Natte kerststerren, uitgedoofde kerstverlichting en carol singers tot de knieën in het water. Na tyfoon Koppu veroorzaakten twee nieuwe tyfoons in Baler deze dagen de ergste overstromingen sinds 1995. Adventtijd in de tropen: it’s gonna be a wet, wet christmas.
Amper bijgekomen van de laatste orkaan, raasden twee nieuwe, krachtige tyfoons afgelopen week over de Filipijnen. Rivieren stroomden over, bruggen stortten in, huizen stroomden vol en samen met geëvacueerde gezinnen brachten mijn collega’s en ik opnieuw de nacht door op kantoor. Zonder elektriciteit en puinruimend in de regen is er ook de zorg: als kerst maar niet in het water valt!
Zelfgemaakte kerstversieringen van flessen frisdrank, terwijl de straten overstroomd zijn.
De R in de maand
Al maanden kijken de Filipino’s uit naar kerstmis. Begin september kwam ik terug uit Nederland en hoorde ik uit de radiospeakers van mijn taxi in Manilla een vrolijk ‘Jingle Bell Rock’. ‘Let it snow, let it snow, let it snow’ galmde het later bij de check-in door de lobby van mijn hotel. Ik dacht dat het een vergissing was. Maar kerst begint op de Filipijnen zodra de R in de maand is, zo legde collega Gen me met stralende glimlach uit: ‘We kijken er het hele jaar naar uit. Gisteren heb ik de kerstversiering al opgehangen. Het is onze favoriete tijd van het jaar!"
Toen in Nederland de eerste vroege pepernoten opdoken, fietste ik in Baler dus al langs kleurrijke kerstballen en knipperende neonverlichting tussen de palmbomen. En niemand die daarover klaagt. ‘Hallo vriend, merry christmas!‘, groetten de bouwvakkers op de hoek me. Voor de tyfoons kwamen, zongen kinderen op straat voor een muntje voorbijgangers toe. Bij mijn huis was het een komen en gaan van carol singers. met zoete Amerikaanse medleys als absolute favoriet. Nu liggen de straten er nat en verlaten bij. Er is geen stroom, in de huizen wordt geschrobt en gesopt, het regent maar door en met de huidige dreiging van nieuwe overstromingen heeft voor kerstliedjes niemand tijd.
Modder schrapen
Het is een vreemde beleving, deze natte adventtijd in de tropen. Terwijl ik uit Nederland foto’s ontvang van kerstbomen en schoolmusicals, scheppen wij modder tussen de van petflessen geknutselde kerststerren. ‘Kom tot ons, de wereld wacht’, staat op de foto die een vriend me stuurt van een Nederlandse versierde winkelruit. Het voelt actueler dan ooit.
Ondanks de ernst van deze nieuwe ramp, blijven mijn buurtgenoten en collega’s optimistisch. ‘Happy birthday Jesus!’, roepen de vrolijke letters op een verwaterde spandoek langs de snelweg. Gisteren spraken we met vermoeide gezichten en in natte kleren over de schade in onze huizen. We maakten een opruimplan, waarna we lootjes trokken voor de kerstviering. We houden ons hart vast bij al dat water dat met bakken uit de hemel blijft vallen, maar gaan er tegelijk vanuit dat die viering er komt, hoe dan ook. Misschien onder de paraplu, bij kaarslicht en akoestische gitaarmuziek in plaats van de geplande karaoke, maar mét kokosdrank, cadeautjes en gezelligheid.
Happy birthday!
