar een plek waar we zonder een enorme hypotheek kunnen starten. Wij kijken er erg naar uit om te gaan beginnen! Maar eerst maken wij ons rondje om de wereld nog even af. En al zien wij zoveel moois op de wereld, we voelen ons tot nu toe toch het meest thuis in Europa. Daar moet het dus gaan gebeuren. Het heerlijke gevoel van onafhankelijk zijn dat we nu ervaren in onze bus, gaan we dan voortzetten. Maar dan niet nomadisch, maar op een plek. Doordat we nu niet gewend zijn aan comfort en nog niet gebonden zijn aan bijvoorbeeld een baan, verwachten wij dat de stap naar een leven dichter bij de natuur en in een gemeenschap makkelijker te zetten is. Soms vraagt het even om alle comfort en zekerheid los te laten om iets nieuws te beginnen!

Wil je onze avonturen de komende maanden nog volgen? Volg ons dan op Facebook.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons