Achtergrond

Palmwijn

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Wie zaken gestructureerd wil laten lopen in Mukila, het dorp waar ik een cassaveverwerkingsfabriekje heb gebouwd, kan maar beter over een flink geduld beschikken. Vandaag is morgen, een hectare zelden meer dan een are, vlakbij een helse tocht door moerassen en een zak pinda’s kan 70 kilo wegen, maar ook 55.

Geen wonder dat men hier weinig van de grond krijgt. Aangezien er nooit veel mogelijkheden zijn geweest om geld te verdienen, maakt men doorgaans weinig haast iets van de dag te maken. Je staat op en doet wat er op je pad komt. Zo kan het zijn dat iemand die zich beklaagt over een gebrek aan inkomsten de hele dag niets doet – terwijl algemeen bekend is dat ik te allen tijde bereid ben te betalen voor groenten, fruit, palmwijn en vooral: cassave.

Een gemiddeld dagje inkopen begint steevast met gebroken beloften. Ofschoon men warempel een en ander aan de weg heeft gedaan, vond niemand het kennelijk nodig iets aan de boomstam te doen die aan het oog onttrokken wordt door dichte begroeiing. Ternauwernood weet ik het ding te omzeilen.

Twee levensgevaarlijke bruggen en het nodige zweet verder blijkt er van de geschatte opbrengst van een ton inmiddels een kilo of twintig te zijn geoogst. Een deel van het oogstteam is er vandoor gegaan; de resterende helpende handen zijn van oude vrouwtjes die vermoedelijk niet ver zouden zijn gekomen. Er zit niets anders dan een bacchanaal met de dorpschef, die glunderend wacht achter een tafel vol kolanoten en lokale tabak.

Terug in Mukila staat mijn groep pygmee‘n, zoals ik het team van ‘kapitein’ Olivier noem, in de schemering klaar om de cassavewortels te wassen. Ze komen gemiddeld niet eens tot mijn schouders, maar niet alles is klein dat de klok slaat. Voorman Miberth vertelt in geuren en kleuren hoe hij op een foto van mijn nietsvermoedende vriendin Sabine de piemel van Adolphe ontwaarde, die, niet gehinderd door enige vorm van ondergoed, zijn weg uit een broekspijp had gevonden.
Als ik vervolgens een cassavewortel uit de pijp van m’n korte broek laat glijden, is de hilariteit compleet. Met de almaar sterker wordende verhalen is van enige productiviteit is geen sprake meer.

Gelukkig bieden de heren zelf aan om betaling vandaag achterwege te laten. Bij de baas op de veranda staat toch nog een jerrycan palmwijn? Nou dan.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons