Een week na de eerste aardbeving in Nepal verscheen de hashtag #GoHomeIndianMedia op Twitter in India. Sommige critici claimen dat de noodhulp in Nepal wordt gebruikt als PR-truc voor de Indiase overheid, doelend op de verhalen die bol staan van het Indiase eigenbelang en neerbuigendheid. Anderen beweren dat de Indiase media simpelweg te sensationeel zijn. Meerdere Indiase verslaggevers zouden huilende Nepalese moeders die net op de hoogte waren van de dood van hun kinderen herhaaldelijk vragen ‘How do you feel right now?’.
Het is niet de eerste keer dat de Indiase media op deze wijze veroordeeld wordt. Tijdens de Uttarakhand overstromingen, waarbij meer dan 5000 mensen overleden zijn, werden de Indiase nieuwszenders bedolven met beelden van erg kwetsbare slachtoffers. Ook dat leek volgens critici meer op uitbuiting van een ramp dan gedegen en eerlijke journalistiek.
Volgens critici leek dat meer op uitbuiting van een ramp dan gedegen journalistiek
Foto: Twitter @Keerthivasan
Concurrentie
Terwijl de aanklachten misschien de goede staaltjes journalistiek overschaduwen, is het niet gek om vraagtekens te zetten bij Indiase verslaggeving in crisissituaties. India heeft meer dan 100 nieuwszenders, die fel met elkaar concurreren om de meeste kijkcijfers. In deze competitie slagen niet alle kanalen erin om ethiek en professionaliteit voorop te stellen. De kritiek op de Indiase media herinnert ons eraan dat natuurrampen voor nieuwszenders niet alleen hoge kijkcijfers met zich meebrengen, maar ook journalistieke moeilijkheden en uitdagingen op het gebied van ethiek en integriteit.
