Het quinoa-dilemma deel 5: de gelukkige huisvrouw is groen

Terwijl onze overgrootmoeders op de huishoudschool vakken kregen als wasbehandeling en schoonmaken, hebben wij op eigen houtje, met nauwelijks beter geïnformeerde huisgenoten, moeten leren ons huis schoon en geordend te houden. En alsof we niets beters te doen hebben dan poetsen en wassen, (of kibbelen met onze huismannen over poetsen en wassen), moeten we er ook nog over nádenken. Want voor je het weet ben je met je poetsgedrag milieubelastend of dieronvriendelijk bezig.

Neem palmolie: te vinden in voedsel, verzorgingsproducten en in heel veel schoonmaakmiddelen, valt vaak onder de noemer biologisch afbreekbaar. Door de enorme vraag hebben gigantische stukken regenwoud plaats moeten maken voor palmplantages, zijn leefgebieden van de orang-oetang verloren gegaan en is door erosie veel land overstroomd. Tegelijkertijd hangt het levensonderhoud van miljoenen mensen af van deze grondstof. Is er een alternatief? Ecover, dat in vrijwel alle natuurwinkels de schappen vult, is bezig palmolie te vervangen door algenolie, maar ook daar is veel kritiek op omdat deze olie genetisch gemanipuleerd zou zijn. Hadden onze grootmoeders het allang door en moeten we  terug naar het aloude – en natuurlijke – ossengal, groene zeep, schoonmaakazijn en baking soda?

Grote wasjes, groene wasjes

Kunnen we het schrobben nog uitstellen tijdens onze keuzestress; in vieze kleren lopen is geen optie. Maar wasmiddel blijkt allerlei nadelen te hebben: er zitten chemicaliën in die het afvoerwater vervuilen, het kan zorgen voor allergische reacties én de verpakking (keihard plastic) is moeilijk te recyclen. Er zijn verschillende ecologische wasmiddelen, en het is nog een flinke klus uit te zoeken welke het duurzaamst is. Op aanraden van ‘groene’ blogs gaan we aan de slag om ons eigen wasmiddel te brouwen, wat met een paar simpele ingrediënten moet lukken. Maar dan blijkt de soda in het zelfgemaakte wasmiddel de levensduur van je wasmachine nogal te verkorten. Door het lastige onderzoek of de wasmachine aluminium bevat en of het zelfgemaakte wasmiddel schadelijk zou zijn, staan de ingrediënten nu nog steeds ongebruikt in de kast.

Vervuilende hygiëne?

Ook voor onze eigen verzorging moeten we naast microbeads letten op onze voetafdruk. We kochten een bamboe tandenborstel – voor de prijs van twee, maar voor dat geld wordt er wel gedoneerd aan mondzorg in ontwikkelingslanden. Ook schaften we wasbare wattenschijfjes aan (voor de prijs van 50, maar dat is oké, want we kunnen ze honderden keren gebruiken). De maandelijkse perikelen vangen wij – letterlijk – op met een menstruatiecup, wat naast veel kosten en afval ons ook een hoop gênante momenten bespaard heeft (vooral bij andere mensen thuis zonder prullenbakje op de wc). Een andere goede optie zijn de gif- en chloorvrije tampons van Yoni.

Nu twijfelen wij nog over wat we kunnen doen aan ons wc-papierverbruik. Denk je genoeg te doen als je voor gerecycled wc-papier kiest? Vrijwel al het wc-papier is gerecycled. De enige keuze is ongebleekt papier, zodat er geen chemicaliën in het afvalwater terecht komen. Of een stap verder: zouden we een bidet installeren om helemaal geen afval – behalve ons eigen – te produceren? Maar gebruik je daarmee niet nóg meer onnodig drinkwater? En hoe leuk zou onze visite dat vinden? En onze huismannen?

Lees hier deel 1 (bankieren), deel 2 (afval), deel 3 (cosmetica) en deel 4(consuminderen) van het quinoa-dilemma.