Achtergrond

Kookoventje voor de armen

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

De cookstove die Ruben Walker (30) voor de armsten der aarde produceert, hield hem ook warm in zijn Amsterdamse appartement. Half uurtje het campinggasje-de-luxe laten branden op pellets, samengeperste houtkorrels, en zijn woonkamer­­­ was urenlang vier graden warmer. Er komt ook nogal wat hitte uit de geavanceerde eenpitter. “5kW aan energie, dat is vergelijkbaar met zo’n grote dubbele ring op een professioneel gasfornuis. De meeste mensen in Nederland hebben thuis niet zo’n krachtige pit.”

Nu produceert zijn fabriek in Maseru, de hoofdstad van Lesotho, zo’n 200 cookstoves per dag

Het bedrijf van Ruben en zijn vader, Stephen Walker, heet African Clean Energy (ACE) en hun cookstove kan het leven van miljoenen mensen veranderen, zegt Ruben. Nu produceert zijn fabriek in Maseru, de hoofdstad van Lesotho, zo’n 200 cookstoves per dag, maar als grote hobbels als distributie en financiering genomen worden, dan kunnen dat er duizenden worden per dag, in verschillende fabrieken.

Paraffine
Soepel somt Ruben de ellende op die veroorzaakt wordt door de manier waarop veel armen nu koken, binnen op open vuur met veel rook. Longaandoeningen en oogziekten met vroegtijdige sterfte als gevolg, met name onder vrouwen en kinderen. Om aan hout te komen zijn vrouwen vaak een dag of langer onderweg, ‘zo kom je natuurlijk nooit uit de armoede’, en bovendien leidt het tot ontbossing. Is er geen hout, dan wordt er bijvoorbeeld op paraffine gestookt. Dat is duur, ‘een arm gezin geeft een kwart van het inkomen uit aan brandstof’. Bovendien is paraffine extreem brandgevaarlijk. “In Zuid-Afrika komen zo’n drieduizend mensen per jaar om door shack-fires, huisbranden,” zegt Ruben.

Dat gekozen is voor Lesotho, een klein landje omringd door Zuid-Afrika, komt omdat Walker senior – zelf Zuid-Afrikaan van Britse komaf – hier een paar jaar terug een lampenfabriek voor Philips opzette. De Walkers zaten er dus al. Ook zijn de lonen in Lesotho een kwart van de lonen in het grote buurland. In de fabriek werken momenteel zo’n zestig werknemers, van wie de helft vrouw is. “Ook werken we veel met gehandicapten.” De ouders van Ruben bestieren de fabriek in Maseru, Ruben zelf richt zich voornamelijk vanuit Amsterdam op de business development.

Productie van ACE-cookstove

De fabriek in Maseru biedt werk aan 60 mensen

Hillary Clinton
De Walkers richtten het bedrijf in 2011 op, precies op het juiste moment. De internationale hulpgemeenschap heeft zich vol op de cookstoves gestort als oplossing voor alle eerder genoemde problemen, plus het probleem van CO2-uitstoot. In 2010 werd de Global Alliance for Clean Cookstoves opgericht, met Hillary Clinton als initiatiefnemer. De belangrijkste doelstelling: voor 2020 100 miljoen (!) huishoudens aan zo’n schoon brandertje krijgen. De totale markt: 560.000.000 huishoudens. Kanttekening: naar grote bedragen om uit te delen moet de Alliance zelf ook op zoek. “Ik geloof dat ze nu op drie miljoen cookstoves zitten, dus er moet nu wel een beetje schot komen in de zaak willen ze die honderd miljoen halen,” zegt Ruben, die regelmatig bij conferenties van de Alliance is. Aan gratis uitdelen gaat de NGO overigens niet doen, het doel moet behaald worden door de hobbels voor gewone marktwerking weg te nemen.

[[{“fid”:”26821″,”view_mode”:”file_styles_artikel_kwart_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_kwart_breedte”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:””,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:””},”type”:”media”,”attributes”:{“class”:”styles file-styles artikel_kwart_breedte media-element file-file-styles-artikel-kwart-breedte”,”id”:”styles-5-0″}}]]

Carbon credits
Een product slijten aan de allerarmsten is niet makkelijk. Ook al kost een cookstove maar 72 US dollar, en is dat geld snel terug verdiend als het gezin daarvoor op de dure paraffine stookte, voor armen is dat een bedrag dat ze nooit in een keer op kunnen hoesten. “Daarom zijn we bezig een microfinancieringssysteem op te zetten, zodat een gezin in termijnen kan betalen en niet in handen hoeft te vallen van loan sharks die soms wel 40% rente per maand vragen.” Nog een manier om de cookstove betaalbaar te maken voor armen zijn carbon credits. De mensen die switchen van het oude systeem van koken met heel veel uitstoot naar een vele malen schonere cookstove, besparen zoveel CO2-uitstoot dat er carbon credits mee verdiend kunnen worden. Die credits kunnen vervolgens verkocht worden, aan bijvoorbeeld een fabriek in Nederland die uitstoot moet compenseren.

Dat de cookstoves van ACE in aanmerking komen voor credits heeft Ruben al geregeld. Degene die op de cookstove gaat koken kan maar liefst twintig jaar credits verdienen. “We overwegen om de cookstove onder de prijs verkopen,” zegt Ruben. “De eerste credits gaan dan naar ACE, tot dat de gewone verkoopprijs is bereikt. Daarna zijn de credits voor het gezin en kunnen ze er dus wat aan verdienen.” Om de strenge controle op carbon credits mogelijk te maken willen de Walkers de kachels per buurt verkopen. "Door die geografische concentratie kunnen we lokaal mensen inhuren die onderhoud plegen aan de kacheltjes en tegelijkertijd alle informatie verzamelen die nodig is voor de carbon credits."

Ondernemen zonder grenzen
Ruben Walker is ambassadeur van het programma Ondernemen Zonder Grenzen (OZG): een programma voor Nederlandse ondernemers die willen gaan ondernemen in Latijns-Amerika, Azië of Afrika. Ondernemers worden klaargestoomd om de stap over de grens te maken. In 2013 nam Walker deel  aan het businessplancompetitie van OZG.

Kritische armen
Klinkt als een goede businesscase. Maar ACE is niet de enige speler in de markt van cookstoves. Zo zijn er merken als Biolite en Envirofit. “Ik zou zeggen dat ze net zover zijn als wij. Geen probleem, de markt is enorm groot.” De cookstove die ACE maakt is ontworpen door Philips, ACE heeft nu een licentie en Philips overziet de distributie. Mocht het ACE lukken om een van de grote spelers te worden die over een paar jaar over zijn in de cookstove-race, dan voorziet Ruben dat de lokale organisatie in wijken nog meer oplevert. “Dan hebben wij heel nauw contact me de Base of the Pyramid, de allerarmsten. Dat is heel bijzonder. Daarmee kun je ook andere producten bij die doelgroep krijgen. Bijvoorbeeld waterzuiveraars.” Of dat niet richting onethisch gaat, handelsreizigers langs sturen bij de allerarmsten? “Nee,” antwoordt Ruben stellig. “Het zijn net mensen hoor, die armen. Het zijn ook kritische consumenten.”

Foto's: Ruben Walker, African Clean Energy

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons