Mijn nieuwe blauwe beha

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Met een verlekkerde grijns vouwt de Rwandese douanier zijn hand om de cup van de blauwe beha in mijn bagage. Hij checkt bij de grens van Congo met Rwanda de kofferinhoud op smokkelwaar. Ik werp de man mijn meest dodelijke blik toe. Daar schrikt hij van. Haastig slaat hij het koffertje weer dicht.

Biamongo

Een dag eerder spraken we in het Panzi ziekenhuis in Bukavu, Oost-Congo, een fragiele jonge vrouw die heel moeilijk loopt: Biamongo. Biamongo raakte zwaar gewond aan haar bekken, toen zij, nu drie maanden geleden, bruut verkracht werd door vijf mannen. Samen met haar schoonmoeder was ze aan het werk in het bos. De mannen, volgens Biamongo Burundese rebellen, bonden de beide vrouwen aan een boom. Toen ze klaar waren met de schoonmoeder, ramden ze stokken in haar vagina. “Ze bloedde enorm”, vertelt de broze vrouw ons huilend. Haar schoonmoeder stierf dezelfde dag nog.

Na de verkrachting kon Biamongo niet meer lopen. Korte tijd later bleef ook haar menstruatie uit. Al snel blijkt dat ze zwanger is van haar verkrachters. Reden voor haar echtgenoot om Biamongo te verlaten. De vernedering van een verkrachting en een zwangerschap, nota bene van dezelfde verkrachters als die van zijn moeder, is te groot. Ondertussen kan Biamongo haar urine moeilijk vasthouden en blijft haar bekken erg pijn doen.

3 maanden, 30 kinderen

Eenzaam, psychisch gebroken en fysiek kapot wordt Biamongo door een dorpsgenoot naar het Panzie ziekenhuis gebracht. “I feel welcome here”, zegt ze, “I get food, and Dr. Mukwege helps me to get better”. “Thank God for this place”, besluit ze terwijl de tranen over haar wangen stromen.

Biamongo’s verhaal is er één van vele duizenden. “In de afgelopen drie maanden kreeg ik meer dan dertig kinderen op mijn operatietafel”, vertelt Dr. Mukwege. Een kleintje, nog maar twee-en-een-half jaar, vertelt glimlachend dat ze weer hersteld is. We staan er zwijgend bij. Een ander meisje, net zo klein, vraagt jengelend wanneer zij geholpen wordt. Haar jurk is nat op de plek van haar billen. Op de achtergrond wachten minstens 100 vrouwen en meisjes. Patiënten van Dr. Mukwege, velen het slachtoffer van seksueel geweld.

Te sexy?

Een studente Culturele Antropologie, die onderzoek doet naar beeldvorming, belt me op tijdens mijn telefonische spreekuur. Ik had bewondering voor haar lef en nodigde haar uit op kantoor. Uit onderzoek blijkt dat seksueel geweld een lekker onderwerp is voor de fondsenwerving, vertelt ze. Wij zijn net twee dagen terug uit Congo.

Dr. Mukwege wordt bedreigd en overleefde ternauwernood een aanslag. In de afgelopen jaren hielp hij duizenden vrouwen en meisjes. Maar verreweg de meeste slachtoffers krijgen geen enkele hulp. Té ver, té gevaarlijk, té geïsoleerd en té moeilijk. En nou is het onderwerp dus ook nog ’ns té sexy.

Nijdig smijt ik ‘m in de vuilnisbak, de hagelnieuwe, blauwe beha. Ook na twee wasbeurten voelt het kledingstuk smoezelig. Op wie ik het kwaadst ben weet ik niet.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons