De EIB bank profileert zichzelf als de “bank van de Europese Unie”. In tegenstelling tot de Europese Centrale Bank (ECB) houdt de EIB zich niet bezig met financieel beleid, maar verstrekt in plaats daarvan geld en expertise aan projecten die “bijdragen aan EU-beleidsdoelen.” In feite, leent de bank geld uit aan projecten – op het gebied van zaken zoals energie, transport, gezondheid of educatie – die bijdragen aan de ontwikkeling van de EU-landen. Tien procent van de EIB-portefeuille wordt echter geïnvesteerd buiten Europa.
Na de Tweede Wereldoorlog begon de bank met het verstrekken van leningen aan projecten die bijdroegen aan de heropbouw van Europa. In 2014 had de instelling meer dan drieduizend medewerkers en was zij uitgegroeid tot de grootste internationale leningnemer en kredietverstrekker ter wereld, met een kapitaal van 275 miljard euro. De bank financiert projecten met eigen middelen, voornamelijk door schuldvordering, en door het managen van faciliteiten die aan de bank zijn toevertrouwd door de EU, zoals het fonds voor landen in de Afrikaanse en Caribische groep dat bekend staat als de Investeringsfaciliteit.
In 2016, bedroeg de EIB-financiering 76 miljard euro en de bank haalde nog eens 66 miljard binnen op de mondiale obligatiemarkt. De instelling geniet een uitstekende kredietwaardering, omdat maar weinig van haar leningen problematisch zijn (0,3%) en vanwege haar liquiditeit van 83 miljard euro. In geval van een fondsencrisis kan de EIB aanspraak maken op vers geld: 221 miljard euro in potentieel kapitaal is toegezegd door de EU lidstaten. Vorig jaar keurde de EIB een lening goed van meer dan een miljard euro voor nieuwe projecten, bijna 800 miljoen daarvan werd geleverd via het Investeringsfaciliteitfonds.
