Achtergrond

Tegen de onverschilligheid

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Ruim veertigduizend euro haalde Dimitri Verhulst op voor het project MyBookBuddy dat kinderen in azc's een prentenwoordenboek Nederlands wil geven. Naast Tommy Wieringa en Kader Abdolah was Franca Treur een van de 'opvallende jongeren'. Hieronder haar bijdrage, een voorproefje van haar donderdag te verschijnen verhalenbundel 'X & Y'.

De boerenzoon die met zijn gezin op het dorp woonde, had ingestemd met de  aanschaf van een kwart van een koe. Hij en zijn vader beschouwden het beoogde beest niet als koe, want ze nam geen kalf op. Ze zou dus nooit van haar leven melk geven. Daarom had de boer het dier bestemd voor eigen gebruik. Zelf hield de boer de helft van het vlees, wat vrij veel was voor twee personen, maar zijn vrouw kon het niet laten om aan deze of gene stukken vlees uit te delen, met name de in schijven gezaagde poten met merg om soep van te trekken. Het laatste kwart zou naar zijn zwager gaan.

Toen de slager opbelde dat het dier was geslacht en dat het vlees bezorgd zou worden, maakte de boerin het blad van haar keukentafel steriel. Zij drieën, de boerin, de boer en hun zoon, namen plaats om de tafel en verdeelden het vlees uit de grote blauwe kratten in afgepaste porties. Gezinsporties voor de zoon en zijn vrouw en hun twee dochters, kleine porties voor de zwager en zijn vrouw, en iets daartussenin voor de boer en boerin, bei- den grote eters. Ze stopten de porties in diepvrieszakken, clipten ze dicht en  schreven er met een marker 'kogelbiefstuk’ op en ‘tartaar’ en ‘lendenlappen’.

Zijn vrouw kon het niet laten om aan deze of gene stukken vlees uit te delen, met name de in schijven gezaagde poten met merg om soep van te trekken.

Een kwart van al het gehakt was voor de zwager en de helft was voor de zoon, omdat zijn vrouw altijd graag werkte met gehakt. Zowel de zwager als de zoon hield niet van lever, dus de lever bleef in zijn geheel op de boerderij, en na een telefoontje naar de zwager gold dat ook voor de tong. Eigenlijk was dat telefoontje overbodig, de boerin wist al honderd procent zeker dat haar broer niet op tong zat te wachten, maar dat gold niet voor de boer en daarom belde die toch.

Slacht

De zwager zei nog dat hij hoopte dat er deze keer veel rollade bij zou zitten. De boer antwoordde dat er drie rollades waren, voor iedere partij één.
De zoon laadde het ingepakte gehakt en de rest van zijn kwart in de koffer van zijn Ford Focus en reed ermee naar zijn huis op het dorp. Daar droegen hij, zijn vrouw en hun twee dochters het vlees via de voordeur door het huis naar het schuurtje in zijn achtertuin. In het schuurtje stond een grote, splinternieuwe vrieskist, en ze namen de tijd om het vlees er op een handige manier in te leggen, met het gehakt, waar ze zo van hielden, bovenop.

De buren kregen elk een zak hacheevlees. De buren daar weer naast ook, een kleinere zak. Bij één van hen lagen al een paar mergpijpen op het aanrecht, ook de boerin was al aan haar uitdeelronde begonnen.
Aan het eind van de dag had iedereen wat, althans de mensen met wie ze het meeste omgingen. De Afghaanse asielzoekers aan de rand van het dorp hadden niets, want ze waren geen kennissen van de familie. Het jaar erop zou de boerin hun echter voor de zekerheid ook wat mergpijpen brengen.

Niet lang na de slacht was namelijk de vrieskist in het schuurtje van de zoon leeggehaald. Niemand had iets gezien, maar het hele dorp was het erover eens wie dat hadden gedaan.

Illustratie: Olivia Ettema

 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons